Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1999 47C
frístundum og sérstaklega í vinn-
unni. Friðrík var mikill maður og
stór, góður sjómaður og vélstjóri.
Hann hafði mikla þekkingu á bátum
og skipum og þegar við strákarnir
um borð þurftum að vita eitthvað um
báta, svo sem smíðaár, breytingar
eða eigendur var Frikki spurður
enda var þetta eitt af hans áhuga-
málum. Frikki var afskaplega góður
í umgengni og þægilegur sem vinur
og vinnufélagi og það var gott að
hafa þennan stóra og sterka mann
við hliðina á sér þegar gert var við
dælu, kæli eða reyndar hvað sem er.
Hann sagði mér þá gjarnan frá ein-
hverri viðgerðinni sem hann hafði
tekið þátt í og voru það alltaf ein-
hverjar skemmtisögur og mikill fróð-
leikur sem hann lét frá sér fara.
Frikki átti það líka til að reyna að
ná mönnum upp, oftast í sambandi
við íþróttir og þá aðallega fótboltann.
Þó að við séum Eyjamenn og hann
reyndar líka, var hann harður Kefl-
víkingur og urðu oft miklar umræð-
ur í borðsalnum og fjörugar. En þeg-
ar Frikki var búinn að ná einhverj-
um mikið upp kom hann alltaf til við-
komandi og klappaði honum á öxlina
og baðst íyrirgefningar eða þá oftar
að hann tók utan um aðilann og
sagði: „Fyrirgefðu, vinur.“ Hann
sagði alltaf vinur þegar hann ávarp-
aði einhvern, þannig maður var Frið-
rik, elskulegur og hlýr, algjör öðling-
ur sem sárt verður saknað.
Hólmfríður og börnin fjögur, Júl-
ía, María Rós, Sigurður og Birgir
Már, tengdabörn og barnabörn eru
búin að standa í ströngu vegna veik-
inda Friðriks. Það er erfítt að gera
sér í hugarlund hvað hægt er að
leggja mikið á fólk í svona veikindum
sem Frikki barðist svo hetjulega við.
Guð blessi ykkur öll í þessum sárind-
um og um ókomna framtíð. Margs er
að minnast um góðan mann en nú er
komið að leiðarlokum. Ég vil þakka
fyrir allar þær stundir sem við áttum
saman sem eru ómetanlegar í endur-
minningunni.
Guð veri með þér, Frikki minn.
Grettir Ingi Guðmundsson
og fjölskylda.
í dag verður gerð frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum útför Friðriks
Ingvarssonar en hann lést 21. ágúst
sl. aðeins 48 ára að aldri.
Friðrik starfaði hjá fyrirtæki okk-
ar í rúmlega 10 ár, lengstum sem
vélstjóri á Álsey VE 502. Friðrik var
góður, duglegur og ósérhlífínn
starfsmaður og gekk í öll þau verk
sem þurfti að vinna. Hann hugsaði
vel um vél bátsins og annað sem
snerti bátinn og þegar hlé var á milli
veiðitímabila, var hann tilbúinn að
fara í land og vinna við loðnufryst-
ingu og annað sem skipti miklu máli
fyrir fyrirtækið.
Hann hafði mikinn áhuga á vel-
gengni fyrirtækisins og alveg fram
undir það seinasta spurði hann um
vélina í Álsey og um önnur skip fyr-
irtækisins og hvernig þeim gengi.
Friðrik greindist með krabbamein
fyrir u.þ.b. ári og hófst þá mikil bar-
átta. Hann tókst á við þessi miklu
veikindi sín af kjarki og miklu æðru-
leysi og oft dáðist ég að honum
hvernig hann tók þessu mikla mót-
læti sem á hann var lagt og gekk i
gegnum ýmsar kvalarfullar meðferð-
ir sem læknar ráðlögðu.
Friðrik var stór maður vexti en
einn af þessu góðlátu, kyrrlátu
mönnum sem vinna störf sín í kyrr-
þey. íslenskt þjóðfélag á mikið að
þakka þessum mönnum, sem vinna
störf sín af samviskusemi og alúð og
koma sér vel við samborgarana.
