Morgunblaðið - 30.11.1997, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginkona min, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐRÚN L. JÓNSDÓTTIR,
Holtagerði 30,
Kópavogi,
lést á heimili sínu föstudaginn 28. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björn Hermannsson,
R. Steinunn Björnsdóttir, Jóhannes J. Jóhannesson,
Birna Bjömsdóttir, Kristján Maack,
Jökull, Pétur og Bjöm Pálmi.
+ Móðir okkar,
frú ELÍN FANNÝ FRIÐRIKSDÓTTIR
frá Gröf
í Vestmannaeyjum,
Háteigsvegi 19, $| 7
*«•**—, V'
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að morgni föstu-
dagsins 28. nóvember.
Edda Ágústsdóttir,
Ágúst J. Magnússon.
Móðir okkar, systir, amma og langamma,
JÓNA JÓHANNESDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður Snorrabraut 33,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 1. desember kl. 13.30.
Erna Ármannsdóttir,
Örn Ármannsson,
Sigríður Jóhannesdóttir,
Anna Póra Pálmadóttir,
Ingibjörg Jóna Pálmadóttir,
Helga Kristín Pálmadóttir,
Magnús Eymundsson,
Ármann Eggertsson,
Eyrún Jóhannesdóttir,
John Stough,
Michael Stehman,
Lovísa Hildur Pálmadóttir
og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
SVEINN SIGURÐSSON,
Fagrahjalla 4,
Vopnafirði,
sem lést mánudaginn 24. nóvember, verður
jarðsunginn frá Vopnafjarðarkirkju mánu-
daginn 1. desember kl. 14.00.
Steindóra Sigurðardóttir,
Steinunn Gunnarsdóttir, Helgi Jörgensson,
Guðný Sveinsdóttir,
Sigurður Sveinsson,
Steindór Sveinsson,
Ingólfur Sveinsson,
Erla Sveinsdóttir,
Sveinn Sveinsson,
Harpa Sveinsdóttir,
Hjálmar Björgólfsson,
Karin Bach,
Emma Tryggvadóttir,
Kristbjörg Hilmarsdóttir,
Gunnlaugur Einarsson,
Sigmundur Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR SÖEBECK
járnsmiður,
Kleppsvegi 144,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 3. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Guðrún Kristinsdóttir,
Gunnþórunn Sigurðardóttir, Viðar Eiríksson,
Sigurður Sigurðsson, Áslaug Jóhannsdóttir,
Styrmir Sigurðsson, Helga María Jónsdóttir,
Kristjana Mjöll Sigurðardóttir, Óskar Sigurðsson,
Vífill Sigurðsson, Freygerður Guðmundsdóttir,
Soffía Margrét Hrafnkelsdóttir, Þorlákur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
ÞORSTEINN
STEFÁNSSON
+ Þorsteinn Stef-
ánsson var fædd-
ur í Skipanesi í
Leirársveit 9. októ-
ber 1914. Hann lést á
heimili sínu 25. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðríður Jóhanns-
dóttir og Stefán Jón-
asson frá Bjarteyjar-
sandi. Þorsteinn
kvæntist 20. október
1948 Valdísi Sigurð-
ardóttur, f. 11. júní
1925, d. 24. nóvember
1982. Börn þeirra: 1)
Stefán Jónas, f. 30. maí 1948,
kvæntur Fanneyju Guðbjörns-
dóttur, eiga þau fimm börn og
sjö barnabörn. 2) Sigurður, f.
12. febrúar 1951, var kvæntur
Ásgerði Hjálmsdóttur, þau eiga
fjögur börn og fjögur barna-
börn. 3) Engilbert, f. 7. apríl
1953, kvæntur Önnu Lóu Geirs-
dóttur, eiga þau tvær dætur.
4) Helgi Ómar, f. 25. ágúst 1955,
kvæntur Olgu Magnúsdóttur,
eiga þau fjóra syni. 5) Olafur,
f. 3. janúar 1961,
kvæntur Sigríði
Helgadóttur, eiga
þau tvö börn. 6)
Sigríður, f. 24. júlí
1967, gift Einari
Gíslasyni, eiga
þau tvo syni.
Þorsteinn bjó á
Akranesi fyrstu
búskaparár sín og
starfaði á þunga-
vinnuvélum. Hann
stofnaði hlutafé-
lagið Þrótt árið
1946 sem hafði
með höndum
rekstur jarðýtu, en seldi það
Helga syni sínum 1984. Arið
1953 keypti hann jörðina Ós í
Skilmannahreppi og var bóndi
þar til 1984 er Ólafur sonur
hans keypti jörðina. Starfaði
Þorsteinn með honum að bú-
skapnum allt fram á síðustu
daga.
