Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 49
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1999 4' kemur næst.“ Þetta gladdi mig og sendi ég henni fingurkoss meðan lyftan var að lokast. Þegar ég hafði heyrt andlát Ingu fletti ég upp í Biblíunni og dró Dav. 100.4-5. Gangið inn um hlið hans með þakkargjörð í forgarða hans með lofsöng; lofið hann, vegsamið nafn hans, því að Drottinn er góður, miskunn hans varir að eilífu og trúfesti hans frá kyni til kyns. Dómhildur Jónsdóttir. Þær eru svo margar og bjartar minningarnar sem tengjast Ingu. Eg sé hana fyrir mér brosandi með hressilegan glampa í augum. Glað- lyndi og kátína voru einkennandi fyrir hana og hún kallaði það besta fram í öllum með hlýleika og já- kvæðu viðhorfi til lífsins. Það var svo notalegt að sitja í eld- húskróknum hjá henni á Freyjugöt- unni. Þegar ég var unglingur og kom í heimsóknir til höfuðborgar- innar gisti ég hjá Ingu. Það var alltaf tilhlökkunarefni að koma til hennar. Ég man að hún var eitt sinn með pizzu í matinn handa okkur og ég vissi að þá var hún að hugsa um hvað mér þætti best. Þetta lýsir henni vel. Hún var rík af hugulsemi og gjafmildi á andleg verðmæti. Oft hef ég hlustað á mömmu rifja það upp þegar þau pabbi voru með okk- ur krakkana lítil í tjaldferðalagi á Suðurlandi. Það rigndi dag eftir dag og á endanum hringdi mamma í Ingu, sem þá bjó í Hveragerði. Inga tók strax af skarið og vildi fá okkur öll til sín. Mikið var notalegt að koma inn á hlýtt og kærleiksríkt heimili og ekki spillti hangikjötsilmurinn sem lagði um húsið. Þau hjónin, Inga og Gunnar, tóku einstaklega vel á móti okkur og hjá þeim leið okkur öllum vel. Enn man ég hvað mér fannst mikið ævintýri að fara með Ingu í gróðurhúsið þar sem hvert okkar fékk að velja sér blóm. Hún var svo skemmtileg og hress að ég fékk strax sérstakt dálæti á henni. Tæpum tíu árum síðar fluttist ég til Reykjavíkur til að fara í Háskól- ann. Þá var það sem fyrr Inga sem var stoð mín og stytta. Ótal sinnum kom ég í mat til hennar eða kíkti inn í kaffi. Það var eins og maður fyllt- ist friði hjá henni, enda þótt aldrei væri langt í gamansemina. Hún hafði alltaf nægan tíma og við sát- um í fallegu stofunni hennar og ræddum lífið og tilveruna. Það kom fyrir að gripið var í spO en Inga var snjall spUamaður og hafði mjög gaman af spUamennsku eins og svo mörgu öðru. Hún kunni að njóta þess smáa og gleðjast yfir því sem ánægjulegt var. Hún var mér í senn góð vinkona og frænka. Það var auðvelt og gott að deUa með henni því sem var í huga manns á hverri stundu. Alltaf mætti ég skilningi og hlýju. Við gátum setið lengi og rætt um viðhorf okkar tU lífsins og þeirra verkefna sem skolaði að ströndu hverju sinni. Með því að gefa mér hlutdeUd í sínum lífsskUningi kenndi hún mér margt. Að geta skilið aðalatriðin frá því sem ekki skiptir máli, að vera glaðlyndur og sinna sínu vel. Vera má að henni hafi á stundum fundist ég helst tU föst í áherslum þeim sem löngum hafa einkennt menntakerfið hér á landi sem annars staðar því að oft sagði hún við mig: „Sigga mín! Það er ekki greindin sem skiptir mestu máli, það er lundin." Þessi orð Ingu hafa greypst í lífsviðhorf mitt eins og svo margt annað sem okkur fór á milli. Ég sé hana fyrir mér segja þetta - halla sér fram á borðið í eld- húsinu - brosa sínu sterka brosi og létt lundin fyllir allt af notalegum straumum. Inga hafði mikinn og skemmtilegan húmor og oft var hlegið mikið og gert að gamni sínu með alla mögulega hluti. Bjarta brosið hennar náði alltaf til augn- anna. Elsku Inga, ég er þér svo þakklát fyrir hversu vel þú reyndist mér og fyrir öll gullkornin frá samveru- stundum okkar sem eru hluti af lífi mínu í dag. Sigríður Iiulda Jónsdóttir. + Gerður fæddist í Árgerði á Kleif- um í Olafsfirði 11.9. 1929 og ólst þar upp. Hún lést á Fj ó rð u rigssj ú k ra- húsinu á Akureyri 18. ágúst síðastlið- inn. Foreldrar Gerðar: Sigurður Gunnlaugur Bald- vinsson, útgerðar- maður, f. 15.3. 1896, d. 19.8. 1975 og Kristlaug Kristjáns- dóttir, húsmóðir, f. 28.8. 1904. Systir Gerðar er Bj-ynja, f. 25.11. 1939, húsmóðir í Ólafsfirði. Gerður giftist 22.9. 1953 Svavari Guðna Gunnarssyni, kennara, f. 10.7. 1931, syni Þór- hildar S. Kjerúlf húsmóður, f. 11.8. 1896, d. 10.2. 1960 og Gunnars Eiríkssonar, bílasmiðs í Reykjavík, f. 30.9. 1901, d. 25.9. 1980. Börn Gerðar og Svavars Guðna eru: 1) Sigurður, vélfræðingur, f. 26.3. 1954, k. Peggy Lynn Berry. Barn Jó- hann Már Jóhannesson. 2) Gunnar Þór, bakaram., f. 22.7. 1956, k. Steinunn Ásta Zebitz. Barn: Kolbrún Þórhildur. 3) Elsku mamma. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þásælteraðvitaafþvi þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um huga minn fer. Þó þú sért horfin úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ijós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Börnin þín og fjölskyldur þeirra. Elsku Gerður mín. Mikið á ég eftir að sakna þín. Ég minnist þess þegar þú komst inn í líf mitt. Yið hittumst fyrst í sumarbú- stað fyrir sunnan. Þú tókst mér og syni mínum opnum örmum og þá fann ég hvað þú varst góð kona. Syni mínum var tekið eins og einu af ykk- ar barnabörnum og alltaf hafðir þú tíma fyrir hann. Það var yndislegt að eiga þig að, þú varst mér stoð og stytta þegar ég og sonur minn vor- um ein heima. Alltaf gat ég leitað til þín, elsku Gerður mín, hvort sem það voru uppskriftir og þess háttar, góð ráð eða andlegur stuðningur á erfið- um tímum. Þú varst svo góð við okk- ur, og þegar við komum í heimsókn á Mýrarveginn tókstu alltaf á móti okkur opnum örmum þrátt fyrir erf- ið veikindi þín í seinni tíð. Elsku Gerður mín, þakka þér fyrir allt, Guð blessi þig. Hvíl í friði. Þín tengdadóttir, Peggy Lynn Berry. Gerður Sigurðardóttir, vinkona okkar, er látin. Hún hafði þjáðst af illvígu meini undanfarin ár. Samt vonuðum við, samt langaði okkur svo til þess, að njóta einstakra persónu- töfra hennar lengur. Við hittumst aðeins fyi*ii' nokkrum dögum á Akureyri og nutum notan- legra samvista eins og mörg undan- farin ár. Vinahópur okkar varð til ekki síst vegna frumkvæðis Gerðar. Hún hvatti okkur, vinkonur sínar, til þess að hittast á morgunfundum á Akur- eyri, þegar við bjuggum þar, Rósa, Rúna og hún. Síðar urðu þessir morg- unfundir stofn að stærri vinahópi sem hittist og átti saman dýrlega sumar- daga víðs vegar um landið á hverju ári sl. tólf ár, auk menningarfunda norð- an og sunnan heiða á vetrum, þegar við heimsóttum leikhús, söfn o.fl. Þessir viðburðir í lífi vinahópsins, Kristlaug Þórhild- ur, leikskólastjóri, f. 23.1. 