Morgunblaðið - 04.04.2000, Síða 53

MORGUJvBLAÐlÐ
MINNINGAR
ÞRÍÐJUDAGUR 4. APRÍL 200Ó
þér eina sögu af frænda okkar,“ sagði
hann lágt. „Ég vO ekki gera það hér
svo ég ónáði ekki starfsfólidð. Ég
segi þér hana prívat.“
Arni frændi á eftir að segja mér
þessa sögu prívat. Þá sitjum við með
ömmu og afa og öllum ættingjunum
sem eru farnir á undan okkur og bíða
okkar í himnaríki - eins og amma
Inga var alltaf sannfærð um. Við af-
komendur hennar þykjumst líka vita
að öll eigum við eftir að hittast aftur.
Þá verður Árni búinn að fá það dýr-
mætasta sem hann hafði átt og tapað,
sjónina.
Það er alltaf sárt að missa þá sem
maður elskar. Það breytir engu að
vita að Árni frændi fann mikið til og
leið illa síðustu vikumar af lífi sínu.
Það breytti engu þótt hann væri í
höndunum á yndislegu starfsfólki
deildar L-3 á Landakotsspítala;
spítalanum sem honum fannst best
að dvelja á. Vanlíðanin var mikil og
það var erfitt að horfa upp á þennan
stóra og sterka mann líða. Auðvitað
vitum við öll að hvfldin er kærkomin
þeim sem þjáist. En það er samt sárt
að horfa á eftir honum og ég sakna
hans.
Ég sakna símtalanna okkar. Við
Arni vorum miklir vinir og síðustu
árin höfðum við nánast daglegt sam-
band. Síminn var honum jafn dýr-
mætur og hann var ömmu Ingu eftir
að hún missti sjónina. Hann var
þeirra tenging við umheiminn. Ég
sakna þess að geta aldrei aftur hringt
í „alfræðiorðabókina mína“ eins og
ég kallaði frænda minn oft. Ég sakna
þess að eiga ekki lengur neinn að sem
ég get hringt í og sagt: „Árni frændi.
Ert þú til í að koma í boðið tfl mín svo
það verði skemmtilegt?"
Eitt dæmi er vert að nefna hér um
hversu auðvelt Árni átti með að tala
við fólk. Lízella dóttir mín fékk í
heimsókn tékkneskan, ungan mann
sem hún hafði skrifast á við. Þetta
virtist hinn elskulegasti drengur af
bréfunum að merkja, en honum
reyndist auðveldara að tjá sig á
prenti en í töluðu máli. Eftir nokkra
þögla daga bað Lízella Áma ömmu-
bróður sinn að koma og athuga hvort
eitthvað væri að. Saman sátu þeir,
Árni og sá tékkneski, í heilt kvöld -
og það munaði ekki miklu að Árni
hafi getað rakið ættir hans í Tékk-
landi! Árni skfidi engan veginn hvað
Lízella átti við að maðurinn talaði
ekki... Já, Árni frændi gat fengið
steina til að tala, um það sannfærð-
umst við Lízella þetta kvöld.
Kristine eiginkona hans, bömin
hans ogbarnabörn vora eins og klett-
ar í lífí Áma í veikindum hans og þeg-
ar hann kvaddi vora þau öll á staðn-
um; Kristine við hlið hans, eins og
hún hafði alltaf verið. Hann móður-
bróðir minn hefði aldrei getað fengið
betri konu en Kristine. Það, hvemig
hún annaðist hann blindan og veikan,
er nokkuð sem fáir, ef nokkur, geta
leikið eftir. Það var aðdáunarvert að
horfa á Kristine annast Ama. Þolin-
mæðin og þrautseigjan var ótrúleg.
Ég kveð elskulegan móðurbróður
minn með söknuði. Með Áma frænda
er farinn síðasti hlekkurinn úr fjöl-
skyldukeðjunni - og það er kannski
það sem er svo erfitt að horfast í
augu við: Að við, „unga fólkið", eram
að verða elsta kynslóðin.
Takk elsku frændi minn fyrir öll
skemmtilegu símtölin okkar. Takk
SOLSTEENAR
Legsteinar
í Lundi
vlA Nýbýlaveg, Kópavogl
Sími 564 4566
fyrir allar góðu stundirnar. Takk fyr-
ir að hafa gefið okkur í fjölskyldunni
þín einstöku börn og barnaböm. Þau
era verðugir minnisberar þínir - á
þeim má sjá hversu góður faðir og afi
þú varst.
Hvfldu í friði elsku frændi minn.
