Morgunblaðið - 08.05.1998, Blaðsíða 52

52 FÖSTUDAGUR 8. MAÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Björn Vilmund-
arson fæddist í
Reykjavík 8. sept-
ember 1927. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 2. maí
síðastiiðinn.
Foreldrar Björns
voru Vilmundur
Vilhjálmsson frá
Knútsborg á Sel-
tjarnarnesi, f. 29.9.
1899, d. 21.1. 1962,
stýrimaður á togur-
um og síðar stöðv-
arstjóri hjá Vöru-
bílastöðinni Þrótti,
og Ólafía Björnsdóttir, f. 7.9.
1901, d. 18.10. 1974, húsfreyja í
Reykjavík.
Systkini Bjöms em Guðrún,
f. 1925, húsfreyja í Steinnesi í
Húnavatnssýslu, gift Jósef
Magnússyni; Vilhjálmur, f.
1929, fyrrv. deildarsljóri hjá
tollstjóranum f Reykjavík,
kvæntur Rannveigu Jónasdótt-
ur; Björgvin, f. 1934, fyrrv.
bankastjóri Landsbanka ís-
lands, kvæntur Sigurlaugu Pét-
ursdóttur.
Bjöm kvæntist 18.12. 1948
Sigrúnu Bjömsdóttur, f. 26.11.
1927, bankafuiltrúa. Foreldrar
hennar: Bjöm Benediktsson,
prentari í Reykjavík, og k.h.
Guðríður Jónsdóttir. Bjöm og
Sigrún slitu samvistir árið 1967.
Björa kvæntist 6.8. 1968 seinni
konu sinni, Hólmfríði Snæ-
bjömsdóttur, f. 17.2. 1936, lög-
fræðingi. Foreldrar hennar em
Snæbjöra Sigurðsson, bóndi á
Grand í Eyjafírði, og k.h. Pálína
Jónsdóttir húsfreyja. Þau
skildu.
Böm Bjöms era Ólöf Björg, f.
1948, kennari, búsett í Lúxem-
borg, gift Ragnari Kvaran flug-
stjóra; Ingunn Guðríður, f.
Engan þekki ég sem hlakkaði
jafii mikið til, ár hvert, að kveðja
skammdegið og kuldahroll vetrar-
ins og taka þess í stað á móti tíð
hækkandi sólar og vaknandi lífs og
tengdafaðir minn, Bjöm Vilmund-
arson. Hann naut þess umfram aðra
sem ég þekki að heyra lóuna, hinn
ljúfa vorboða, hefja upp raust sína
og boða lengri daga og hlýnandi
veður. í ár var hún óvenju snemma
á ferðinni, kannski til að geta sungið
sinn síðasta söng fyrir þennan vors-
ins mann, því tveimur dögum eftir
komu hennar kvaddi Bjöm þennan
1952, rekur bók-
haldsþjónustu á
Skagaströnd, gift
Helga Magnússyni,
fjármálastjóra
Skagstrendings hf.;
Jón Gunnar, f. 1959,
viðskiptafræðingur;
Ingólfur, f. 1963,
viðskiptafræðingur;
Þorgerður, f. 1970,
BA í alþjóðlegum
samskiptum, gift
Steinþóri Kára
Kárasyni, arkitekt.
Björn lauk prófí
frá Gagnfræðaskóla
Reykjavíkur 1944, prófi frá
Samvinnuskólanum 1945, stund-
aði framhaldsnám við Fircroft
College í Birmingham 1947-48
og við College of Insurance í
London 1958. Bjöm starfaði hjá
Almennum tryggingum 1945-
1947, hjá Samvinnutryggingum
1948-74, þar af skrifstofustjóri
frá 1954 og í framkvæmdanefnd
frá 1955, var forstjóri Ferða-
skrifstofu ríkisins 1974-76, full-
trúi hjá ísbiminum hf. 1978-79,
rak eigið fyrirtæki 1979-80,
skrifstofustjóri ISI frá ársbyij-
un 1981 og starfrækti sfðan eig-
ið fyrirtæki í Reykjavík.