Friðrik kom sér vel við samstarfs-
menn sína um borð í bátnum og alla
starfsmenn útgerðarinnar og fyrir-
tækisins. Hér eins og oft áður er
missir og söknuður aðstandenda
Friðriks mestur vegna hins ótíma-
bæra andláts hans.
Ég vil að lokum flytja ættingjum
hans innilegar samúðarkveðjur og
bið þeim Guðs blessunar í framtíð-
inni.
Sigurður Einarsson.
Þó ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta.
Eg er svo nærri að hvert ykkar tár snertir
mig
og kvelur þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug
sál mín lyftist upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát íyrir allt sem lífið
gefur,
og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar.
(Höfundur óþekktur.)
Elsku Holla mín, ég sendi þér og
fjölskyldunni ásamt öðrum ættingj-
um innilegustu samúðarkveðjur.
i Inga Rósa.
Okkur langar að minnast skipsfé-
laga okkar, Friðriks Ingvarssonar,
með fáeinum orðum þótt erfitt sé.
Okkur langar að minnast á hvers
konar maður hann Frikki var, glað-
legur, hress og kátur. Hann var
ótrúlega naskur á báta og skip og
þau voru ófá skiptin sem hann rakti
sögu skips eða báts alveg frá því að
hann var smiðaður og ef hann sá
eitthvert mastur á eldri bát sem
sigldi fram hjá gat hann sagt okkur
nafnið á honum. Friðrik var líka veð-
urglöggur maður og þegar hann kom
upp á dekk heyrðist það á söngnum
hans hvort bræla væri að koma eða
ekki. Ef hann söng hátt og skýrt var
að koma bræla en ef hann söng í
hálfum hljóðum var yfirleitt ágætis
veður.
Frikki var stór og stæðilegur mað-
ur en átti í miklum veikindum sl. ár.
Hann gerði það eins oft og hann gat
að koma um borð og kíkja á félag-
ana. Þá spurði Frikki yfirleitt um
nálakörfuna sem hann hugsaði svo
vel um að það hálfa væri nóg. Við
netamennirnir höfðum oft orð á því
hvað það væri gott að hafa Frikka til
að sjá um þetta. Hann passaði svo
vel upp á nálarnar að þegar við hent-
um þeim til hans og þær lentu e.t.v.
útbyrðis, þá skammaði hann okkur
mikið fyrir að bruðla svona með nál-
arnar en svona var Frikki í öllu sem
hann tók að sér, skiiaði því vel frá
sér. Þegar í borðsalinn var komið
voru oft líflegar umræður um helstu
mál líðandi stundar, svo sem þjóðmál
og menningarmál. Þá hafði Frikki
mikinn áhuga á fótbolta en þegar inn
í þá umræðu var komið var oft erfitt
fyrir Frikka að velja á milli hvort
hann hélt með Eyjamönnum eða
Keflvíkingum, þar sem hann var bor-
inn og barnfæddur Keflvíkingur,
þannig mynduðust oft líflegar um-
ræður.
Ekki getum við látið hjá líða að
minnast fjölskyldu Friðriks, sem
hann var mjög stoltur af, og barna
hans fjögurra, þeirra Júlíu, Maríu
Rósar, Sigurðar og Birgis Más, og
barnabarnanna, írisar og Friðriks
Hólms. Okkur er minnisstætt eitt
skiptið fyrir nokkrum árum, þegar
hann minntist á að Sigurður, sonur
hans, hefði byrjað garðslátt, auglýsti
í bæjarblöðunum og fékk mjög góðar
viðtökur. Þá hafði Frikki orð á því að
hann þyrfti ekki að hafa áhyggjur af
honum Sigurði syni sínum, hann
reddaði sér. Nú er yngsti sonurinn,
Birgir Már, að feta í fótspor eldri
bróðurins og lýsir það fjölskyldu
Friðriks vel og hversu allt hans fólk
er duglegt og ábyggilegt. Við félag-
arnir minnumst Friðriks með hlýhug
og söknuði.
