Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1999 53,
+ Guðrún Ingi-
björg Oddsdótt-
ir fæddist í Sölku-
tóft á Eyrarbakka
16. september 1899.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Eiri í
Reykjavík að
morgni 19. ágúst
síðastliðins. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Oddur
Snorrason, sjómað-
ur á Eyrarbakka, f.
7.12. 1874, d. 6.4.
1920, og Margrét
Guðbrandsdóttir, húsfreyja, f.
15.11. 1866, d. 23.10. 1939. Guð-
rún Ingibjörg átti einn albróður,
Jón, og tvö hálfsystkini, Sigríði
og Albert, en öll dóu þau barn-
ung.
Langri ævi er lokið, lengri ævi en
flestum auðnast að lifa, fáa daga
vantaði Imbu í aldarafmælið. Ævi
hennar hófst í litlu koti á Eyrarbakka
og smábýlt var ævina alla, lengst af í
Bráðræði. Þrátt fyrir smáan húsa-
kost þá var Imba ekki kona lítilla
sæva. Hún var kona vinnusöm og féll
sjaldnast verk úr hendi. Starfaði hún
lengst af við fiskverkun af ýmsu tagi
eins og sú vinna féll til í sjávarbæ
með óstöðugu atvinnuástandi. Bjó
hún sér og sínum fagurt heimili í litlu
koti, þar sem allt bar fagurri hönd
hennar og smekkvísi merki. Handa-
vinna af ýmsum toga var henni mikil
afþreying og var hún með afbrigðum
gjafmild á listavel gerðan saum og
heklaða muni, sem nú prýða heimili
ættingja hennar, vina og kunningja.
Hið smáa heimili Imbu að Bráðræði,
þar sem meðalmenn urðu að ganga
bognir, var listasmiðja, þar sem sí-
fellt gljáði á fægða hluti milli hand-
unninna gripa af ýmsum gerðum.
Heimsóknir til hennar líktust engu
öðru, að ganga hokinn inn í þetta
fagra heimili var eins og að koma í
annan heim. Enginn komst hjá því að
þiggja veitingar, sem aldrei var nóg-
samlega neytt. Þessum vana hélt hún
allt fram í andlátið. Imba var mikil
hefðarkona í sér og lagði mikla
áherslu á fagrar flíkur og fagra muni.
Hún var heimskona á sinn hátt,
fylgdist vel með tísku og straumum
fram á síðustu ár. Ekki er að efa að
kynni hennar í æsku af hefðarheimil-
um erlendra kaupmanna á Eyrar-
bakka hafa haft djúpstæð áhrif á
hana unga og gert hana að þeim fag;
urkera sem hún sannarlega var. I
smæð sinni varð því fagurlega
skreytt heimili hennar að Bráðræði
mörgum minnisstætt.
Imba var vinamörg, naut hún
heimsókna og fjölmennis. Margir
tiyggir vinir hennar og kunningjar
veittu henni ómetanlegan stuðning í
einverunni, ekki síst nágrannar á
Eyrarbakka, tók þar jafnvel ein kyn-
slóð við af annarri. Án þeirra hefði
hún ekki getað dvalið á heimili sínu
langt fram á tíræðisaldur, hafi þeir
alla þökk fyrir.
Imbu hrjáði fótafúi lengi en að
öðru leyti var hún heilsuhraust
lengst af ævinnar, fyrir fáeinum ár-
um byrjaði heilsa hennar þó að gefa
sig og varð hún því að dvelja að heim-
an ævikvöldið, fyrst á sjúkrahúsinu á
Selfossi en síðan á hjúkrunarheimil-
inu Eir í Reykjavík, þar sem hún
naut frábærrar umönnunar alls
starfsfólks, sem seint verður að fullu
þakkað fyrir fórnfúst starf.
