Morgunblaðið - 08.01.1999, Síða 50

50 FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
KIRKJUSTARF
Jörgína
Dóróthea Jóns-
dóttir (Dóra) fædd-
ist á Höskuldsstöð-
um í Reykjadal 27.
september 1906.
Hún lést á sjúkra-
húsinu á Húsavík
29. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jón Olgeirsson
bóndi og Kristín
Sigríður Kristjáns-
dóttir húsmóðir.
Systkini Dóru eru
öll látin en þau voru
Björg, f. 31. janúar 1890 í Valla-
koti, Anna, f. l 5. janúar 1891 á
Breiðumýri, Asgeir, f. 17. mars
1893 í Laugaseli, Elín Petrína,
f. 27. júlí 1895 í Laugaseli,
Hermína, f. á Stóru-Laugum 18.
aprfl 1897, Asrún, f. 3. mars
1900 á Höskuldsstöðum, Olgeir
Hinriksson, f. 5. maí 1902 á
Höskuldsstöðum, Sigfríður, f.
Enn þá gefst oss árið nýtt
út hið garala er runnið.
Nú skal þakka og þakka hlýtt
þeim sem vel hafa unnið.
Þannig var ort í „pósíbók" Dóru,
móðursystur okkar, af einhverjum
sem hún hafði liðsinnt þegar veik-
indi steðjuðu að heimili hans.
Dóra var næstyngst tíu systkina
á Höskuldsstöðum. Hún ólst þar
upp og átti þar heima fram yfir þrí-
tugt. Hún lærði snemma að lesa og
skrifa og eflaust hefur hún notið
eir.hverrar farskólakennslu, en
einkum voru það þó eldri systkini
hennar, Asgeir og Hei-mína, og
faðir hennar, Jón, sem kenndu
henni. Uppvöxturinn var að mörgu
leyti erfiður, móðir hennar heilsu-
lítil og heimilið fátækt. Með spar-
semi og aðgát björguðust búrekst-
urinn og heimilishaldið. Maturinn
var hollur og góður og börnin sultu
alc’.rei. Silungurinn í Vestmanns-
vatni átti sinn þátt í því auk þess
sem hann hefur eflaust stuðlað að
langlífi þeiiTa systkinanna sem
flest náðu því að komast á ní- eða
10. júlí 1904 á
Höskuldsstöðum, og
Jakobína, f. 26.
september 1908 á
Höskuldsstöðum.
Dóra ólst upp á
Höskuldsstöðum og
átti heima þar fram
yfir þrítugt. Arið
1940 flutti hún í
Lyngbrekku til syst-
ur sinnar, Hermínu,
sem þá var orðin
ekkja, og bjó þar að
mestu leyti næstu
sex árin en flutti
sfðan til Húsavíkur,
þá gift Helga Björnssyni. Þau
eignuðust dreng sem dó í fæð-
ingu. Dóra bjó síðan alla tíð á
Húsavík. Hún flutti í dvalar-
heimilið Hvamm um leið og það
tók til starfa árið 1981. Þá var
Helgi látinn.
Dóra verður jarðsungin frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
tíræðisaldur. Á heimilinu var mikið
sungið, bæði af sálmum og verald-
legum lögum. Dóra tók mikinn þátt
í þessum söng, sísyngjandi og
síraulandi, og kunni mikil býsn af
sálmum og ljóðum.
Meðan Dóra átti heima á
Höskuldsstöðum voru ekki sjúkra-
hús eða heimilishjálp. Dóra fór
mikið á milli þeirra heimila þar
sem mest var hjálpar þörf og vann
þar sem var fársjúkt fólk og sæng-
urkonur sem þá fæddu auðvitað
bömin heima og oft við afar erfíðar
aðstæður. Hún þvoði þvotta,
hjúkraði og sá um heimilin meðan
nauðsyn krafði. Hvergi var raf-
magn á þessum árum, jafnvel tak-
markað af vatni innanhúss, og
erfítt fyrir nútímafólk að gera sér
grein fyrir aðstæðunum. Launin
voru stundum ekki síður þakklæti
og ævilöng vinátta heldur en pen-
ingar eða annað sem metið verður
til fjár með auðveldum hætti. Um
það vitnar vísan að ofan.
Árið 1940 fluttist Dóra í Lyng-
brekku þar sem hún bjó að mestu
leyti næstu sex árin. Hermína syst-
ir hennar hafði þá misst eiginmann
sinn og tók Dóra að sér að sjá um
heimilið, börnin og búið með
Hermínu. Börn Hermínu voru þá
einsB, átta og tíu ára gömul.
