Morgunblaðið - 17.06.2000, Síða 56

56 LAUGARDAGUR 17. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Útför sonar okkar og bróður,
SIGURÐAR ÞENGILS HJALTESTED,
Hjarðarhaga 50,
Reylgavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 9. júní sl., fer fram frá Fossvogs-
kirkju þriðjudaginn 20. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á SKB -
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna og Barnaspítala Hringsins.
Sigríður Guðsteinsdóttir, Geir Harðarson,
Sigurður Kr. Hjaltested, Þórunn Ósk Rafnsdóttir,
Rósa Birgitta, Guðsteinn Þór, Nína Björk,
(var Rósinkrans og Lína Rós.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
OTTÓ A. MICHELSEN,
Miðleiti 5,
Reykjavík,
sem lést á hvrtasunnudag 11. júní, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju miðvikudaginn
21. júní kl. 15.00.
Gyða Jónsdóttir,
Óttar Ottóson,
Kjartan Ottóson,
Helga R. Ottósdóttir, Stefán S. Guðjónsson,
Geiriaug Ottósdóttir, Grímur Guðmundsson,
Theódór Ottósson, Árný Elíasdóttir
og barnabörn.
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SIGFRÍÐUR PÁLMARSDÓTTIR,
Baugatanga 7,
Skerjafirði,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 12. júní, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 20. júní kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Magnús Wfum Vilhjálmsson,
Sigurlína Magnúsdóttir, Magnús Brimar Jóhannsson,
Pálmar Magnússon,
Dagný Magnúsdóttir, Agnar Kárason,
Axel Wíum Magnússon, Sigurbjörg Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur vinur, sonur okkar og bróðir,
VALUR SKARPHÉÐINSSON,
Sóleyjarhlíð 1,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju þriðjudaginn
20. júní kl. 15.00.
Andrew L. Guthrie, Esther Anna Jóhannsdóttir,
Skarphéðinn Guðmundsson,
Ebba Skarphéðinsdóttir, Hjálmar R. Baldursson,
Guðmundur Skarphéðinsson, Margrót Sigmannsdóttir,
Guðný Skarphéðinsdóttir, Sigurður Einarsson,
Jóhann Skarphéðinsson,
Gunnar Rafn Skarphéðinsson, Bergþóra Jóhannsdóttir,
Brynhildur Blomsterberg, Valur Blomsterberg.
t
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTJANA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Árskógum 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 20. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Bjarni Björnsson,
Björn Bjarnason, Kristín Helgadóttir,
Brynjólfur Bjarnason, Þorbjörg K. Jónsdóttir,
Bjarni Bjarnason, Emilía Ólafsdóttir,
Birgir Bjarnason, Guðbjörg Sigmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
RAFN
HJALTALÍN
+ Rafn Iljaltalín
fæddist á Akur-
eyri 3. júní 1932.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 8. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Hans Friðrik Hjalta-
lín, f. 6. okt. 1895, d.
29. júní 1963, verk-
stjóri á Akureyri, og
Svava Hjaltalín hús-
móðir, f. 11. aprfl
1905, d. 1. aprfl 1983.
Bróðir Rafns er
Svavar Friðrik
Hjaltalín, f. 8. okt. 1934.
Eftirlifandi kona Rafns er Sig-
rún Ágústsdóttir Hjaltalín, f. 9.
júní 1933. Þau gengu í hjónaband
5. aprfl 1956. Foreldrar hennar
voru Ágúst Lúðvíksson, f. 18. feb.
1901, d. 13. sept. 1971, verslunar-
maður, og Stefanía Ólafsdóttir, f.
1. júlí 1910, d. 20. mars 1994, hús-
móðir. Börn Rafns og Sigrúnar
eru þijú: 1) Vaka Hrund, f. 7. sept.
1956, húsmóðir, maki Guðmundur
Magnússon, f. 17. aprfl 1956, for-
stöðumaður Þjóðmenningarhúss-
ins. Böm þeirra em Ingvar Rafn,
f. 15. feb. 1979, unnusta hans er
Svala Fanney Njálsdóttir, f. 1. feb.
1981, Salóme, f. 21. okt. 1983,
Sigrún, f. 2. okt. 1987, Unnur, f.
25. júní 1990, og Katrín, f. 11. júní
1993. 2) Friðrik, f. 3. maí 1962,
starfsmaður Akureyrarbæjar. 3)
Svava Þórhildur, f. 24. nóvember
1963, grunnskólakennari á Akur-
eyri. Dóttir hennar er Sunneva
Hjaltalín, f. 3. júní 1995.