Kynni okkar Imbu stóðu rúm þrjá-
tíu ár og urðu náin, lærdómsrík og
fróðleg, bæði fyrir mig og ekki síður
fyrir börn mín, sem þekktu frænku
sína náið alla sína ævi. Mynd hennar
verður okkur öllum ógleymanleg.
Eftir löng kynni kveðjum við Imbu
með söknuði og þakklæti.
Sveinn.
Það var Ingibjörg Oddsdóttir í
Bráðræði sem tók á móti fjölskyld-
unni sumarið 1967 þegar Einar, faðir
okkar, tók við embætti héraðslæknis
á Eyrarbakka af Braga Ólafssyni,
frænda hennar. Þar var ekki í kot
vísað, móttökur hlýlegar og höfðing-
legar. Gott var að fínna hve við vor-
Hinn 21. nóvem-
ber 1936 giftist hún
Sigurjóni Pétri
Jónssyni, skipstjóra,
f. 17. september
1880 á Eyrarbakka,
d. 31. janúar 1951.
Þeim varð engra
barna auðið, en Sig-
urjón átti ein son af
fyrra hjónabandi.
Bjuggu þau alla sína
sambúð í foreldra-
húsum hennar í
Bráðræði á Eyrar-
bakka og þar bjó
Guðrún Ingibjörg allt fram á síð-
ustu ár.
Útför Guðrúnar Ingibjargar
fer fram frá Eyrarbakkakirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
15.
um velkomin enda leið okkur öllum
vel á Eyrarbakka. Það var ævintýri
líkast að koma í Bráðræði til Imbu
þar sem allt bar vott um fágaðan
smekk hennar og virðingu fyiir
vönduðu handbragði, hvort heldur
birtist í fijgrum munum, listilegum
hannyrðum eða veitingum sem reidd-
ar voru fram. Imba hafði frá mörgu
fróðlegu og skemmtilegu að segja,
fólkinu á Eyrarbakka og tíðaranda
fyn- á öldinni og ómetanlegt að hafa
fengið að skyggnast með henni inn í
horfínn tíma. Jafnan var hún boðin
og búin að veita ráðleggingar og
hjálp við hvaðeina af þeirri vand-
virkni sem slípað hafði verkkunnáttu
hennar í áratugi en gagn og gaman
að fylgjast með og reyna að tileinka
sér.
Imba hefur nú kvatt í hárri elli eft-
ir nokkurra ára dvöl fjarri sínu kæra
heimili í Bráðræði og engum dylst að
hana var farið að lengja eftir að kom-
ast austur á Eyrarbakka. Að leiðar-
lokum er henni þökkuð einlæg vin-
átta og tryggð við fjölskyldu okkar í
gegnum árin. Kristínu Bragadóttur
og fjölskyldu hennar sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Oddsdóttur.
Anna Sigríður og Norma
Einarsdætur.
Elsku Imba mín. Nú er komið að
kveðjustund. Og þó að árin þín hafi
verið orðin tæp hundrað og þú orðin
södd lífdaga er samt tómlegt án þín.
Þú tókst mér alltaf fagnandi í faðm-
inn, allt frá því að ég var lítil að við
sátum saman í Bráðræði og spiluðum
Marías og til síðustu stundar fyrir
nokkrum dögum á Eir þar sem þú
varst síðustu árin.
Imba mín, þú varst einstakur fag-
urkeri og bar heimili þitt vott um
það. Þú lifðir mikið fyrir húsið þitt og
munina þína og þar var allt snyrti-
legt, hver hlutur átti þar sinn stað og
allt var skínandi hreint og pússað. Þú
varst líka myndarleg húsmóðir og
eru minnisstæðar allar smákökuteg-
undirnar sem þú bakaðir bæði fyrir
þig og þína nánustu fyrir jólin allt
fram á síðustu árin þín í Bráðræði.
Gaman var að hafa þig í heimsókn
hjá mér og komstu þá oft með ábend-
ingar um eitt og annað sem þér
fannst að mætti betur fara. Þú hafðir
gaman af að fylgjast með hvað ég
ætti mikið í matarstellinu mínu og
hvað ég ætti margar silfurskeiðar.
