Morgunblaðið - 19.12.1996, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 19. DESEMBER 1996 53
ÁSBJÖRN VIGNIR HJALTASON
+ Ásbjörn Vignir
Hjaltason fædd-
ist á Eskifirði 14.
mars 1939. Hann
varð bráðkvaddur á
Eskifirði 8. desem-
ber. Foreldrar hans
voru hjónin Hjalti
Guðnason, trésmið-
ur og organisti, og
Jónína Guðmunds-
dóttir húsmóðir.
Hinn 14. mars 1965
kvæntist Ásbjörn
Huldu Sigurbjörgu
Gunnþórsdóttur frá
Borgarfirði eystri.
Börn þeirra eru: 1) Jónína, f.
1.10. 1965, sambýlismaður
hennar er Jesper Ronnie
Christensen. 2) Hilmir Þór, f.
23.6. 1967, sambýliskona hans
er Svava Hlín Hákonardóttir
og þeirra sonur Ásbjörn Huld-
ar, f. 20.4. 1994. 3) Lára Dögg,
f. 16.12. 1973.
Að loknu gagnfræðaprófi
lagði Ásbjörn stund á nám í
málaraiðn og starfaði við iðnina
í nokkur ár. Hann stundaði
einnig sjómennsku í mörg ár.
Ásbjörn verður jarðsunginn
frá Eskifjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Nú er komið að hinstu kveðju-
stund, kallið kom óvænt og allt of
snemma. Aldrei hefði mig grunað
að samverustundir okkar væru tald-
ar þegar ég hélt utan til náms í
Danmörku í ágúst síðastliðnum. Þú
varst svo stoltur og ánægður fyrir
hönd okkar systra, að við værum
nú loksins búnar að ákveða hvað
við viidum læra.
Ég var farin að hlakka svo mikið
til að koma heim í jólafrí og hitta
ykkur mömmu, símtölin urðu fleiri
eftir því sem nær dró jólum og þú
varst alltaf að segja mér hvað þú
hlakkaðir mikið til, og við vorum
bæði farin að telja dag-
ana.
En nú er ég komin
heim tveimur vikum
fyrr en ætlað var, og
heimkoman var allt
öðruvísi en mig hafði
dreymt um. Mér finnst
vanta svo mikið hérna
heima núna, þú varst
alltaf til staðar þegar
við þurftum á að halda,
skilningsríkur og hvetj-
andi, og svo var hú-
morinn líka í góðu lagi
og uppátækin þín voru
oft ótrúleg.
Já, minningarnar um þig eru
margar og góðar, og þær er gott
að eiga núna til að ylja sér við.
Það er svo margt sem mig lang-
ar að segja, en orð fá ekki lýst því
hvað mér þykir vænt um þig og
hvað ég sakna þín mikið. En lífið
verður að halda áfram þótt mér
finnist það nær óhugsandi á þess-
ari stundu.
Hann litli nafni þinn sem þú elsk-
aðir svo mikið og þú varst svo stolt-
ur af, lýsir upp þetta mikla myrkur
og styrkir okkur öll, og við ástvinir
þínir huggum líka og styðjum hver
annan.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
nú í hinsta sinn. Minninguna um
þig mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu. Guð geymi þig.
Þín,
Lára.
Elsku pabbi. Nú er komið að
kveðjustund, miklu fyrr en mig
hefði órað fyrir. Ég hugsa til þín,
pabbi minn, og æskuminningarnar
streyma fram og lýsa upp þessa
dimmu daga.
Nú þegar hátíð Ijóssins gengur í
garð munum við öll, ástvinir þínir,
halda saman jól og styrkja hvert
annað. Hugurinn verður hjá þér og
minningin um þig lifir í hjörtum
okkar.
Vertu sæll, elsku pabbi, og hvíl
þú í friði.
Þín
Jónína.
Hann Búbbi er dáinn. Þannig
hljóðaði svarið við spurningu minni
þegar ég spurðist fyrir um ferðir
sjúkrabílsins inn í land.
Vinur minn Ásbjörn Vignir
Hjaltason (Búbbi) er horfmn okkur.
Getur þetta virkilega verið rétt,
hann á besta aldri alltaf tilbúinn
að spauga og veita gleði meðal vina
og vinnufélaga sinna og hafði kast-
að á mig glaðlegri kveðju í lok
vinnudagsins kvöldið áður? Búbbi
hafði um morguninn brugðið sér til
ijúpnaveiða inn í brekkurnar innan
Eskifjarðar eins og svo oft áður,
þegar kallið kom. Okkur setur hljóð.