1960, í samb. með Bernard Zuidema. Börn: Gerður T ryggva- dóttir og Katrín Björg Þrastardóttir. 4) Ari, grafískur hönnuður, f. _ 22.4. 1964, k. Ágústa Gullý Malmquist. Börn Ara: Birna Ósk og Hera Björt. Gerður lauk gagnfræðaprófi frá Gagn fræ ð as kó 1 a Akureyrar 1947. Útskrifaðist frá Húsmæðraskólanum að Löngu- mýri í Skagafirði 1950, Kenn- araskóla Islands sem handa- vinnukennari 1953 _og tók stúd- entspróf frá Öldungadeild Menntaskólans á Akureyri 1984. Hún stundaði framhaldsnám við Danmarks Lærerhöjskole í Kaupmannahöfn 1987. Gerður var kennari við Lund- arskóla frá stofnun hans og þar til hún lét af störfum vegna veikinda 1997. Útför Gerðar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. „Morgunfrúá' sem nefndur var eftir upphafsfundunum, þótt við makar þeirra fengjum þar að fljóta með, urðu eftirminnilegir, notalegir og umfram allt skemmtilegir vegna Gerðar sem var uppspretta græsku- lauss gáska, lífsgleði og yndisleg- heita á þessum samverustundum. Ekki spillti þegar hún kastaði fram kviðlingum í gamansömum tón af þeirri snilli sem henni var einni lag- ið, eða las úr ritgerð sinni um Berg- þóru húsfrú, á Bergþórshvoli, þegar við skoðuðum Njáluslóðir sl. sumar. Fyrir þá ritgerð fékk hún hæstu ein- kunn sem hægt er að gefa þegar hún lauk stúdentsprófí frá Menntaskól- anum á Akureyri á efri árum. Sú staðreynd ein lýsir mannkostum Gerðar afar vel, en hún var skarp- greind kona og víðlesin. Vináttuböndin sem ella hefðu ef- laust máðst og losnað treystust með hverju ári vegna þessara samveru- stunda og það eigum við ekki síst Gerði okkar og Svavari, eiginmanni hennar, að þakka, en þau kunnu svo sannarlega að bjóða húmorinn vel- kominn í vinahóp okkar. Þau Gerður og Svavar voru svo in- dæl saman, jafnt í góðlátlegu gamni sem alvöru. Því síðara gerðum við okkur ekki síst grein fyrir, vinir þeirra, þegar Gerður þurfti að stríða við erfið veikindi síðustu ár. Við sendum Svavari, börnum þeirra Gerðar, eftirlifandi móður hennar og systur, okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðjum Guð að blessa okkur öllum minningu Gerðar Sigurðardóttur. Rósa, Rúna, Gugga, Hörður, Lárus og Kristinn. Haustið 1975 lágu leiðir okkar saman, Gerður. En þann vetur kenndum við báðar níu ára bekkjum í Lundarskóla á Akureyri ásamt Helgu Björgu Yngvadóttur. Vikuleg- ir samstarfsfundir okkar þriggja í Lundarskóla þennan vetur eru mér ógleymanlegir. Glampandi greindar, gáska og vinnugleði þinnar, Gerður, nutum við Helga Björg þessar björtu samverustundir. Þarna bundumst við þrjár vináttu- böndum sem urðu jafn sjálfsagður þáttur tilverunnar gegnum árin eins og haust fylgir sumri. Að jafnaði hittumst við nokkrum sinnum á ári, þá var stundum gantast, stundum gátur lífsins ræddar af dýpstu al- vöru. Af þessum fundum fórum við ætíð ríkari og sáttari við tilveruna. Nemendur Lundarskóla nutu hæfni þinnar og krafta og ég veit að dóttir mín Amhildur sem bar gæfu til að vera í þínum umsjónarbekk minn- ist þín ætíð með þakklæti og virðingu. Þá eru mér minnisstæð skemmti- legu kaffiboðin, þar sem hlýjan og lífsgleðin réðu ríkjum á þínu gest- risna heimili. Þú gafst þér ávallt tóm fyrir sam- ferðamenn þrátt fyrir ærin viðfangs- efni og illvígum sjúkdómi mættir