Morgunblaðið - 10.07.1998, Blaðsíða 6

6 FÖSTUDAGUR 10. JÚLÍ 1998
MORGUNB LAÐIÐ
FRETTIR
35 manna hópur lenti í hrakningum á Vatnajökli þegar veður versnaði skyndilega
bandi við þau í tæpar sjö klukku-
stundir. „Við í snjóbílnum vorum
aldrei hrædd um að komast ekki heil
á húfi ofan af jöklinum. Við treystum
fslendingunum iyllilega, þeir eru
hugrakkir. Við vorum hins vegar
töluvert áhyggjufull vegna hinna,
sem voru á snjósleðunum, sérstak-
lega af því að við höfðum heyrt að
einn þeirra væri týndur,“ sagði Signe
Borge. Þau sáu ekkert út og höfðu
lítið pláss í bílnum. Hann keyrði um
og leitaði að hinum en varð ekki var
við neitt, það fennti strax í öll spor.
„Stóð ekki á sama“
HOPURINN heill á húfi við Jökulsárlón.
Kuldi og
rok hrjáði
hópinn

Hópur norskra ferðamanna komst heill á
húfí úr hrakningum sem hann lenti í á
Vatnajökll SlodGglS ci mÍuVlkudRg 11*8,111 á ÞÓRARNA Jónasdóttir, leiðsögumaður hopsins á ferð hans um ísland.
nótt. Svo virtist sem Norðmennirnir hefðu
náð sér að fullu eftir ævintýrið þegar
Ragna Sara Jónsdóttir og Ragnar Axels-
son ljósmyndari náðu tali af þeim í blíð-
skaparveðri við Jökulsárlón í gær.
Morgunblaðið/Málfrid Grimstvedt
NORÐMENNIRNIR þökkuðu því hvað þeir voru vel búnir að þeim
varð einungis kalt í andliti, á fingrum og tám.
ÞRJÁTÍU og fimm manna hópur
Norðmanna og íslendinga sem var
á leið frá Kverkfjöllum að Skála-
fellsjökli á vegum Jöklaferða varð
fyrir því að hópurinn tvístraðist í
slæmu skyggni og vonskuveðri.
Helmingur hópsins, sem var á
vélsleðum, missti sjónar af hinum
helmingnum sem var í snjóbíl. í
hópnum var 31 Norðmaður, einn ís-
lenskur leiðsögumaður þeirra og þrír
starfsmenn Jöklaferða. Hópurinn
lagði af stað frá Kverkfjöllum um
klukkan 18 á miðvikudag. Eftir u.þ.b.
eins og hálfs tíma akstur á jöklinum
áttaði hópurinn í snjóbflnum sig á því
að hann hefði orðið viðskila við
vélsleðahópinn. Veðrið var þá orðið
mjög slæmt, sjö til átta vindstig, of-
ankoma og mjög lítið skyggni. Snjó-
bíllinn staðnæmdist og reyndi að ná
fjarskiptasambandi en ekkert gekk.
Hinn helmingur hópsins, sem
hafði verið á vélsleðum, hafði stað-
næmst þar sem ekki sást á milli
sleða. Starfsmaður Jöklaferða sem
fór fremstur í flokki áttaði sig á því
að hópurinn fylgdi honum ekki.
Hann sneri til baka en fann ekki
hópinn, heldur kom að snjóbflnum
og lét vita þar að hann hefði orðið
viðskila við hina. Hann gerði síðan
aðra tilraun til að finna hina vélsleð-
ana en allt kom fyrir ekki. Hann
kom því aftur að snjóbflnum og
beiðni um aðstoð var send út.
Skyggnið hræðilegt
Anne Kallák, hópstjóri Norð-
mannanna og ein þeirra sem var á
vélsleðum, sagði að kuldi í andliti, á
fingrum og tám hefði helst hrjáð
þau. „Við stoppuðum ítrekað frá því
við fórum úr Kverkfjöllum til að
halda hópinn vegna þess hve
skyggnið var hræðilega slæmt. Eft-
ir um eins og hálfs tíma keyrslu var
ákveðið að ekkert vit væri í að halda
áfram og við snerum við,“ sagði
Anne Kallák.
Hópurinn hélt því áleiðis til baka
í átt að Kverkfjöllum og rétt fyrir
hálfníu var hann kominn í skála
Jöklarannsóknafélagsins í Hvera-
dölum í Kverkfjöllum. Skálinn var
lítill, matar- og vatnslaus og óupp-
hitaður. Hópurinn kom sér fyrir í
skálanum, reyndi að halda á sér hita
og bíða. 011 komust þau í skálann
fyrir utan annan starfsmann Jökla-
ferða, sem þá reyndist hafa fundið
hinn helming hópsins sem hélt til í
snjóbílnum.