Síðan segjum við: Verði guðs vilji
- og þökkum fyrir minningu um
góðan og sérstakan mann.
Eftir barna- og unglingaskóla
hér á Eskifírði lá leið Búbba í Al-
þýðuskólann á Eiðum þar sem hann
lauk gagnfræðaprófi. Um það leyti
er Eiðadvölinni lauk var útgerð
nýsköpunartogaranna þeirra Aust-
firðings og Vattar hvað lífvænleg-
ust hér á Austfjörðum, og ekki laust
við að þessi skip hefðu talsvert að-
dráttarafl fyrir unga drengi. Þar
var Búbbi engin undantekning og
þar var hann virkur þátttakandi í
nokkur ár. Samhliða því að stunda
almenn störf til sjós og lands var
Búbbi málarameistari að mennt,
sem hann var farinn að vinna meira
við í seinni tíð, af lipurð og smekk-
vísi. Búbbi hafði mikið yndi af lestri
góðra bóka, reyndar get ég sagt
að hann hafi verið alæta á allt
prentað mál. Hann hafði líka gaman
af að ræða um það sem hann hafði
lesið og vakið hafði athygli hans.
Hann var sér þess meðvitandi
að gróðurinn á láglendinu gefur
landinu gildi en ekki aðeins fyöllin
sem hillir undir og marka svipmót
þess.
ODDUR DANÍELSSON
+ Oddur Daníels-
son fæddist I
Reykjavík 20. ágúst
áríð 1927. Hann lést
á heimili sínu föstu-
daginn 13. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar Odds
voru Jóhanna Júl-
íana Friðriksdóttir,
f. 1895, d. 1979, og
Daníel Krístján
Oddsson, f. 1890,
d. 1941. Oddur var
næstyngstur af átta
systkinum og eru
sex þeirra enn á lífi.
Frá tveggja ára aldri var Oddur
í fóstrí hjá Steinunni Jónsdótt-
ur og Gísla Einarssyni.
Oddur kvæntist Báru Sigur-
jónsdóttur, 17. júni 1960, eign-
uðust þau þrjú börn, Unnstein,
f. 6.3.1960, Lindu, f. 13.8.1961,
og Sigdísi, f. 29.7. 1975. Fyrir
átti Bára Jón Rúnar Hart-
mannsson, f. 28.11. 1957.
Oddur verður jarðsunginn
frá Kópavogskirkju i dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Það verð ég að viðurkenna að
þó að ég hafi samglaðst mínum
kæra vini, Oddi, að vera leystur frá
þeim sjúkdómi sem hann var búinn
að ganga með svo lengi og frá þeim
þrautum sem hann svo æðrulaus
bar, vantar mig mikið, og ég veit
að ég er ekki ein um það. En við
mennirnir erum eigingjamir, og ég
tala ekki um ef við missum þá sem
eru einstaklega góðir vinir manns.
Það voru okkur sérstök forréttindi,
sem fengum að verða samferða þér
á lífsleiðinni, Oddur. Góða skapið
þitt og húmorinn þinn, það var ein-
hvern veginn ekki hægt að vera
annað en kát og glöð í návist þinni.
Þú gast nefnilega gert
þennan gráa hvers-
dagsleika svo
skemmtilegan. Allaf
munu ferðimar okkar
í Þórsmörk lifa í minn-
ingunni. Oddur var
náttúrubarn í eðli sínu.
Hann hafði mjög gam-
an af að ferðast um
landið sitt, sérlega
þótti honum gaman að
koma á afskekkta staði
og ganga á fjöll. Einu
sinni sagði hann við
mig: Hefur þú tekið
eftir því, Sonja, að það
er alveg sama hve margar ferðir
maður fer í Þórsmörkina, maður sér
alltaf eitthvað nýtt í hverri ferð.
Eins og einhverju nýju sé bætt í
náttúmna í hvert skipti. Einnig átt-
um við yndislegar og skemmtilegar
stundir þegar við vorum heima í
Skinnum, þar sem þér þótti alltaf
svo gott að vera. Og þegar þú varst
orðinn helsjúkur var áhuginn á að
reyna að gera eitthvað þar jafnmik-
ill, en getan orðin minni. Svona var
einnig um heimilið þitt. Þar var
þinn staður. Það eru ekki nema tvö
ár síðan þú varst að smíða, þá orð-
inn ansi veikur. Þá smíðaðir þú
sólpall sem var þannig að þú varst
að búa í haginn fyrir Báru. Ég
spurði þig af hveiju þú hefðir lausar
grindur í botninum, þá sagðist þú
gera þetta til þess að Bára gæti
sett þær inn í bílskúr á veturna.