Á Lyngbrekkuárunum kynntist
Dóra eiginmanni sínum, Helga
Björnssyni, sem þar var vinnumað-
ur. Þau giftust og eignuðust dreng
sem dó í fæðingu. Dóra saknaði
hans afar sárt. Nokkru eftir það
fluttu þau Helgi til Húsavíkur þar
sem þau bjuggu síðan. Dóra vann
þar ýmis störf, t.d. við þvotta og
heimilishjálp, en einnig starfaði
hún víða við heyskap á sumrurn. Þá
prjónaði Dóra mikið, t.d. leista og
vettlinga sem sjómenn á Húsavík
gátu keypt hjá henni hvenær sem
þá vantaði.
Höskuldsstaðasystkinin héldu
alltaf miklu og góðu sambandi
hvert við annað. Dóra heimsótti því
oft systkini sín hvort sem bjuggu í
Reykjadal eða Mývatnssveit eða á
Akureyri, og allir hlökkuðu mikið
til. Hún var því góður gestur á
heimilum okkar þar sem henni
fylgdi mikil gleði sem bæði við og
börn okkar nutu til fulls og reynd-
ar öll önnur böm sem henni kynnt-
ust. Við erum Dóru afar þakklátar
fyrir þau hollu uppeldisáhrif sem
hún hafði með nærveru sinni og
virðingu sem hún bar fyrir öllum í
kringum sig.
Hinn 2. maí 1981 flutti Dóra í
dvalarheimili aldraðra á Húsavík,
Hvamm, þar sem hún deildi íbúð
með Sigfríði systur sinni, enda var
Helgi þá látinn, og í febrúar 1994
hafði heilsu hennar hrakað svo
mikið að hún dvaldi eftir það í
sjúkrahúsinu þar sem hún lést.
Eftir að minnið fór að hverfa var
Dóra alltaf á leiðinni heim í
Höskuldsstaði. Síðustu árin var
hún þó örugglega oft að húgsa um
einhverja aðra heima en þann, sem
við lifum í, því að hún talaði um
stað þar sem hún vildi hitta vini
sem farnir voru á undan henni.
Hún lýsti því jafnvel vandlega
hverja hún ætti von á að hitta og
við hvaða aðstæður.
Dóra var fyrir löngu búin að
ákveða að við jarðarför sína ætti að
syngja mikið og hafa mikið af
blómum og væri nóg að lesa ritn-
ingargrein sem hefst svona:
„Drottinn er minn hirðir.“
Gerður, Stefán, Svan-
hildur og Þórey.
JÖRGÍNA DÓRÓTHEA
JÓNSDÓTTIR
GUÐMUNDUR M.
KRISTINSSON
Guðmundur
Magnús Krist-
insson var fæddur í
Reykjavík 8. janúar
1928. Hann lést á
Landspítalanum 24.
maí sl. Foreldrar
hans voru Kristinn
Hróbjartsson frá
Eyrarbakka og
Kristín Guðmunds-
dóttir frá Reykja-
vík. Bróðir hans er
Jönmdur, fæddur
1930. Eiginkona
hans er Auður
Waagfjörd, eiga þau sex börn.
Guðmundur kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Ingu Sig-
urjónsdóttur, hinn 5. septem-
ber 1953. Eignuðust þau tvö
börn. 1) Garðar, læknir, fædd-
ur 1954. Kvæntur Guðrúnu
Helgadóttur. Börn
þeirra eru Fífa,
Hugi og Arnar
Helgi. 2) Sigrún
Kristín, leikskóla-
stjóri, fædd 1957.
Eiginmaður hennar
er Jón Sveinn
Gíslason. Dætur
þeirra eru Tinna
Björg og Inga
Hrönn. Fyrri eigin-
maður Sigrúnar er
Lúðvík Július Jóns-
son, eiga þau tvo
drengi, Guðinund
Brynjar og Magnús Má.
Guðmundur útskrifaðist frá
Stýrimannaskólanum 1951.
Stundaði hann sjómennsku alla
sína ævi.
Útfór Guðmundar fór fram
frá Fossvogskapellu 3. júní.
Afmæliskveðja
til föður míns á himnum
Elsku pabbi. Fyrir ári varðst
þú sjötugur. Þú hugðist halda upp
á afmælið með myndarskap er sól
hækkaði á lofti, en þess í stað
fylgdum við þér til grafar. Það var
með ólíkindum hvernig þú, svona
stór og sterkur maður, varðst að
lúta í lægra haldi á svona skömm-
um tíma. Það má segja að það hafí
verið í takt við þig að taka það
með „stæl“ eins og allt sem þú
tókst þér fyrir hendur. Til að
mynda lífsstarf þitt, sjómennsk-
an. Þú sigldir á stærstu olíuskip-
um heims. Þegar þeim kafla lauk
og þið mamma sneruð heim réðir
þú þig sem skipstjóra á eitt
minnsta olíuskipið í flotanum, m/t
Bláfell, sem þú sigldir með þar til
heilsan brást og starfsævi lauk.