Bjöm átti sæti í sljóm Al-
þýðuflokksfélags Reykjavíkur, í
stjóm KR 1947-49, í stjóm FRÍ
1956-68, þar af fonnaður frá
1967-68, í sljóm ÍSÍ, Ólympíu-
nefndar íslands og í 17. júní
nefnd í Reykjavík 1954-58.
Hann hlaut ýmsar viðurkenn-
ingar fyrir árangur í íþróttum
og starf sitt að íþróttamálefíi-
um, var sæmdur gullmerki KR,
gullmerki ÍSÍ og heiðursmerki
FRÍ úr gulli.
Útför Bjöms fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
heim og lagði upp í sína hinstu ferð,
með vorvindana í bakið.
Það var íyrir tæpum tíu árum að
fundum okkar bar fyrst saman,
þegar Þorgerður kynnti mig fyrir
honum einn haustdag heima á
Kvisthaganum. Glæsileiki, fágun og
traustlegt fas fannst mér, við þessi
fyrstu kynni, það sem umfram ann-
að einkenndi þennan myndarlega
mann. Einkenni sem áttu sér djúp-
stæðar rætur í persónuleika þessa
eftirtektarverða manns sem ég bar
gæfu til að kynnast svo miklu nán-
ar. Hann var maður orða sinna og
það sem hann hafði einu sinni sagt
eða lofað stóð ávallt eins og stafur á
bók.
Bjöm var í eðli sínu keppnismað-
ur og trúði á hið góða og jákvæða í
lífinu, trúði í raun á lífið sjálft. Að
með viljastyrk, áræði og heiðarleika
að vopni gæti maður sigrast á
hverri raun og komist þangað sem
maður vildi. Þessi trú hans veitti
okkur Þorgerði ómetanlegan styrk
á námsárum okkar þar sem orðin
sem hann lét okkur hafa í veganesti
voru að maður stykki ekki hærra en
maður hugsaði. Eftir því sem á leið
áttuðum við okkur á hinu mikla
sannleiksgildi þessara orða og
sennilega hefur ekkert einstakt
heilræði hvatt okkur eins mikið og
haft eins mikil áhrif á námsferil
okkar.
Heimsborgari var hann fram í
fingurgóma og skipti þá engu máli
hvar í heiminum hann var staddur.
Hvort heldur var á bökkum Genfar-
vatnsins, í iðandi mannlífi London
eða niðri á Hótel Borg, þá naut
hann sín og fannst manni hann
ávallt vera miðpunktur staðarins og
með sinni einstöku útgeislun gaf
hann svo mikið af sér. Maður hefði
óskað þess að samverustundirnar
hefðu orðið svo miklu fleiri og að
afastelpan Hólmfríður ísold hefði
fengið að njóta návistar hans leng-
ur, en það er nú okkar hlutverk að
halda minningu þessa mæta manns
lifandi og miðla til hennar því sem
hann hafði að gefa.
Eg kveð vin minn og tengdafóður
og þakka samfylgdina sem ég fékk
að njóta.
Deyrfé
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Blessuð sé minning Bjöms Vil-
mundarsonar.
Steinþór Kári Kárason.
í dag verður einn af mínum
íþróttavinum og samherjum, Bjöm
Vilmundarson, til moldar borinn.
Ég átti langt og ágætt samstarf við
hann að framgangi íþróttamála í
landinu.
Ungur að árum fékk Bjöm mik-
inn áhuga á íþróttum. Gekk hann í
KR og hóf þar að iðka frjálsar
íþróttir. Haslaði hann sér völl í
stökkum og náði þar afbragðsár-
angri, einkum í langstökki og
þrístökki. Þar vann hann til margra
verðlauna. Bjöm var í þeirri sveit er
setti svip á frjálsar íþróttir. Má
segja, að hann hafi verið í gullaldar-
liði KR er hélt uppi heiðri félagsins
hér heima og erlendis.