Utför Þorsteins fer fram frá
Akraneskirkju á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Hann afi okkar er dáinn.
Hver hefði trúað því að fyrir að-
eins tveimur vikum hafi hann geng-
ið um og sinnt öllum þeim störfum
sem hann var vanur? Búskapurinn
var hans líf og yndi og ósjálfrátt
leitar hugurinn til baka þegar afi
og amma bjuggu í gamla bænum
og stunduðu sinn búskap af miklum
krafti og elju. Það var alltaf gaman
að koma í sveitina og reyna að taka
þátt í sveitastörfunum með þeim.
Allir fengu eitthvað að starfa þótt
litlir væru og misjafnlega tækist til.
Við sem eldri erum af systkinun-
um fengum oft að vera eftir og gista
og þegar við vorum vakin á morgn-
ana til að fara í fjósið beið okkar
alltaf hafragrauturinn og súra slátr-
ið eftir mjaltir. Frá því við munum
eftir var stunduð kartöflurækt á
Ósi og þótti það tilheyra á haustin
að taka upp kartöflur og á seinni
árum var alltaf hægt að ganga að
afa vísum í kartöflugeymslunni.
Hinn 24. nóvember 1982 var
amma frá okkur tekin. Hún barðist
af mikilli þrautseigju við sjúkdóm
þann sem loks lagði hana að velli.
Það er gott að hugsa til þess að nú
fá þau að hittast eftir 15 ára að-
skilnað.
Þijú af okkur systkinunum búa
úti á landi og aldrei var farið suður
án þess að koma við hjá afa og
Laufu ömmu eins og börnin okkar
kölluðu hana. Okkur á eftir að
finnast tómlegt á Ósi og geta ekki
gengið að afa á vísum stað.
Crfisdrykkjur
A
Veitingohú/ið
GARi-mn
Simi 555-4477
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík • Sími 553 1099
Opið öll kvöld
til kl. 22 - cintiig um hclgar.
rí'ynröll tilcfni.
Gjafavörur.
En minning þín
er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri
með hverju vori vex á ný
og verður ávallt kærri.
(Magnús Ásgeirsson.)
Við söknum afa sárt en minning-
arnar lifa.
Systkinin Kirkjubraut 58.
Með örfáum orðum langar mig
til að kveðja tengdaföður minn Þor-
stein Stefánsson, bónda á Ósi í Skil-
mannahreppi. Það eru nú rúm 15
ár síðan við kynntumst er ég flutt-
ist að Ósi. Kynni okkar hafa verið
á einn veg, einstaklega góð og fög-
ur.
Þorsteinn var góður bóndi, mikill
ræktunarmaður og fór ákaflega vel
með allan bústofn. Þegar við Óli
tókum við búinu var allt eins og
best var á kosið og starfaði Þor-
steinn með okkur fram á seinasta
dag.
Þorsteinn var einstaklega tryggur
og trúr maður. Hann var orðvar og
talaði vel um allt og alla, enda var
hann vel liðinn af öllum sem honum
kynntust.
Síðustu árin hefur Guðlaug Vest-
mann haldið heimili með Þorsteini.
Viljum við fjölskyldan þakka henni
fyrir hversu góð hún var honum og
reyndar okkur öllum. Fáum við
henni seint fullþakkað fyrir.
Að lokum elsku Steini minn,
þakka þér fyrir samfylgdina. Trúi
ég að Valdís tengdamamma taki á
móti þér og nú séuð þið sameinuð
á ný.
Guð blessi þig.
Sigríður Helgadóttir.
Á morgun, mánudaginn 1. des-
ember, verður til moldar borinn frá
Akraneskirkju Þorsteinn Stefánsson
bóndi á Ósi í Skilmannahreppi. Þor-
steinn var fæddur á Skipanesi í
Melasveit. Hann var meðalmaður á
hæð, grannvaxinn, skjótur í hreyf-
ingum, brosmildur, greiðvikinn og
duglegur. Það var bjart yfir Þor-
steini og það var gott að vera ná-
lægt honum.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Einarsson, útfararstjóri
Sverrir Olsen, útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suóurhlíó 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sótarhringinn.
Árið 1948 giftist Þorsteinn Val-
dísi Sigurðardóttur frá Kjalardal í
Skilmannahreppi. Þau eignuðust
fimm syni og eina dóttur, allt harð-
duglegt og myndarlegt fólk. Valdís
lést eftir erfíð veikindi 24. nóv.
1982, eða fyrir réttum 15 árum.