Elsku Hólmfríður mín, við vitum
að söknuður þinn er mikill og ykkar
elskulegu barna og barnabarna en
ykkar sterka trú veitir ykkur allan
þann styrk sem þarf á þessari
stundu. Við félagarnir sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi algóður Guð styrkja ykkur og
blessa.
Margs er að minnast,
margs er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Áhöfnin á Álsey VE 502,
Grettir, Heimir, Oddgeir, Hörður,
Sigurður Sveinsson, Elías, Sigurð-
ur Þór og Kristinn.
+ Eyþór Fann-
berg fæddist í
Bolungarvík 5. júní
1928. Hann lést á
heimili sínu að
morgni föstudags-
ins 20. ágúst síðast-
liðins. Foreldrar
hans voru hjónin
Kristjana Herdís
Guðjónsdóttir, hús-
móðir, f. 23.1. 1898,
d. 22.2. 1988, og
Bjarni Þórður
Fannberg, skip-
sljóri, f. 7.11. 1894,
d. 11.3. 1979. Eyþór
var yngstur fimm systkina sem
öll eru látin. Þau voru Áskell
Jón, f. 24.3. 1921, d. 3.9. 1939;
Ölver, f. 30.4. 1924, d. 3.11.
1976; Salome, f. 26.2. 1927, d.
25.10. 1939; og Guðmundur f.
5.6. 1928, d. þriggja mánaða.
Eyþór var tvíkvæntur, fyrri
kona hans var Unnur Þ. Guð-
laugsdóttir, f. 9.7. 1930. Þau
slitu samvistir 1967. Börn Ey-
þórs af fyrra hjónabandi eru: 1)
Salome Herdís, f. 24.2. 1951, bú-
sett í Svíþjóð, sambýlismaður
hennar er Kjell Elfström, há-
skólakennari í Lundi, börn
þeirra: Ingimar, f. 2.2. 1990,
Tor Viðar, f. 29.8. 1991, og
Nanna Herdís, f. 26.12. 1992.
Salome átti áður Yrsu Þurý, f.
22.11. 1973, Þóreyju Kristjönu,
f. 18.4. 1981, og Magnús, f.
10.11. 1983. 2) Askell Bjarni,
rafeindavirkjameistari, f. 11.2.
1953, maki er Þóra K. Einars-
dóttir, leikskólakennari, börn
þeirra: Unnur Björk, f. 9.10.
1976, Eyþór Ingi, f. 15.4. 1982,
og Einar Már, f. 22.10. 1983. 3)
Kristjana Ólöf, húsmóðir, f.
27.7. 1956, maki er Gestur
Helgason, skipstjóri, börn
þeirra: Hörður Már, f. 13.1.
1978, Helgi Þór, f. 5.4. 1981, og
Heiðar Freyr, f. 9.7. 1990. 4)
Eyþór, stýrimaður, f. 24.10.
1964, maki er Anna Þórunn
Björnsdóttir, börn þeirra:
Brypjar Þór, f. 15.12. 1991, og
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
Vertu sæll, elsku pabbi.
Kristjana og Eyþór.
Afram þjóta árin
sem óðfluga ský.
Og tíðin verður tvenn og þrenn,
og tíðin verður ný.
En það kemur ekki mál við mig,
ég man þig fyrir því...
(Jóhann'Jónsson.)
Elsku hjartans pabbi minn. Oft hef
ég párað línu til þín en þessar verða
þær síðustu. Mikið þótti mér erfitt
að geta ekki verið nálægt þér síð-
ustu stundirnar. Reyndi að senda
þér sterkustu og bestu hugsanir
mínar. Mörg minningabrot og
myndir koma upp í huga mér.
Fyrsta upplifun á veitingahúsi í
fjarlægu landi, þar sem ég vissi ekki
að silfurskálin var til að þvo hendur,
ekki drekka úr. Siglingar á Ósló-
firði, barátta við geitunga í Ósló.
Síðan, er ég var eldri, hjálp við að
stofna mitt fyrsta heimili. Minning-
ar um það þegar þið Þóra komuð
hingað til Svíþjóðar er Þórey
fermdist, vorið 1996. Þá gat ég stolt
sýnt þér heimili mitt og bamaskar-
ann sem vonandi hefur fengið í arf
Bjartur Freyr, f.