Það er sárt til þess að hugsa, að
þér skyldi ekki auðnast líf til að
vera í sveitinni. Rækta og rótast í
moldinni, sem átti nánast hug
þinn allan. Þegar þið mamma
keyptuð sumarbústaðarlandið fyr-
ir tíu árum grunaði ekki nokkurn
mann að hægt væri að breyta
stórgrýttu mýrarfeni í lystigarð.
En einhvern veginn tókst þér að
fylla landið af trjám úr græðling-
um og kræklóttum „vesalingum"
sem aðrir höfðu gefist upp á. Einn
og óstuddur girtir þú með
handafli hektara lands með trönu-
efni. Byggðir hús og gróðurhús
með öllu tilheyrandi. Hlóðst stein-
garða og hellulagðir. Þú skilur
eftir þig minnisvarða, þennan un-
aðsreit. Einnig margar fallegar
minningar. Ein er sú er ætíð kem-
ur upp í huga mér, þar sem þú ert
í bláa vinnugallanum keyrandi
dætur mínar tístandi í hjólbörun-
um í þínu sæluríki.
Eg kveð að sinni elsku pabbi
með bæn er fannst í fórum þínum
eftir að þú kvaddir, sem sýnir að
þú vissir betur en við hvað klukk-
an sló.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með tárum og ótta. Ég
er svo nærri að hvert ykkar tár
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið... En þegar þið hlæið
og syngið með glöðum hug sál mín
lyftist upp í mót til ljóssins. Verið
glöð og þakklát fyrir allt, sem lífið
gefur, og þótt látinn sé tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu. (Höf. ók.)
Ég veit við hittumst aftur, þótt
síðar verði.
Þín
Sigrún.
Dóra ömmusystir okkar er dáin,
síðust í röðinni af tíu systkinum til
að hverfa frá okkur. Þegar við vor-
um lítil vöndumst við því að ömmu-
systur okkar kæmu reglulega í
heimsókn til ömmu. Þessar heim-
sóknir voru sérstakt tilhlökkunar-
efni og þannig kynntumst við þeim
vel. Systurnar skröfuðu mikið en
aldrei vorum við þeim samtölum til
trafala, heldur fylgdumst með ef
við vildum. Kannski kom Dóra oft-
ast - við eiginlega munum það ekki
- og við komum oft til hennar á
Húsavík. Oft færði hún okkur eitt-
hvert sælgæti og á sjöunda áratug
aldarinnar var sælgæti ekki jafnal-
gengt og það er nú. En hið stærsta
og mikilvægasta sem Dóra kom
með var sú gleði sem fylgdi heim-
sóknum hennar. Dóra hafði ein-
staka hæfileika til að láta okkur
líða vel án þess að skipta sér mikið
af okkur með öðru en nærvera
sinni á heimilinu. Hún var reyndar
alltaf til í að spila við okkur á spil
og hafði af því mikið yndi. Hið eina
sem við vorum óánægð með í fari
Dóru er að hún fór alltaf aftur
heim til sín eftir fárra daga dvöl.
Systkinin á Skútustöðum,
Ingólfur Ásgeir, Arnfríður
Anna og Þorlákur Páll.
Formáli minn-
ingar- greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útfór hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Safnaðarstarf
Hallgrímskirkja. „Orgelandakt"
kl. 12.15-12.30. Orgelleikur, ritn-
ingalestur og bæn.
Langholtskirkja. Opið hús kl.
11-13. Kyrrðar- og bænastund kl.
12.10. Eftir stundina verður boðið
upp á súpu, brauð og salat.
Laugarneskirkja. Mömmumorgn-
ar kl. 10-12 byrja að nýju að loknu
jólaleyfi. Konur, komið og njótið
skemmtilegrar sainvein. Börnin fá
söng og sögur og þið fáið kaffi-
spjall.
Neskirkja. Félagsstarf aldraðra á
morgun, laugardaginn 9. janúar,
kl. 15. Dr. Sigurður Árni Þórðar-
son kemur í heimsókn og sér um
dagskrá. Kaffiveitingar. AUir vel-
komnir.
Hvítasunnukirkjan Ffladelfía.
Unglingasamkoma kl. 20.30.
Bænastund í neðri sal kirkjunnar.
Allir hjartanlega velkomnir.
Sjöunda dags aðventistar á Is-
landi: Á laugardag:
Aðventkirkjan, Ingólfsstræti 19:
Biblíufræðsla kl. 10.15. Guðsþjón-
usta kl. 11.15. Ræðumaður Finn F.
Eckhoff.