Árið 1927 lést faðir Þorsteins- og
starfaði hann þá með móður sinni
við búreksturinn ásamt bróður sín-
um Jóhanni. Síðan flutti Þorsteinn
á Akranes þar sem hann stundaði
sjómennsku þangað til hann fór í
land og hóf störf á vinnuvélum.
Árið 1946 stofnaði Þorsteinn síð-
an fyrirtækið Þrótt hf. um rekstur
jarðýtu. Fyrirtækið Þróttur starfar
enn í dag, í eigu Helga sonar Þor-
steins.
Árið 1953 festu Þorsteinn og
Valdís kaup á jörðinni Ósi í Skil-
mannahreppi. Um jörðina Ós er
skrifað í bókinni Byggðir Borgar-
fjarðar II: „Bærinn er við Blautós,
og frá íjallinu heim að bænum er
samfelldur flói, fyrr blautur með
keldum, en nú framræst, grasgefíð
land, gott til ræktunar og beitar.“
Breyttu þau hjónin jörðinni úr þess
tíma sveitabýli í vel ræktaða og vel
uppbyggða jörð á ekki mörgum
árum. Ibúðarhús byggðu þau hjón
árið 1954 og fjós árið 1957. Fjósið
byggðu þau með mikilli fyrirhyggju,
þannig að það er enn fullgilt sem
slíkt, góð vinnuaðstaða og fer vel
með skepnur. Landið var allt ræst
fram og breyttist úr blautum flóa i
ræktanlega jörð. Fljótlega eftir að
Þorsteinn keypti Ós byrjaði hann
að rækta kartöflur. Hefur síðan
verið stunduð kartöflurækt á Ósi
og telja margir Ós-kartöflur betri
en aðrar kartöflur. Um svipað Ieyti
og kartöfluræktunin hófst velti Þor-
steinn alvarlega fyrir sér að hefja
komrækt, en féll frá þeirri hugmynd
þar sem ekki voru til nógu góð af-
brigði af korni til að það myndi tak-
ast, að hans mati. Síðustu þijú ár
hefur verið sáð korni á Ósi með
góðum árangri.
Til þess er tekið hversu snyrtilegt
er að horfa heim að bænum og óvíða
er fallegra sólarlag en á Ósi, með
útsýni út úr ósnum, vestur Snæfells-
nesið sem endar á Snæfellsjökli
sjálfum. Allt er þetta í anda Þor-
steins og sólarlagið hans var líka
fallegt.
Þorsteinn gekk vel um landið, og
skilaði því sannarlega betra en það
var þegar hann tók við því. Ekki
máttu hestar t.d. ganga of lengi á
sama stað, því um leið og grasið
minnkaði fór Þorsteinn að tala um
að nú þyrfti að færa hestana, þeir
fengju ekki nóg að éta og stykkið
væri alveg orðið graslaust. Af þessu
leiddi að hestar í hagagöngu á Ósi
eru feitari en gott þykir, en Steina
fannst sjálfsagt að öll dýr fengju
eins mikið að éta og þau gátu í sig
látið.
Þorsteinn gerði mörgum greiða,
enda mjög auðvelt til hans að leita.
Jafnan var erfiðara að launa honum
greiða, þar sem hann var lítillátur
og þóttist ekkert gert hafa.
Árið 1985 hætti Þorsteinn form-
lega sem bóndi, en samt sem áður
starfaði hann á fullu við hlið Ólafs
sonar síns að búrekstrinum.
Síðustu ár hefur Þorsteinn haldið
heimili með Guðlaugu Vestmann.
Þorsteinn og Guðlaug voru mjög
samhent og góðir vinir. Guðlaug
reyndist honum afskaplega vel og
veit ég að fjölskylda Þorsteins er
henni ákaflega þakklát fyrir allt sem
hún hefur gert fyrir Steina, ekki síst
nú síðustu vikumar sem hann lifði.
Vinnudagurinn hjá Þorsteini hef-
ur alltaf verið langur, en nú síðustu
árin var hann byijaður að gefa kún-
um fyrir átta á morgnana, og síðan
var hann að ganga heim um sjöleyt-
ið á kvöldin. Steini var alla tíð
heilsugóður og varð í raun ekki
misdægurt fyrr en hann varð
óvinnufær um síðustu mánaðamót
vegna sjúkdómsins sem dró hann
ti! dauða.
Með Þorsteini er genginn góður
og gegn borgari sem sannarlega
hefur skilað dijúgu dagsverki.
Minningin um Þorstein hlýtur að
vera þeim sem honum kynntust
ákaflega björt og falleg. Eg votta
fjölskyldu hans samúð mína.
Jón Helgason.