Morgunblaðið - 01.05.1997, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
fagna að sjá um rekstur stangveiði-
áa með honum um margra ára
skeið. Auk þess unnum við saman
við útgerðar- og fískvinnslufyrir-
tæki um nokkurra ára skeið.
Aldrei, öll þessi ár, féll neitt
styggðaryrði á milli okkar, enda
voru góðir hæfileikar, prúð-
mennska, hófsemi og tryggð hans
eiginlegi lífsstíll.
Fyrir nokkrum árum keypti Kolli
ásamt Ingólfí syni sínum sportveiði-
verslunina Vesturröst við Laugaveg
og hafa þeir feðgar rekið þá verslun
af myndarskap og kunnáttu. Þarna
var Kolli á heimavelli og þangað
var gaman að heimsækja hann því
alltaf hafði hann eitthvað nýtt til
þess að sýna manni, hvort sem það
var stöng sem hann hafði flutt inn
eða laxafluga sem hann hafði hnýtt
kvöldið áður.
Kolli var félagi í frímúrararegl-
unni og lagði hann mikla rækt við
regluna og áttum við þar margar
góðar stundir í góðra vina hópi.
Vertu sæll, kæri vinur. Megi
góður Guð leiða þig í ljósið eilífa.
Eg og fjölskylda mín þökkum þér
samfylgdina. Kæri Ingólfur, Sigríð-
ur, Þorbjörg, Ingibjörg, makar ykk-
ar og böm og systirin Edda, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg
ykkar og söknuði.
Gunnar Sveinbjörnsson.
okkar. Til þess þarf listaveiðimann.
Frá því að Kolbeinn gaf mér flug-
una sem ég veiddi svo vel á eru lið-
in mörg ár. Við þekktumst betur
og betur með hveiju árinu. Kolbeinn
var gæðamaður sem vildi öllum
vel. Fluguköst kenndi hann í fjölda
ára hjá Ármönnum, enda hafa
margir góðir veiðimenn orðið til við
leiðsögn Kolbeins. Hjá Kolbeini lá
ekkert á í kennslunni, allir fengu
sinn tíma og ef það dugði ekki var
maðurinn tekinn í einkatíma við
næsta veiðivatn. Og sú kennsla gat
orðið ótrúlega eftirminnileg, því
kennarinn var góður og kennslan
fróðleg.
En lífið er skrítið fyrirbæri, hver
dagur hefur sína sérstöku merk-
ingu. Líf kviknar og líf slokknar.
Kolbeinn kvaddi þennan heim fyrir
skömmu. Síðast þegar við hittumst
ræddum við um veiði, hvert ætti
að fara til veiða í sumar. „í
Grímsá,“ sagði hann rólega og brá
veiðiglampa fyrir í augunum á
honum. Ég held að hann hafi látið
hugann reika þangað um stund.
Hvort Grímsá í Borgarfirði er
til hinum megin þori ég ekki að
fullyrða, en það má örugglega
veiða þar í strengjum og flúðum.
Og þeir hljóta að vera til stórir
laxarnir þar.
G. Bender.
Ég man ennþá þegar fór fyrst
til að kaupa flugur í Vesturröst.
Það eru mörg ár síðan. Eldri maður
afgreiddi mig. Kolbeinn sagðist
hann heita og við fórum að ræða
um veiðiskap eins og gerist og
gengur. Hann sagðist hafa verið
við veiðar um helgina, veiðin hefði
gengið vel og aflinn verið góður.
Hann afgreiddi mig með nokkrar
rauðar og grænar flugur. „Hér er
ein fluga sem þú skalt reyna vel
um helgina, hún er góð,“ sagði
þessi viðkunnanlegi maður og ég
hét honum að reyna hana vel næstu
helgi í urriðanum.
Vikan leið og veiðitúrinn var far-
inn. Urriðinn var óvenjulega ákafur
að taka hjá mér fluguna sem Kol-
beinn hafði gefið mér, ég veiddi
kringum 40 urriða og sumir voru
vel vænir. Eftir helgina kom ég við
í Vesturröst. Kolbeinn var ekki við,
hann hafði skroppið til veiða í
Grímsá í Borgarfirði, en þar veiddi
hann á hveiju hausti með frábærum
árangri. Nokkrum dögum seinna
frétti ég að hann hefði veitt stærsta
laxinn í ánni og þetta hafði hann
leikið þijú sumur í röð. Kolbeinn
kunni listina að kasta flugunni fyr-
ir laxa og silunga með góðum ár-
angri. Þetta hafa fáir leikið eftir
honum, að veiða stærsta laxinn
sumar eftir sumar í laxveiðiánum
Enn einu sinni hefur illvígur
sjúkdómur lagt góðan dreng að
velli. Það kom okkur félögum hans
í Straumum e.t.v. ekki á óvart, þar
sem við höfðum fylgst með, hvem-
ig heilsu hans hrakaði svo mjög
síðustu vikuna sem hann lifði.
Kolbeini kynntumst við flestir
félagar Strauma þegar við stofnun
félagsins árið 1983.
Hann var ötull félagsmaður,
lengst af í stjórn þess, þar sem
þekking hans og kynni af málefn-
um stangveiðimanna kom okkur
hinum að ómetanlegu gagni.