Safnaðarheimili aðventista, Blika-
braut 2, Keflavík: Guðsþjónusta kl.
10.15. Biblíufræðsla að lokinni
guðsþjónustu. Ræðumaður Krist-
ján Friðbergsson.
Safnaðarheimili aðventista, Gagn-
heiði 40, Selfossi: Biblíufræðsla kl.
10. Guðsþjónusta kl. 11. Ræðumað-
ur Einar V. Arason.
Aðventkirkjan, Brekastíg 17,
Vestmannaeyjum: Biblíufræðsla
kl. 10. Guðsþjónusta kl. 11. Ræðu-
maður Eric Guðmundsson.
Loftsalurinn, Hólshrauni 3, Hafn-
arfirði: Samkoma kl. 11. Ræðu-
maður Björgvin Snorrason.
INGIMAR
INGIMARSSON
+ Ingimar Ingi-
marsson fæddist
í Reykjavík 28. maí
1925. Hann lést á
heimili sínu 16. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Vídalíns-
kirkju í Garðabæ
29. desember.
Ingimar vinur minn
er dáinn.
Við hittumst fyrst á
haustmánuðum 1965 er
ég hóf störf í flugum-
sjónardeild Loftleiða
h/f á Keflavíkurflugvelli. Ingimar
var þar vaktstjóri og tókust með
okkur strax góð kynni sem síðar
þróuðust í vináttu sem aldrei bar
skugga á. Ingimar var framúrskar-
andi fagmaður, frábær yfirmaður
og leiðbeinandi. Hann var einstak-
lega samviskusamur og ósérhlífinn
og beið aldrei með að framkvæma
þau verk sem fyrir lágu. Öll hans
vinnubrögð einkenndust af skipu-
lagi og snyrtimennsku. Auk þess að
starfa saman hér heima í mörg ár,
störfuðum við einnig saman erlend-
is bæði í Alsír og Saudi-Arabíu við
pílagríma- og vöruflug. 1 slikum
rekstri er vinnudagurinn oft á tíð-
um nokkuð langur og skapast ýmis
vandamál erfið og viðkvæm sem
þarfnast skjótrar úrlausnar. Við
slíkar aðstæður var Ingimar jafnan
í essinu sínu, gekk ft’am sem ber-
serkur ef svo bar undir, ráðagóður
og unni sér aldrei hvíldar fyrr en
mál voru í höfn. Starfsorka Ingi-
mai's var með ólíkindum og virtist
sem honum liði ekki vel nema verk-
efnin væru yfirþyrmandi.
Ingimar tók virkan þátt í félags-
málum flugumsjónannanna, var
einn af stofnendum Félags flugum-
sjónarmanna, sat í stjórn þess fé-
lags um árabil og var formaður um
skeið. Eftir að Ingimar hafði látið
af störfum fyrir aldurs
sakir leitaði Félag
flugumsjónarmanna
aftur til hans um for-
mennsku í félaginu og
gegndi hann for-
mennsku aftur um
nokkurt skeið. Fyrir
nokkrum árum síðan
gekkst Félag flugum-
sjónarmanna fyrir
kaupum á húseign í
Orlando. Var tilgang-
urinn með kaupunum
að auðvelda félags-
mönnum og fjölskyld-
um þeirra að dvelja þar. Svo sem
búast mátti við stóð Ingimar þar
fremstur í flokki og má segja að
umsjá og eftirlit þessarar eignar
hafi alla tíð verið í hans höndum.
Fyrir skömmu var ákveðið að selja
þessa eign og var þá auðvitað leitað
til Ingimars um að sjá um þá fram-
kvæmd. Þótt fársjúkur væri gekk
Ingimar fram í þessu máli sem öðr-
um af fullum krafti og kom sölunni
í höfn aðeins nokkrum dögum fyrir
andlát sitt. Ekki er hægt að kveðja
vin sinn Ingimar án þess að geta
hans góðu konu, Sólveigar. Hjóna-
band þeirra var farsælt og heimili
þeirra í alla staði til fyrirmyndar.
Þau eignuðust þrjú börn sem for-
eldrar geta verið stoltir af. I veik-
indum Ingimars stóð Sólveig sem
klettur við hlið hans yfirveguð, ró-
leg og æðrulaus sem fyrr. Ég dáð-
ist að styrk hennar síðustu dagana
þegar Ijóst var í hvað stefndi.
Ég sendi Sólveigu, börnum og
aðstandendum öllum innilegustu
samúðarkveðjur. Drottinn blessi
minningu um góðan dreng.
Oss hefur látist eitt hið besta sverð
írarn og stríð, - í dagsins storm og vanda.
Eg kalla til þín kæri: Góða ferð
í könnun annars heims og nýrra landa.
(Friðrik Hansen)
Leifur.