Fórum við þá oft í búðir og er
ógleymanleg seinasta ferðin okkar í
Gull og silfur þar sem þú þurftir að
skoða gullkeðjur. Þú varst þá orðin
fótafúin og varð ég að leggja bílnum
upp á gangstétt á Laugaveginum
beint fyrir utan búðina til að hjálpa
þér þar inn. Krafðist það þó nokkurr-
ar þolinmæði en þú áttir það marg-
falt inni, Imba mín, fyrir alla góðvild-
ina í gegnum árin.
Það átti illa við þig að vera á stofn-
un, og varst þú oft leið og afundin.
Ber að þakka öllum þeim sem önnuð-
ust þig þar af stakri þolinmæði og
góðsemd. Nú ertu komin til hinstu
hvíldar á Eyrarbakka þar sem þú
vildir helst vera. Imba mín, ég og
mitt fólk þökkum þér fyrir samfylgd-
ina í gegnum árin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hvíl í friði, elsku Imba.
Þín
Eyrún.
Ingibjörg Oddsdóttir er látin.
Langri ævi er lokið. Mig langar til að
minnast hennar í fáum orðum, þar
sem hún var sú elsta af nágrönnun-
um sem eftir lifa og ég hef þekkt frá
barnæsku. Og eru því viss þáttaskil í
lífínu þegar hún kveður.
Imba, eins og hún var oftast nefnd,
naut góðrar heilsu mestan hluta ævi
sinnar, eða þar til allra síðustu ár.
Hún var myndarleg í sínum verkum,
góð matreiðslukona og tók vel og
rausnarlega á móti öllum sínum gest-
um. Eins var hún ágæt hannyrða-
kona, heklaði og saumaði fram á efri
ár.
Eftir að maður hennar lést fyrir
fjörutíu og átta árum, vann hún lengi
í frystihúsi og við önnur störf. Þá bjó
hún ein í húsi sínu, með heimilisað-
stoð síðustu árin, þar til hún fór á
hjúkrunarheimili fyrir fjórum árum.
Þessi fáu orð eru sett á blað til að
þakka liðnar samverustundir því að
oft var nú skotist milli húsa og stund-
um í lengri ferðir.
Hvíl í friði, Imba mín.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Sigrún.
Ingibjörg Oddsdóttir í Bráðræði á
Eyrarbakka er látin, tæplega hund-
rað ára gömul, södd lífdaga.
Það er margt sem kemur upp í
huga minn við fráfall Imbu. Snyrti-
lega húsið hennar, Bráðræði, var það
fyrsta sem við fjölskyldan sáum er
litið var út um borðstofugluggann á
morgnana þar sem við bjuggum og
það síðasta er við bárum augum á
kvöldin.
Ljósið í glugganum hennar lýsti
svo fallega í rökkrinu og sagði svo
mikið um konuna sem hafði búið
þarna næstum allt sitt líf. í litlu stof-
unni við litla borðið sat hún löngum
við hannyrðir og fylgdist grannt með
því sem fram fór í þorpinu.
Oft var glatt á Bergi er þú komst
yfir til okkar með bláa sigtið og sleif-
ina tilbúin í slaginn þó klukkan væri
langt gengin í tólf á miðnætti og mat-
reiddir þennan yndislega rabbar-
baragraut sem var eins og silki, auð-
vitað rabbarbarinn úr garðinum þín-
um. Síðan borðuðum við grautinn
góða með sykri og rjóma, þann besta
í heimi. Þeir sem voru svo heppnir að
slæðast inn á Berg á þessum tíma
gleyma seint rabbarbaragrautnum
og þér, Imba mín. Eg vildi að ég ætti
mynd af þér með bláa sigtið hrær-
andi í grautarpottinum.