Kolbeinn var hafsjór af fróðleik,
hafði frá mörgu að segja og frá-
sagnargleði hans var mikil. Þá var
hann og einstakt ljúfmenni, sem
vildi veg samferðamanna sinna
sem mestan. Þar nutum við
Straumamenn þess að eiga hann
að vini og félaga.
Með þessum fátæklegu orðum,
viljum við minnast vinar okkar,
Kolbeins, og þökkum honum leið-
sögu og samferðina á veiðilendum
þessa heims. Allir eigum við kærar
og ljúfar minningar um góðan
dreng, minningar sem við munum
ávallt geyma. Astvinum hans vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Kveðja frá veiðifélaginu
Straumum.
Dagur, Helgi og Jón.
en hún hætti starfsemi eftir fáein
ár. Þegar Óskar er kominn á þann
aldur að hyggja að framtíðarstarfí
var ævintýrið á Djúpuvík ekki enn
hafið og litlir atvinnumöguleikar á
heimaslóðum. Undir þessum kring-
umstæðum fer hann til Akureyrar
og nemur þar prentverk sem varð
ævistarf hans.
Að námi loknu starfaði Óskar við
iðn sína á Akureyri en fór til Amer-
íku 1928 og vann þar við prentun
Lögbergs. Mun þar bæði hafa ráðið
að ættingjar hans bjuggu þar og
löngun hans til að kynnast iðn sinni
betur. Ekki festi Strandamaðurinn
yndi í stórborgum Vesturheims og
flutti hann til baka að tveim árum
liðnum og bjó í Reykjavík eftir það.
Lengst starfaði hann við setningu
Morgunblaðsins, fyrst í ísafoldar-
prentsmiðju og síðar í prentsmiðju
Morgunblaðsins eftir að hún var
sett á stofn. Síðustu árin starfaði
hann aftur í ísafoldarporentsmiðju
þar sem kvöld- og næturvinna við
að koma út morgunblaði reyndist
lýjandi fullorðnum manni. Óskar
var þekktur fyrir vandvirkni og
samviskusemi í öllum sínum störf-
um.
Nokkru eftir að óskar kom frá
Kanada kynntist hann móðursystur
minni, Lilju Jónsdóttur, ættaðri frá
Bíldudal. Gengu þau í hjónaband í
maí 1933. Þau bjuggu sér fagurt
heimili hér í borginni og bjuggu
lengst af á Snorrabraut 33.
Þar sem þær systur voru þær
einu sem fluttu hingað suður til
búsetu var alla tið mikill samgang-
ur milli heimilis foreldra minna og
þeirra Lilju og Óskars. Það er því
margs að minnast og fjölrnörg Voru
þau skipti þegar tekið var í spil og
mikið skemmt sér og hlegið. Éngin
voru jól eða aðrar stórhátíðir án
þess að fjölskyldurnar kæmu sam-
an.
Ekki varð þeim Lilju og Óskari
barna auðið en barngóð voru þau
með eindæmum sem við systkinin
fengum öll að reyna. Sem dæmi
um hugulsemi þeirra í garð bama
má nefna að fyrir fáeinum ámm
gáfu þau andvirði íbúðar sinnar til
Barnaspítala Hringsins. Síðasta
áratuginn hafa þau búið í þjónustu-
íbúðum fyrir aldraða á Dalbraut.
Þar hefur þeim liðið vel og fengið
einstaklega góða aðhlynningu hjá
starfsfólkinu.
Síðustu árin vom Óskari oft erfið
vegna veikinda og varð hann oft að
dvelja á sjúkrahúsum um tíma. Með
eindæma þrautseigju og lífsvilja
komst hann aftur heim þar til nú.
Við systkinin, móðir okkar og
aðrir aðstandendur sendum Lilju
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi guð vaka yfír æviköldi hennar.
Agnes Aðalsteinsdóttir.
FIMMTUDAGUR 1. MAÍ 1997
55
,
Núw' L tiuWeRsmiiij/lLúu
diey wiLL geim díe vújj,
g lÉUaud^lu* l&ááMtu
sáÆt weajjúiiL
úiaiiutjladcökun
-•- *
ImihwiMhSmRttiiuuiiuuisiMi

BLAÐAUKI
HÚSIÐ
&GARÐURINN
í blaðaukanum Húsinu og garðinum verður að þessu sinni lögð
áliersla á nvjungar og hugmj’ndir fyrir hús- og garðeigendur. Þar
verðtu: því að íhma ýmsan fróðleik tun garðrœkt og túðhald húsa,
jafitt fyrir leikmenn sem fagxneim.

Meðal efiiis:
• almanak hús- og
garðeigandans
• sólpallar og -skýli
• grillaðstaða
• gangstigar, liellur og
bílastœði
• heitirpottar
• gróðurliús og fuglahús
• verkfæraskúrar og
ruslageynislur
• tól og tæki garðeigandans
• gluggar og hljóðeinangrun
• lý'sing og húsamerldngar
• þakefiii og máhtfiig
• girðingar og fuavöm
• leikaðstaða fyrir bömiu
• ldipping trjáa
• matjurtir og lífrænar
skordjTavarnir
• o.máfl.
Simniidaginn 11. maí
Skilafrestur auglýsingapantana er til kl. 12.00
mánudaginn 5. maí.
Allar nánari upplýsingar veita starfsmenn auglýsingadeildar
í síma 569 1111 eða í bréfsíma 569 1110.
kjarni málsins!