Þá þyrfti hún sjaldnar að bera á
þær og mála. Það var einmitt svona
sem þú varst. Það var einu sinni
aldraður maður sem var mikill
viskubrunnur. Hann skrifaði ein-
hvers staðar að flestir menn gætu
orðið feður, en aðeins fáir góðir
pabbar. Það var hlutskipti og for-
réttindi bamanna þinna að eiga
góðan pabba. Og maður sá best
hveiju þú hafði sáð í hjarta þeirra
þegar þau sátu við sjúkrabeð þinn,
héldu í hönd þína og sýndu þér alla
þá ást sem þau báru til þín. Svo
sannarlega áttu bömin þín góðan
pabba.
Elsku Bára mín, þú sýndir það í
verki í öllum hans veikindum, öll
þessi ár, hvernig þú vildir verða við
óskum hans um að vera heima. Það
voru ekki margir dagar sem Oddur
var á spitala. Svo sannarlega átt
þú heiður skilinn fyrir allt það sem
þú lagðir á þig til að hjúkra honum.
En ég veit líka að þú færð það allt
til baka. Og ég veit líka hvað þú
ert þakklát fyrir að hafa, með góðri
hjálp bama ykkar, gert þetta svona
vel. Ég er ekki búin að gera það
upp við mig hvemig ég á að bregð-
ast við á aðfangadag. Síðan ég flutti
í Hafnarfjörð fyrir sextán ámm
hefur enginn aðfangadagur liðið án
þess að Oddur kæmi. Og nú þegar
enginn Oddur kemur með pakkana,
og sækir pakka, og þegar enginn
sérstakuijólapakki kemur til mín,
sem ég opnaði alltaf síðast og sem
ég vissi aldrei hvort ég ætti að
þora að opna eða ekki, þá hugsa
ég það þannig, að einhvers staðar
í nýjum heimkynnum fær einhver
annar skrítinn jólapakka. Og ef, í
þessum nýju heimkynnum, hefur
vantað grínista, smið eða gleðigjafa
af einhveiju tagi, þá er hann kom-
inn til þeirra núna. En það verður
að segjast að við sem eftir emm,
emm fátækari. Það er þannig, að
vin eins og þig eignast maður bara
einu sinni á ævinni. Elsku Bára
mín, Steini, Þórdís, Linda, Sigmar,
Sigdís, Nonni og barnabörnin í
Grindavík, ég veit að allar góðu og
ljúfu minningarnar munu græða
sárin ykkar. Hann var gimsteinn
sem þið geymið í hjarta ykkar. Guð
blessi ykkur.
Búbbi var ungur drengur þá er
sorgin kvaddi dyra, er hann missti
móður sína. Slíkur missir hlýtur að
marka barnssálina og móta mann-
inn. En Búbbi var líka gæfumaður,
hans mesta gæfa var er hann
kynntist eftirlifandi konu sinni,
Huldu Gunnþórsdóttur frá Borgar-
firði eystri, sem hefur verið hans
skærasta sól alla tíð. Þau eignuðust
þijú mannvænleg börn, elst er Jón-
ína, þá Hilmar Þór og Lára Dögg,
og eitt barnabarn, augasteinninn
þeirra Ásbjöm Huldar (Búbba litla)
sem er sonur Hilmis og Svövu Há-
konardóttur.
Hulda mín. Það eru tuttugu og
sjö ár síðan við Jónína fluttum hing-
að í Hátúnið þannig að við höfum
búið sitthvorum megin götunnar
jafn langan tíma. Margs er að minn-
ast og fyrir margt að þakka, efst
er þá alltaf hvað spaugilega út-
færslan var ofarlega er komið var
saman. Við eigum eftir að sakna
okkar góða vinar. Við vottum Þóru
móðursystur hans einlæga samúð
okkar.
Elsku Hulda mín, við biðjum
góðan guð að gefa þér og bömunum
styrk í sorg ykkar. Megi minningin
um góðan dreng lifa.
Allir lífsins lögum hlíta,
ljúft er að eiga góða vini.
Og mega þeirra myndir líta
í minninganna endurskini.
Unnar og Jónína.