Bjöm var félagslyndur maður og
þess vegna var snemma sóst eftir
honum til stjómarstarfa. Fyrst
starfaði hann um áraraðir í stjóm
ftjálsíþróttadeildar félagsins, en
síðan í aðalstjóm KR. Var Bjöm
ósínkur á tíma sinn til þess að geta
bætt hag félagsins og aðstöðu
íþróttamanna og -kvenna til hvers
konar íþrótta og líkamsræktunar.
Það var víða sóst eftir starfs-
kröftum Bjöms. Enda var hann af-
bragðs starfsmaður er vann hvert
það verk er hann tók að sér af sam-
viskusemi og alúð. Hann var orðinn
gjörkunnugur íþróttahreyfingunni í
landinu þegar óskað var eftir því, að
hann tæki sæti í stjómmennsku í
Frjálsíþróttasambandi íslands
1956. Þar vann hann markvisst
starf fyrir sambandið í tólf ár. Þar
af tvö ár sem formaður.
Á þeim tíma sýndi Bjöm þá fyrir-
hyggju og þrautseigu sem hann bjó
yfir, því þá vora erfiðir tímar hjá
FRI. Gullaldartimi frjálsíþrótta var
liðinn. Þjóðin fjárvana og kreppa
hjá almenningi. En honum tókst að
fleyta sambandinu yfir erfiðasta
hjallann og rétta sambandið við, svo
það náði sinni fyrri virðingu á ný
fyrir vasklega framgöngu for-
mannsins.
Þegar Bjöm lét af formennsku í
FRÍ stóð fyrir dyram að ÍSÍ héldi
sína stærstu íþróttahátíð árið 1970.
Nefnd hafði verið skipuð til undir-
búnings hins viðamikla starfs, en nú
þurfti að ráða framkvæmdastjóra til
að fýlgja eftir áætlunum um hátíð-
ina. Keppa eða sýna skyldi í öllum
íþróttum sem iðkaðar væra innan
vébanda ÍSÍ. Tryggja varð að öll fé-
lög í landinu gætu tekið þátt í mót-
inu. Þegar málið var rætt í nefnd-
inni og stjóm ÍSÍ urðu allir sam-
mála um, að ræða við Bjöm um að
hann tæki þetta vandasama verk að
sér. Fögnuðum við er hann varð við
ósk okkar og gerðist framkvæmda-
stjóri fyrir þessu veigamikla starfi
fyrir íþróttahreyfinguna. Öll sam-
vinna við Bjöm í starfi var sérstak-
lega ánægjuleg fyrir alla er með
honum störfuðu, enda vissum við
það fyrir, að hann var dugandi
framkvæmdamaður, prúðmenni í
allri framgöngu og ávalt úrræða-
góður. Iþróttahátíðin varð öllum til
sóma. Þáttur Björns var þar mikill
og ánægjulegur fyrir heildarsam-
tökin og þátttakendur.
Þau ár sem Bjöm var í stjóm
FRÍ kynntist ég honum allvel, enda
átti ég þá mikið samstarf við FRÍ
vegna ólympíumála. Nokkra fyrir
Ólympíuleikana í Mexico City 1968
orðaði ég við Bjöm hvort hann gæti
ekki hugsað sér að gerast farar-
stjóri á Olympíuleikana er þá vora
framundan. Ég vissi að hann var
góður málamaður, reglusamur og
ágætur stjómandi.
En hann átti þá sæti í Ólympíu-
nefndinni, sem fulltrúi FRI. Eftir
nokkum tíma samþykkti Bjöm að
taka að sér fararstjórastarfið á leik-
ana. Við í Óí fógnuðum því, þar sem
við vissum að Bjöm var vandanum
vaxinn. Enda kom það á daginn, að
hann leysti allan vanda, sem að
höndum bar hjá þátttakendum.