19.2. 1998. Auk þess
átti Eyþór dóttur
áður, Guðlaugu, f.
25.12. 1949, og á
hún þrjú börn.
Seinni kona Eyþórs
er Þóra U. Kristins-
dóttir, dósent við
Kennaraháskóla ís-
lands, f. 3. ágúst
1930. Þau hófu sam-
búð árið 1968 og
giftu sig 1987. For-
eldrar Þóru voru
Jakobína Jabobs-
dóttir Thorarensen
og Kristinn F. Benediktsson,
kaupmaður á Hólmavík, bæði
látin. Dóttir Þóru er Kristín
Björk Gunnarsdóttir, f. 1.12.
1955, maki er Jón Guðmunds-
son. Þau eru bæði kennarar á
Hallormsstað, börn þeirra eru:
Þóra Elísabet, f. 24.5. 1982,
Guðmundur Ingvi, f. 10.8. 1985,
og Gunnar Kristinn, f. 23.10.
1994.
Eyþór lauk vélstjóraprófi
ásamt prófi í rafmagnsfræði ár-
ið 1951 frá Vélskóla fslands.
Hann starfaði sem vélstjóri og
yfirvélsljóri hjá Jöklum hf.
fram til ársins 1967. Á árunum
1968-1972 dvaldist hann í Nor-
egi og aflaði sér menntunar í
kerfisfræði. Frá 1972 starfaði
hann hjá Skýrsluvélum ríkisins
og Reykjavíkurborgar sem
kerfisfræðingur. Hann starfaði
mikið að félagsmálum, var for-
maður starfsmannafélags
Skýrsluvéla, í sljórn Starfs-
mannafélags Reykjavfkurborg-
ar og formaður þess félags um
tíma. Síðustu árin starfaði Ey-
þór hjá Reykjavíkurborg. Hann
var forstöðumaður Manntals-
skrifstofú Reykjavfkur og síðar
tók hann einnig að sér að veita
Skráningardeild fasteigna í
Reykjavík forstöðu. Hann lét af
þessum störfum í árslok 1998.
Utför Eyþórs verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
marga af þínum góðu eiginleikum.
Ekki datt mér þá í hug að það væri í
síðasta skipti sem ég sæi þig.
Oft hugsa ég um það er ég hafði
það sem erfiðast og flestar dyr voru
mér lokaðar, þá voru þínar alltaf
opnar. Alltaf hlustaðir þú á mig,
ekki alltaf sammála, en ég var virt.
Þú kenndir mér að segja sannleik-
ann og að taka afleiðingunum; hvað
er betra veganesti?
Hugheilar kveðjur frá Kjell,
Yrsu, Þóreyju, Magnúsi, Ingimari,
Viðari og Nönnu. Þökk fyrir allt,
pabbi minn. Þú verður ætíð í huga
mér.
Þín dóttir
Salóme.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ijósgeisli af minningum lilýjum.
(H.J.H.)
Elsku Eyþór! Það er komið að leið-
arlokum þrátt fyrir að við bæðum
góðan guð þess að fá að njóta þín
miklu lengur. En þinn tími var kom-
inn. „Svona er lffið“ sagði oft góð
kona sem við þekktum bæði svo vel
og það eru orð að sönnu því við
verðum að mæta örlögum okkar,
hver sem þau eru, allt til loka. En
þú skilur eftir tómarúm hjá mér,
mömmu og afabörnunum sem verð-
ur erfitt að fylla. Hver á núna að
finna bestu lausnina þegar leiðin
virðist ógreiðfær? Hver á að veita
stuðning þegar mest ríður á og
benda á ljósu hliðarnar á tilverunni?