PALLINGIMARSSON
+ Páll Ingimars-
son, eftirlits-
maður og verk-
stjóri, var fæddur
að Laugarási í
Reykjavík 25. nóv-
ember 1928. Hann
lést 11. desember
síðastliðinn á
Hrafnistu í Reykja-
vík. Foreldrar: Sól-
veig Jóhanna Jóns-
dóttir, d. 1982, Ingi-
mar ísak Kjartans-
son, d. 1973. Páll
var einn af tíu
systkinum, tvö
þeirra eru látin, Ingimar og
Guðrún. Eftirlifandi eru Kjart-
ann, Garðar, Kristín, Þórunn,
Auðbjörg, Erla og Guðfinna.
Fyrri kona Páls var Gróa
Árnadóttir, þau áttu tvö börn,
Árna og Ingibjörgu. Seinni
kona Páls var Kolbrún Ragn-
arsdóttir, þau áttu tvær dætur,
írisi og Krístínu.
Útför Páls fór fram 17. des-
ember.
Páll Ingimarsson, hann Palli, er
einn af systkinunum úr Laugarási
í Laugardal í Reykjavík. Þau voru
tíu systkinin, en nú eru eftir sjö,
Ingimar, Guðrún og nú Palli eru
fallin frá. Laugarásfólkið er sér-
stakt fólk sem ólst upp á tímum
erfiðis og krappra kjara í seinna
stríðinu. Foreldrarnir Ingimar og
Sólveig í Laugarási voru dugleg
með hópinn sinn, og töldu ekki eft-
ir sér að annast alla sem að garði
komu. Krakkamir úr Laugarási,
sem margir þekkja, hafa komið sér
vel og eru öndvegis mannskapur.
Palli vinur minn sem
nú kvaddi þennan
heim, hefur átt við erf-
iðan sjúkdóm að glíma
í mörg ár og auðvitað
hlaut að koma að lok-
um þessa lífs. Ég
kynntist Palla Ingi-
mars í kringum 1955
þegar systir hans Erla
og ég undirritaður fór-
um að stinga saman
nefjum. Þá var Palli
giftur Gróu Ámadótt-
ur, þau eignuðust sam-
an tvö indælis böm.
Seinna slitu Palli og
Gróa samvistum. Síðar giftist hann
Kolbrúnu Ragnarsdóttur og eignuð-
ust þau tvær dætur. Öll þessi göl-
skylda kveður nú bróður sinn og
ástvin. Palli Ingimars var vinmarg-
ur og vinsæll náungi. Hann starfaði
í fjölda ára hjá Bifreiðaeftirliti ríkis-
ins og var ökukennari um árabil.
Síðustu árin var hann verkstæðis--
formaður hjá Garðabæ, þar til sjúk-
dómurinn tók yfirhöndina. Mjög
gott var að leita til Palla, ég minn-
ist ótal tilfella þegar ég leitaði til
hans sem var mér eldri og reynd-
ari, alltaf var hann tilbúinn að i
hjálpa. Hjálpsemi hans við aðra var
með ólíkindum og nutu hennar
margir í gegnum tíðina. En svona
er nú lífið, mennirnir koma og fara.
Ég mun minnast Palla Ingimars
með hlýju og virðingu. Vertu sæll
Palli minn, Guð geymi þig. Þú
munt lifa í bijósti okkar, sem besti
vinur og kær bróðir.
Við sendum okkar samúðar-
kveðjur til ástvina og skyldfólks við
fráfall þessa ágæta drengs, Páls<
Ingimarssonar frá Laugarási.
Haraldur Stefánsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
BENEDIKT BERGMANN,
Tyttebærvej 28,
Odense,
Danmörku,
lést 16. desember.
Útförin fer fram í Odense í Danmörku 21. desember.
Inga Bergmann,
Annette Bergmann,
Olav Bergmann
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN GRÉTAR ERLINGSSON
fiskverkandi og útgerðarmaður,
Hólagötu,
Sandgerði,
lést á heimili sínu föstudaginn 13. desember.
Útförin fer fram frá Hvalsneskirkju laugardaginn 21. desember
kl. 14.00.
Jóhanna Ingigerður Sigurjónsdóttir,
Jóna G. Bjarnadóttir, Egill Olafsson,
Erlingur Jónsson,
Sigurjón Finnsson, Margrét J. Magnúsdóttir,
Eyþór Jónsson, Hólmfrfður Skarphéðinsdóttir,
Eygló Jónsdóttir, Thorbjörn Andersen,
Vfðir Jónsson, Bryndfs Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
4
Soiya.