Hann getur oft orðið mikill, en verð-
ur að leysast án tafar. Mikil ánægja
var meðal keppenda með frammi-
stöðu fararstjóra og töldu þeir að
hann hefði ávallt leyst hvers manns
vanda á farsælan hátt.
Þegar kom að leikunum er skyldu
fara fram fjóram árum seinna í
Munchen voram við ekki í neinum
vafa um valið. Fóram við því aftur á
fjörur við Bjöm, að hann tæki að
sér fararstjóm. Nú var fjölmennt
lið sem skyldi senda til leikanna þar
sem handknattleiksmenn höfðu
unnið sér rétt til fararinnar. Var
sýnilegt, að um 30 íþróttamenn
mundu fara héðan á leikana í
Miinchen.
Bjöm varð við óskum okkar og
tók aftur að sér hið vandasama
verk. Þótt hópurinn væri stór og
margir erfiðleikar steðjuðu að á
þessum leikum leysti hann allan
vanda af stakri snilld.
Samstarf okkar Bjöms stóð í ára-
tugi. Aldrei bar skugga á þá
ánægjulegu samvinnu. Bjöm var
lipurmenni í allri framkomu og því
var það kærkomið að eiga hann að
vini og samstarfsmanni, sem ávallt
var reiðubúinn að leggja alla sína
starfskrafta fram til að leysa mál
íþróttahreyfingarinnar til heilla fyr-
ir æskuna.
Fyrir hans framúrskarandi störf
hlaut hann mikla virðingu og mörg
heiðursmerki íþróttahreyfingarinn:
ar, þar á meðal gullmerki KR, FRÍ
og ISÍ.
Nú þegar góður vinur er kvaddur
vil ég að lokum senda hugheilar
samúðarkveðjur til fjölskyldunnar.
Gísli Halldórsson.
Kveðja frá Frjálsíþróttasam-
bandi íslands
Stór skörð hafa myndast í raðir
fyrrverandi forystumanna fijáls-
íþróttahreyfingarinnar á undan-
fómum misseram. Ekki er liðinn
nema ársfjórðungur frá því að ann-
ar fyrrverandi formaður sambands-
ins lést og aðrir ágætir menn hafa
líka kvatt að undanfömu.
Bjöm var formaður Frjálsí-
þróttasambandsins á áranum 1965
til 1968, en hann hafði áður átt sæti
í stjóm sambandsins um nokkurra
ára skeið. Hann var aðalfararstjóri
á Ólympíuleikunum í Munchen árið
1972 auk fjölda annarra stórmóta á
erlendum vettvangi. Björn sat
einnig alþjóðleg þing fýrir hönd
hreyfingarinnar. A þeim vettvangi
komu mannkostir hans að miklu
gagni, en hann þekkti vel til erlend-
is og var framganga hans þar Is-
landi mjög til framdráttar. Bjöm
var vel liðinn af samtímamönnum
sínum í hreyfingunni og átti bæði
gott með að vinna með öðram og fá
bæði menn og konur til liðs við
hreyfinguna. Björn hlaut gullmerki
Frjálsíþróttasambandsins árið
1962.
Bjöm var ekki eingöngu drjúgur
liðsmaður í félagsstörfum þar sem
hann hóf ungur störf. Hann var
keppnismaður góður og var m.a. í
fýrsta landsliði Islands sem tók þátt
í Evrópubikarkeppni, sem haldin
var í Osló árið 1946. Bjöm var þá
aðeins 18 ára að aldri og keppti þar
í langstökki. Besta afrek Bjöms var
6,80 m í langstökki sem var íslenskt
drengjamet, sett árið 1946, en hann
hætti keppni þegar hann var enn
ungur að áram. Þó svo að formleg-
um afskiptum af Frjálsíþróttasam-
bandinu lyki þegar hann lét af emb-
ætti formanns árið 1968 var hann
hreyfingunni drjúgur liðsmaður.