Signe Borge var í snjóbflnum og
sagði að veran þar hefði verið nokkuð
löng. Hún sagði að þau hefðu verið í
bflnum í þrettán tíma og ekki hætt
sér út vegna veðursins. Hún sagði að
þau hefðu verið töluvert hrædd um
hina sextán því þau náðu ekld sam-
Klukkan átta náðist samband úr
snjóbílnum niður af jökli og beðið
var um aðstoð. Um níuleytið voru
björgunarsveitarmenn lagðir af stað ,
frá Höfn í Hornafirði, Egilsstöðum *
og Vopnafirði. Sveitir á Húsavík og 1
í Reykjavík voru í viðbragðsstöðu |
og talið er að hátt í hundrað manns
hafi tekið þátt og verið í viðbragðs-
stöðu vegna útkallsins. Rétt fyrir
miðnætti komu jeppar björgunar-
sveitai-mannanna að snjóbílnum.
Þar var fólk vel haldið, einna helst
hrjáð af plássleysi. Þeir héldu áfram
yfir jökulinn í skálann Kverkfjalla-
megin til að leita vélsleðahópsins en ,
snjóbfllinn hélt til á sama stað. Um |
hálfeitt voru björgunarsveitarmenn I
komnir í skálann í Kverkfjöllum þar |
sem þeir fundu hinn helming hóps-
ins heilan á húfi. Stuttu síðar fékk
hópurinn í snjóbílnum staðfestar
fregnir um að allir hinir væru heilir
á húfi í Kverkfjallaskálanum.
„Mér stóð ekki á sama á tímabili,
sérstaklega vegna þess að í upphafi
héldum við að einn sleði væri einn á
báti. En hann hafði fundið hópinn og ,
þá, sem voru á honum, sakaði ekki, '
en það vissum við ekki fyrr en klukk- 1
an rúmlega eitt,“ sagði Þórama Jón- \
asdótth-, leiðsögumaður norska hógs-
ins á fimm daga ferð þeirra um ís-
land. Hún var í snjóbflnum þegar þau
urðu viðskila við hluta hópsins. „Mér
leið náttúrulega ekki vel á meðan við
biðum, vegna þess að þetta var hópur
upp á þijátíu og einn, sem sagt í
stærra lagi. Þegar við uppgötvuðum
að við höfðum týnt helmingi hópsins ,
náðum við hvorki talstöðvarsam-
bandi við hópinn á vélsleðunum né 1
niður í skálann í Jöklaseli. Við ákváð- |
um að bíða og stuttu síðar kom annar
leiðsögumannanna og sagðist hafa
orðið viðskila við hópinn. Hann fór
svo aftur að leita að þeim, en fann
þau ekki. Þá hafa þau að öllum lík-
indum verið farin aftur í Kverkfjalla-
skálann. Skafrenningurinn og ofan-
koman var svo mikil að við sáum
hreinlega ekki neitt.“
Treystum íslendingunum J
Fólkið var flutt úr skálanum í bfl- )
um björgunarsveitarmanna yfir í
Jöklasel á Skálafellsjökli og þangað
kom það milli klukkan hálfsex og
hálfátta í gærmorgun.
Að sögn Kallák og Borge var
veðrið ennþá mjög slæmt þegar far-
ið var til baka, en björgunarsveitar-
mennimir óku vélsleðunum yfir í
Jöklasel. Nokkrir Norðmenn tóku 1
þátt í þeim flutningum og sagði Jon
Olav Grimstvedt, einn þeirra, að 1
hann væri stoltur yfir því að hafa 1
tekið þátt í störfum íslenskra björg-
unarmanna. Þeir væru fræknir og
létu íslenskt veður ekki aftra sér.
Þeir hefðu til dæmis lánað honum
hanska þegar honum varð kalt á
höndunum og tekið hans í staðinn.
Þær Borge og Kallák töldu hóp-
inn hafa verið einstaklega heppinn í
þessu óvænta ævintýri og voru j
sannfærðar um að þeir sem stjóm-
uðu för hefðu tekið hárréttar
ákvarðanir.
Þórarna var einnig sannfærð um
að atburðarásin hefði farið betur en
á horfðist í upphafi þar sem allir
fóra eftir reglunum sem settar voru
í upphafi ferðarinnar. Reglurnar
fólust í því að að stoppa ef maður
missti sjónar af sleðanum fyrir
framan sig. „Það brugðust allir hár-
rétt við miðað við aðstæður og ,
starfsmenn Jöklaferða stóðu sig
með stakri prýði, þeir tóku hárrétt-
ar ákvarðanir miðað við aðstæður.
Þetta leit illa út, en endaði vel.“