Ég kynntist þér, Imba mín, er þú
varst tæplega 80 ára og ég tæplega
40 ára. Við drukkum margan kaffi-
sopann saman og spjölluðum margt,
þú sagðir mér sögur af Bakkanum, af
ættingjum mínum og mannsins míns
og hvernig lífíð gekk fyrir sig á árum
áður. Stundum greindi okkur á eins
og gengur og þegar þurfti að breyta
um umræðuefni sagðir þú gjaman:
„Já, ég skal segja ykkur það, það er
margt lífið þó lifað sé, Nína mín.“ Og
við tókum upp léttara hjal.
Ósjaldan hringdir þú til mín, Imba
mín, og spurðir hvort ég gæti ekki
skotist með þér í búð. Þú vildir alltaf
vera að skoða eitthvað fallegt, því þú
varst mikill fagurkeri. Litla húsið þitt
ber þess vitni svo og allir fallegu út-
saumuðu púðarnir þínir. Oftast
nægði það þér að skoða hlutinn og
strjúka og ég get enn heyrt þig
segja: „Mikið afskaplega er þetta fal-
legt, ég ætla að hugsa málið.“
Einu sinni í einni verslunarferðinni
taldir þú mig á að kaupa stóra hvíta
pönnu. Þetta var falleg panna en níð-
þung, og í hvert sinn er ég nota pönn-
una verður mér hugsað til þín. Lífið
var litríkara vegna okkar kynna.
Þakka þér samfylgdina, Imba mín.
Jóm'na M. Jdnsdóttir.
GUÐRZJNINGIBJÖRG
ODDSDÓTTIR
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
INGILEIF ÓLAFSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur og
fræðslufulltrúi,
Álfalandi 9,
lést á líknardeild Landspítalans fimmtudaginn
26. ágúst.
Ágúst Ingi Jónsson,
Ólafur Bjarki Ágústsson, Anna Dröfn Ágústsdóttir,
Ása Friðriksdóttir.
t Okkar góði og elskulegi faðir, tengdafaðir, afi og langafi, KONRÁÐ GfSLASON kompásasmiður, Úthlíð 4, Reykjavík, andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli v/Klepps- veg aðfaranótt fimmtudagsins 26. ágúst. Bertha Konráðsdóttir, Jón B. Eys Málfríður Konráðsdóttir, Guðlaug Konráðsdóttir, Örnólfur C Guðmundur Konráðsson, Guðmund, barnabörn og barnabarnab teinsson, Irnólfsson, 3 Andrésdóttir örn.

t Móðir okkar, ODDRÚN EINARSDÓTTIR frá Búðarhóli, síðast til heimilis á Hrafnistu, lést miðvikudaginn 25. ágúst. Steinn Valur Magnússon, Ásgeir Örn Magnússon, Einar Már Magnússon.

t Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma, UNNUR ODDSDÓTTIR, andaðist miðvikudaginn 25. ágúst á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund. Útförin auglýst síðar.
Oddur Þórðarson, Fjóla Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
ÓLAFUR MAGNÚSSON
frá Efra-Skarði í Svínadal,
síðast til heimilis
á dvalarheimilinu Höfða,
verður jarðsunginn frá Saurbæjarkirkju á Hval-
fjarðarströnd laugardaginn 28. ágúst kl. 14.
Þorgerður Ólafsdóttir, Guðmundur Óskar Guðmundsson,
Sigríður Ólafsdóttir, Jón Gunnlaugsson,
Jóna Kristín Ólafsdóttir,
Magnús Ólafsson, Anna Gréta Þorbergsdóttir,
Selma Ólafsdóttir, Sigurður Valgeirsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og langalangafabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BRAGIBJÖRNSSON,
Hofi,
Álftafirði,
verður jarðsunginn frá Hofskirkju á morgun, laugardaginn 28. ágúst,
kl. 13.30.
Ástríður Baldursdóttir,
börn, tengdasynir og barnabörn.