Hann var bóngóður og var mörgum
liðsmanninum ráðagóður og hjálp-
arhella, því hann var sívakandi fyrir
því sem var að gerast og mikill
stuðningsmaður frjálsíþrótta í land-
inu.
Að lokum vil ég færa aðstandend-
um Bjöms samúðarkveðjur frá
Frjálsíþróttasambandinu með
þökkum fyrir framlag hans til
hreyfingarinnar á liðnum áram.
Jónas Egilsson, formaður.
Kveðja frá KR
í dag þegar við kveðjum Bjöm
Vilmundarson, sem í marga áratugi
var virkur stuðningsmaður KR og í
raun íþróttahreyfingarinnar allrar,
er margs að minnast. Hann hóf
þátttöku í íþróttamótum vorið 1944,
þá sextán ára gamall. Mikið var um
að vera þetta sumar á íþróttasviðinu
og mestu afreksmenn KR í frjálsum
íþróttum unnu fræg afrek í sér-
greinum sínum á hátíðarmóti, sem
haldið var til að fagna stofnun lýð-
veldisins.
Dugnaður og staðfesta bræðr-
anna Bjöms og Vilhjálms vakti
fljótt athygli forystu frjálsíþrótta-
deildarinnar, því þeir tóku æfing-
amar föstum tökum og náðu fljótt
þeirri leikni sem með þurfti til ár-
angurs í keppni. Bjöm var fjölhæf-
ur íþróttamaður, bestur í stökk-
greinum en jafnframt með betri
liðsmönnum í boðhlaupasveitum og
þeir sem þar vora með honum
minnast hans sem kjarkmikils og
brosmilds keppnismanns, sem hafði
góð áhrif á hópinn og stóð fýrir sínu
þegar á reyndi.
Besta ár Bjöms á keppnisvelli
var sumarið 1946 þegar hann setti
drengjamet í langstökki og var síð-
an valinn í liðið sem sent var til
þátttöku í Evrópumeistaramótinu í
Ósló, en á því móti létu íslenskir
ftjálsíþróttamenn fýrst að sér kveða
á eriendu stórmóti.
Áður en Bjöm hætti þátttöku í
keppnismótum var hann kominn í
forystusveit frjálsíþróttadeildarinn-
ar og starfaði þar lengi með félög-
um sínum. Þetta var þó aðeins upp-
hafið að löngum og farsælum ferli
Bjöms í þágu íþróttahreyfingarinn-
ar því hann sat m.a. um tíma í
stjóm KR og í stjóm Frjálsíþrótta-
sambandsins um árabil, þar af eitt
ár sem formaður. Einnig átti hann
sæti í Ólympíunefnd og var farar-
stjóri íslenska liðsins á Ölympíuleik-
unum í Mexíkó og Múnchen. Alls
var Bjöm í forystusveitum íþrótta-
hreyfingarinnar í um fjóra áratugi
sem sýnir vel það traust sem sam-
starfsmennimir bára til hans, alveg
eins og við félagar hans á íþrótta-
vellinum forðum daga treystum því
að boðkeflið væri í góðum höndum
þegar hinn ungi og glaðlegi íþrótta-
maður tók við þvi og skilaði því
fljótt og örugglega í hendur næsta
manns.
Við KR-ingar þökkum Bimi Vil-
mundarsyni langa og dygga þjón-
ustu við íþróttahreyfinguna og
sendum jafhframt börnum hans og
öðram aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Páll Halidórsson.
+
Faðir okkar, afi og langafi,
INDRIÐI B. HALLDÓRSSON,
Hrafnistu Reykjavík,
áður Reynimel 82,
andaðist miðvikudaginn 6. maí.
Sigrún Þóra Indriðadóttir,
Svavar Indriðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móöir okkar,
RAGNHILDUR BJÖRNSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 5. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hulda Margrét Gunnarsdóttir,
Guðrún Katrín Gunnarsdóttir,
Svanhildur Ásta Gunnarsdóttir.
BJÖRN
VILMUNDARSON