þú af æðruleysi og kjarki. Þótt ég flytti suður yfir heiðar og þú ættir við veikindi að stríða sleppt- ir þú ekki af mér hendinni, við rædd- um síðast saman nú snemmsumars um allt milli himins og jarðar með bjartsýnina að leiðarljósi að vanda. Kæra Gerður. Hjartans þökk fyrir samíýlgdina. Fjölskyldu þinni votta ég dýpstu samúð. Björkin hafði fellt laufið, lind táranna var blinduð, söng lofsöngva hófst reis og efldist og varð þúsundrödduð. (Hannes Sigfússon.) Dómhildur Sigurðardóttir. I dag er okkur Inner-Wheel-kon- um á Akureyri harmur í huga er við kveðjum í hinsta sinn kæra vinkonu og klúbbfélaga, Gerði Sigurðardótt- ur. Hún gekk í klúbbinn á jólafundi árið 1991 við hátíðlega athöfn en því miður gat hún ekki starfað af fullum krafti vegna langvarandi veikinda, sem tóku sig upp aftur og aftur. Við sem fengum að kynnast eðlis- kostum Gerðar vissum að hún var góðum gáfum gædd, átti auðvelt með að kasta fram vísukorni í góðra vina hópi þannig að allir í kringum hana hrifust af frásagnarstíl hennar og skopskyni. En fyrst og fremst átti hún mikla hjartahlýju og réttlætis- kennd. Við erum þakklátar fyrir að hafa kynnst henni, hún gaf okkur meira en við gátum endurgoldið. Innilegar samúðarkveðjur sendum við eiginmanni hennar, Svavari, börn- um, barnabömum, tengdabörnum, systur og aldraðri móður í Ólafsfirði. Orð millivina gerir daginn góðan. Það gleymist ei en býr í hjarta þér sem lítið fræ. Það lifir ogverðuraðblómi. Og löngu seinna góðan ávöxt ber. (Gunnar Dal.) Guð blessi minningu Gerðar Sig- urðardóttur. Inner-Wheel-konur á Akureyri. Það voru fjörmiklar og kátar stúlkur víðsvegar af landinu sem hittust í Húsmæðraskólanum á Löngumýri í Skagafirði haustið 1949. Ein af þeim var Gerða, kát og fjörug stúlka frá Ólafsfirði. Bar með sér hlýjan blæ, birtu og gleði. Skóla- árið leið við nám og leik en leiðir skildu þegar því lauk. Löngu seinna birtist Gerða ásamt Svavari, manni sínum, og börnum á Akureyri. Tók- um við þá aftur upp vinarþráðinn sem myndaðist forðum á Löngu- mýri. Vinátta þeirra hjóna var skemmtileg, gefandi og notaleg. Við minnumst með gleði ferðalaga okkar til Italíu og annarra stunda sem við áttum saman hér heima. Gerða hafði ríka þörf fyrir að fræðast og miðla til annarra. Það var því vel við hæfi þegar hún settist á skólabekk og lærði til kennara. Hún naut þess að umgangast börn, fræða þau og veita þeim leiðsögn. Við kveðjum vinkonu okkar með sorg í hjarta, full þakklætis fyrir að hafa þekkt og fengið að njóta sam- vista við hana. Svavari og fjölskyld- unni allri sendum við okkar innileg- ustu samúðarkveðjur og biðjum Guð að veita þeim styrk á erfiðum tíma- mótum. Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífs þíns nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði nú sorg mitt hjarta þásælteraðvitaafþví, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. (Þ.S.) Blessuð sé minning þín. Jóhanna og Sigurbjörn. Gerður systir mín er látin, hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri hinn 18. ágúst. Hugurinn reikar rúm fimm ár aft- ur í tímann, síminn hringir og heyri rödd systur minnar: „Ég ætla að láta ykkur mömmu vita að ég þarf í smá aðgerð.“ „í aðgerð," hálf- hrópa ég. „Já, það er eitthvað sem þarf að fjarlægja og ég vil fara strax.