Ég veit að þú færð góða heimkomu
þar sem þau bíða þín vinir þínir sem
fóra á undan þér, amma - og afi, sem
þú saknaðir svo sárt. Við systurnar,
börnin okkar og litla systir þín þökk-
um þér langa og góða samfylgd og
hlökkum til að hitta þig aftur þegar
okkar tími kemur. Ég kveð þig með
ferðabæninni hans afa Kristjáns,
sem ekkert okkar leggur af stað í
langferð án:
Egbyijareisumín
Jesús í nafni þín.
Höndin þín helg mig leiði
úr hættum öllum greiði.
Jesús mér fylgi í friði
með fógru englaliði.
(Hallgrímur Pétursson.)
Anna Kristine.
Einn daginn á spítalanum þar sem
Árni Kristjánsson lá banaleguna sát-
um við Hans Kristján þar og hann
spurði föður sinn hvort hann myndi
hvenær hann hefði fyrst hitt mig. Já,
sagði Árni, Einar var þá með Halla
Gísla í kaffi niður á Hótel Borg. Og
það var svo, þótt ég væri ekki með
það í huga þá stundina. En okkar
tengsl urðu í raun við það, að við Elsa
fóram að hittast og ég að koma heim
til hennar á æskuheimili hans á
Smáragötu 3. Kona mín var uppeldis-
dóttir þeirra heiðurshjóna, Kristjáns
Einarssonar og Ingunnar Árnadótt-
ur, foreldra Árna. Við urðum þannig
vinir árið 1955 og strax eins og að við
hefðum alltaf þekkst. Svo gat það
auðvitað ekki hafa verið þegar ald-
ursmunur var 6-7 ár á stráksaldrin-
um þótt á sömu slóðum væri. En oft
lá leið okkar til þeirrar Kristine á
þeim áram er heimilið var á Ás-
vallagötu og þar vora þeirra sérlega
fallegu og prúðu börn, Hans Krist-
ján, Guðrún og Ingunn enn unglingar
en Einar lítið barn. Þangað var alltaf
svo sérstaklega skemmtflegt og gott
að koma. Fljótlega lá leið okkar Elsu
til útlanda og í heimsóknum heim var
það ekki lítils virði að hitta Árna og fá
þjóðfélagsmyndina í hnotskurn.
Það er mjög til siðs að vera alþjóð-
lega sinnaður á íslandi nú til dags.
Við búum líka í opnu þjóðfélagi sem
seilist mjög til tækifæranna utan
landsteinanna, en við eldri kynslóðin
megum muna tímana tvenna í þeim
efnum. Á árum áður og vel fram yfir
miðjan aldur minn var Island nánast
ótrúlega lokað land þar sem allt var
reyrt í boð og bönn. Árni Kristjáns-
son var fyrst og síðast sá maður, sem
sá og skildi hver hagur það væri ís-
lensku efnahagslífi að efla atvinnu-
og fyrirtækjatengsl við erlenda aðila.
Ekki þessar eilífu erlendu lántökur,
sagði Ámi. Fáum þá heldur hingað
með okkur í áhættufjárfestingar. Þó
að hann væri þar vel á undan sinni
samtíð vfldi Árni ekki sitja með hend-
ur í skauti. Síður en svo. Sjálfur kom
ég með honum að stofnun niðursuðu-
verksmiðjunnar Norðurstjörnunnar
í Hafnarfirði, sem var tilkomin að
framkvæði Arna. Hann var fram-
kvæmdastjóri og aðaleigandi Dósa-
GARÐH EIMAR
BLÓMAliÚÐ • STEKKJAKBAKKA
v SÍMI 540 3320
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
HÓTEL LOFTLEIÐIR
verksmiðjunnar, sem vantaði aukin
verkefni og fór þá á fund Christian
Bjelland í Stavanger. Var hugmynd
Árna að Bjelland færi í samstarf við
íslenska aðila til framleiðslu á niður-
soðinni reyktri „kippers“-sfld sem
var komin í strand í Noregi vegna al-
gjörs aflabrests á sfldveiðum. Vora
norsku aðilarnir reiðubúnir til þess
enda framleiddi Árni dósirnar. Þetta
tókst ekki sem skyldi vegna tímatafa
við framkvæmdir meðfram vegna
eldsvoða. Löngu síðar vann Arni
mikið að góðri hugmynd um nýtingu
jarðvarma tfl samstarfs við Hollend-
inga í blómarækt. Dugur Árna Krist-
jánssonar og þor til að fara til slíkra
átaka, sem því miður urðu ekki arð-
bær fyrirtæki, skal minnst með
þakklæti og virðingu að honum látn-
um.