Skyldi vera einhver sem getur lag-
fært allt það sem bilar, brotin hjól
og bognar gjarðir, á sama hátt og
þú? Hver á að útskýra lífið og til-
veruna af nærgætni fyrir afaböm-
unum og strjúka litla kinn? Þetta
allt gerðir þú svo vel og það verður
erfitt að vera án alls þessa. En við
geymum allar ljúfu stundirnar,
hlýju orðin og glettnislegu athuga-
semdimar með okkur og það eru
minningar sem enginn getur tekið
frá okkur og fylgja okkur inn í
framtíðina. Hjartans þakklæti fyrir
allt. Friður sé með þér.
Kristín Björk.
Elsku afi okkar, það er erfitt að
þurfa að kveðja þig svona fljótt. Við
erum þakkiát fyrir allan þann tíma
sem við áttum saman því þú varst
alltaf þolinmóður og tilbúinn að
gera allt fyrir okkur. Ef það var ein- **
hver sem skildi okkur þá varst það
þú og það var svo gaman að hlæja
og bulla með þér. Við eigum alltaf
eftir að sakna þín og minnast góðu
stundanna með þér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku afi, við vonum að þú passir
okkur og horfir niður tH okkar frá
himnum. Vonandi líður þér vel"*r
núna.
Þínir ástarenglar,
Þóra Eh'sabet, Guðmundur
Ingvi og Gunnar Kristinn.
Kveðja frá Starfsmannafélagi
Reykjavíkurborgar
Á skömmum tíma hefur illkynja
sjúkdómur lagt Eyþór Fannberg
að velli. Það stóð nokkurn veginn á
endum að um sama leyti og hann *
lét af stöi’fum á aldursmörkum í
fyrrasumar þá greindist hann með
krabbamein. Læknismeðferð tók
við en vágestinum varð ekki bægt
frá. Starfsmannafélag Reykjavík-
urborgar naut starfskrafta hans
um árabil í hinum margvíslegustu
störfum. Hann sat í stjórn þess á
árunum 1976-1982, þar af formað-
ur í tvö ár auk þess að vera starfs-
maður þess um tíma. Hann átti
sæti um árabil í Starfskjaranefnd, í
stjóm Lífeyrissjóðs borgarstarfs-
manna, í stjóm Starfsmenntunar-
sjóðs og tók virkan þátt í norrænu
samstarfi borgar- og bæjarstarfs-
mannasamtaka. Á sama hátt voru^
honum falin trúnaðarstörf á vegum
BSRB svo sem formaður vinnu-
deilusjóðs í nokkur ár og fulltrúi
samtakanna í úthlutunarnefnd at-
vinnuleysisbóta. Mörg stórmál
voru í farvatninu hjá Starfsmanna-
félaginu þann tíma sem hann veitti
því forystu. Þar má helst nefna
undirbúning að sumarhúsabygg-
ingum að Ulfljótsvatni og Eiðum
svo og íbúðir fyrir félagsmenn 60
ára og eldri. Að öllum félagsstörf-
um og ákvörðunum gekk Eyþór
með yfirvegan og góða innsýn í
málefnin. Hann átti gott með að tjá
sig bæði í ræðu og riti, og var fund-
vís á lausnir mála. Og ekki skal lát-
ið ógetið hans góðlátlegu glettni og
skopskyns sem samstarfsfólk hans
hjá félaginu naut seint og snemma.
Aður en hann kom til starfa hjá
okkur hafði hann verið kerfisfræð-
ingur hjá SKÝRR og er hann lét af
störfum fyrir félagið var hann ráð-
inn starfsmaður Lífeyrissjóðs
borgarstarfsmanna og nokkru síð-
ar forstöðumaður Manntals- og
skráningarskrifstofu Reykjavíkur-
borgar.
Honum eru hér með færðar al-
úðarþakkir félagsins fyrir þau fjöl-
mörgu trúnaðarstörf sem hann var^
kosinn til og rækti af kostgæfni.
Undirrituð starfaði með honum á
þessu tímabili og minnist ánægju-
legs samstarfs og vináttu hans,
sem varði þótt leiðir skildi í starfi.
Eiginkonu hans og fjölskyldu
allri eru sendar hugheilar samúð-
arkveðjur. "Jþ
Sjöfn Ingólfsdóttir, formaður
EYÞOR
FANNBERG