“ Þetta mein reyndist vera ill- vígur sjúkdómur sem hún hefur þurft að berjast við. Stundum var hann á undanhaldi og átti hún þá góðar stundir með fjölskyldu sinni sem studdi hana dyggilega. Ég minnist systur minnar sem hressilegrar og glaðværrar konu sem var hrókur alls fagnaðar í mannfagnaði. Við systurnar vorurn*’ samrýndar þrátt fyrir tíu ára ald- ursmun og við áttum góðar stundir saman. Oft minntumst við æskuár- anna á Kleifum og tímans sem hún bjó í Ólafsfirði. Móðir okkar, sem er okkur kær, lifir nú í hárri elli á dval- arheimilinu Hornbrekku í Ólafs- firði. Þegar við mæðgurnar komum saman var skrafað og hlegið dátt. Við systurnar ferðuðumst saman í hóp til Finnlands og austantjalds- landa 1992 og var það ógleymanleg ferð. Eftir þá ferð vorum við búnar að tala um að ferðast til frændfólks- ins í Ameríku en sú ferð var aldrei farin. Vikan sem við áttum saman í Reykjavík líður mér seint úr minni^. Hún lét veikindin ekki aftra sér frá því að takast á við það sem hún vildi gera ef hún mögulega gat. Baráttu- þrek hennar var aðdáunarvert. Elsku systir, nú heyri ég ekki lengur þína hressilegu rödd þegar ég hringi: „Já, það er bara allt gott að frétta,“ og við tölum ekki lengur um helstu áhugamál okkar og barnabörnin sem við erum stoltar af. Kæri Svavar, þú varst ávallt hennar stoð og stytta, megi guð vera með þér og fjölskyldu þinni í sorg-r ykkar. Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá, að lokkar oss himins sólarbrá, og húmið hlýtur að dvína, er hrynjandi geislar skína. Vor sál er svo rík af trausti og trú að trauðla mun bregðast huggun sú. Þó ævin sem elding þjóti, Guðs eih'fð blasi oss móti. Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást, að hugir í gegnum dauðann sjást. - Vér hverfum og höldum víðar, en hittumst þó aftur síðar. (Jóhannes úr Kötlum.) Blessuð sé minning þín. Brynja Sigurðardóttir. Það var hress og umfram allt bjartsýnn hópur kennara sem hóf kennslu við nýjan skóla haustið 1974. Lundarskóli byrjaði við afleit- ar aðstæður þar sem reyndi á þolin- mæði og velvilja kennara. í þessum góða hópi var hún Gerður. Starfs- fólk Lundarskóla komat fljótt að því að Gerður var ekki bara hláturmild og lífsglöð, heldur var hún einnig já- kvæð og tillögugóð. Kennarar völdu hana því oft sem fulltrúa sinn í kennararáð og í ýmis önnur trúnað- arstörf. Gerði fylgdi ævinlega góður and^k og drifkraftur. Hún átti oft frum- kvæði að náms- og kynnisferðum kennara. Án Gerðar er óhugsandi að við hefðum nokkurn tíma farið í skólaheimsóknir til Glasgow eða Reykjavíkur. Gerður kenndi handmennt við Lundarskóla í ríflega 20 ár og hún var vinsæl af nemendum sínum, ekki síður en samstarfsfólki. Hún hafði alltaf gott lag á nemendum og tókst að virkja þá í námi og leik. Við sem þekktum Gerði sjáum hana gjarnan fyrir okkur með títuprjóna og tvinna í pilsinu að segja frá spaugilegu.nlB) atvikum sem gerst höfðu í kennslu- stundum. Þá var hún í essinu sínu og gerði ekki síst grín að sjálfri sér. Mikið væri veröldin betri ef fleiri væru gæddir jákvæðni og skopskyni í jafn ríkum mæli og Gerður. Svavari og fjölskyldu allri sendum við okkar innilegustu samúðarkveél^— ur. Starfsfólk Lundarskóla. GERÐUR SIG URÐARDÓTTIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.