Árni átti reyndar ekki lengra að
sækja áhuga sinn á erlendum við-
skiptum og tengslum en til föðurhús-
anna. Að loknu stúdentsprófi og námi
í viðskiptafræði í Skotlandi réðst
hann til starfs hjá SÍF en Kristján
Einarsson gegndi þar um árabfl
starfi forstjóra. Kristján var einnig
ræðismaður fyrir Kúbu, sem þá var
kaupandi íslensks saltfisks, og að-
stoðaði Árni hann við ræðismanns-
störfin. Þá er Arni var orðinn for-
stjóri Dósaverksmiðjunnar varð
hann ræðismaður fyrir Holland árið
1962 og síðan aðalræðismaður frá
1966 til 1991.
Ég tel að óvenjulegir mannkostir
Árna hafi hvað best notið sín í störf-
um ræðismannsins. Sjálfur hef ég
mikla reynslu af samstarfi við ís-
lenska ræðismenn austan hafs og
vestan og veit mætavel hvflkur styrk-
ur það er að eiga góða ræðismenn í
löndum utan dvalarlands sendiherr-
ans. Sendiherrar Hollands á íslandi
sitja í London en þar hef ég reyndar
verið sendiherra Islands. Þá er það
svo að íslenski sendiherrann í
London er jafnframt sendiherra í
Hollandi. Af þessum sökum áttum
við sendiherrar þessara tveggja
landa í London mjög náið og reyndar
gott samstarf. Ekki hafði ég neitt
undan mínum ræðismönnum í
Hollandi að kvarta. Síður en svo. En
ég held að þeir hafi varla verið hálf-
drættingar á við þann hollenska aðal-
ræðismann í Reykjarik, sem var Ami
Kristjánsson. Þetta barst oft í tal við
minn hollenska kollega í London
þessi árin en það var Rein Huyde-
cooper, einn besti og reyndasti
diplómat þeirra. Sömu sögu var af
Árna að segja í utanríkisráðuneytinu
í Haag.
Þá er frá því að segja, að Ami hafði
þegið þá guðsgjöf að geta án tilgerð-
ar en með viðeigandi virðuleika náð
Varanleg
minning
6P meitlub
ístein.
Ii S. HELGASOIU HF
ISTEINSMIÐJA
Skemmuvegi 48, 200 Kóp.
Sími: 557-6677 Fax: 557-8410
Netfang: sh.stone@vortex.is
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FRIÐRIKA HALLGRÍMSDÓTTIR,
sambýlinu Bakkahlíð 39,
Akureyri,
andaðist á iyflækningadeild Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri mánudaginn 3. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hjörleifur Hallgríms Herbertsson, Hallbjörg Þórhallsdóttir,
Örn Herbertsson, Nanna Kristín Jósepsdóttir,
Rafn Herbertsson, Svaia Tómasdóttir,
Sveinbjörn Smári Herbertsson, Hansína Sigurgeirsdóttir,
Hjörtur Herbertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÓSK JÓHANNA KRISTJÁNSSON,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund sunnu-
daginn 2. apríl.
Kristján Ólafsson,
Ólafur T. Kristjánsson, Ann Kristjánsson,
Guðný Kristjánsdóttir,
Gísli Kristjánsson,
Þorvaldur Kristjánsson, Jóna Ólafsdóttir,
Flosi Kristjánsson, Ragna Þórhallsdóttir,
Sævar Kristjánsson,
Pétur Kristjánsson,
Ólafur G. Kristjánsson, fris Arnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
ÁRNI HALLDÓRSSON
hæstaréttarlögmaður,
Egilsstöðum,
lést föstudaginn 31. mars síðastliðinn.
Útför hans verður gerð frá Egilsstaðakirkju laug-
ardaginn 8. apríl nk. Athöfnin hefst kl. 11.00.
Jarðsett verður á Borgarfirði eystra siðar sama
dag.
Kristín Gissurardóttir,
Gissur Þór Árnason, Stefanía Steinþórsdóttir,
Halldór Árnason, Þórunn S. Einarsdóttir,
Þórhallur Árnason, Guðlaug Backmann,
Gunnar Árnason, Jóhanna Pálmadóttir,
Anna Guðný Árnadóttir,
Rannveig Árnadóttir.
+
Útför
VALGEIRS JÓNSSONAR
frá Ingólfsfirði,
verður gerð frá Lágafellskirkju miðvikudaginn
5. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að láta
Barnaspítala Hringsins njóta þess.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Helga Skaftfeld.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og bróðir,
HANNES SIGURÐUR ALEXANDERSSON,
verður jarðsunginn frá Suðureyrarkirkju laugar-
daginn 8. apríl kl. 14.
Liliy Gullborg Samuelsen,
Halldóra Hannesdóttir, Viðar Arnar Baldursson,
Oddur Alexander Hannesson, Fjóla Ingvarsdóttir,
barnabörn og systur hins látna.