Rafn lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri 1953
og stundaði nám í guðfræði við
Háskóla íslands 1953-1957. Hann
lauk cand. phil. prófi
þaðan 1954. Rafn var
kennari við Gagn-
fræðaskóla Akureyr-
ar og framhaldsdeild-
ir hans á árunum 1961
til 1977 og var aðal-
kennslugrein hans ís-
lenska. Hann var ráð-
inn bæjargjaldkeri á
Akureyri árið 1977 og
gegndi því starfi til
dauðadags. Rafn
gegndi fjölmörgum
opinberum trúnaðar-
störfum og tók virkan
þátt í margvíslegri fé-
lags- og íþróttastarfsemi. Hann sat
í Stúdentaráði Háskóla Islands
1956, í stjóm Knattspyrnusam-
bands íslands 1954 til 1956 og frá
1975 til æviloka. Hann átti sæti í
sóknamefnd Akureyrarkirkju og í
sfjóm Kirkjugarða Akureyrar
1979-1985, sat í fyrstu stjórn
Bræðrafélags Akureyrarkirkju,
var í áfengisvarnanefnd Akureyrar
1974-1982 og í skólanefnd bæjarins
1986-1990. Rafn var 1. deildar dóm-
ari í knattspyrnu frá 1955 til 1983,
þar af var hann einnig milliríkja-
dómari um tíu ára skeið. Hann var
formaður laga- og fræðslunefndar
KSÍ og endurþýddi knattspyrnulög
sambandsins 1985. Þá var hann for-
maður kvennanefndar KSI í nokk-
ur ár.
Rafn hlaut gullmerki Knatt-
spyrnudómarafélags íslands árið
1976, heiðurskross fþróttasam-
bands íslands árið 1985, gullmerki
KSÍ 1990 og gullmerki Iþróttafé-
lagsins Þórs 1990.
Útför Rafiis Hjaltalín fer fram
frá Akureyrarkirkju mánudaginn
19. júní og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Um mitt sumar á síðasta ári
greindist Rafn tengdafaðir minn með
alvarlegan sjúkdóm, hvítblæði, sem
nú hefur dregið hann til dauða á
tæpu ári. Hann varð 68 ára gamall
tæpri viku fyrir andlátið og var fullur
starfsþreks og áforma er veikindin
kvöddu dyra fyrirvaralaust. Fyrstu
viðbrögð gagnvart slíkum sjúkdómi
eru áreiðanlega oftar en ekki van-
mætti og vonleysi. Vissulega var
Rafni og fjölskyldunni allri brugðið
en þegar honum hafði verið gerð ná-
kvæm grein fyrir eðli sjúkdómsins og
möguleikum á bata var aldrei um
annað talað en að hafa betur í þessari
viðureign.
Rafn var keppnismaður að skap-
ferli og það hvarflaði ekki að honum
að leggja árar í bát. í tæpt ár gekkst
hann undir erfiða lyfjameðferð á
sjúkrahúsum í Reykjavík og á Akur-
eyri með þeim stöðuga ásetningi að
þessu mundi linna og hann gæti á ný
horfið til starfa sinna á bæjarskrif-
stofunum á Akureyri og fyrir knatt-
spymuhreyfinguna. Slíkt hugarfar á
erfiðum stundum er ekki aðeins dýr-
mætt viðkomandi einstaklingi heldur
einnig og kannski ekki síður fjöl-
skyldu hans og vinum.
Vafalaust sótti Rafn styrk í trúna
þótt hann hefði ekki mörg orð um
það. Ungur öðlaðist hann trúarlega
sannfæringu og eftir stúdentspróf
frá Menntaskólanum á Akureyri
1953 hélt hann til Reykjavíkur þar
sem hann lagði stund á nám í guð-
fræði við Háskóla íslands í nokkur
ár. Atvik höguðu því svo að hann lauk
ekki náminu að fullu og sneri heim til
Akureyrar þar sem hann var síðan
búsettur alla ævi. A Akureyri varð
hann fljótt virkur í kirkjulegu starfi.
Annaðist hann m.a. um árabil sunnu-
dagaskóla kirkjunnar, sat í sóknar-
nefnd og stjóm kirkjugarðanna og
var einn af stofnendum Bræðrafé-
lagsins. Lét hann sér alla tíð mjög
annt um málefni sóknaridrkju sinnar
og söfnuðar.
Rafns verður þó öðm fremur
minnst sem íþróttafrömuðar, sér-
staklega á sviði knattspyrnu og dóm-
gæslu. Hann var knattspymudómari
í 1. deild í nærri þrjátíu ár. Undan-
farinn aldarfjórðung hefur hann set-
ið samfleytt í stjórn Rnattspymu-
sambands fslands og sat raunar
einnig um tveggja ára skeið í stjórn-
inni á sjötta áratugnum, þegar hann
var ungur stúdent í Reykjavík. Hann
nálgaðist knattspymuna ekki aðeins
af upptendruðum áhuga hins ákafa
boltamanns, eins og flestir gera,
heldur einnig af fræðilegri yfirvegun
og sýn. Drjúgur tími hans fór í að
semja leikreglur og móta ramma sem
knattspyma og dómgæsla á leikum
byggja á. Hann naut mikils trausts á
þessu sviði innanlands og utan og er í
hópi fárra íslendinga sem gegnt hafa
starfi milliríkjadómara. Eftir að
hann hætti dómgæslu var hann eftir-
litsdómari á vegum KSÍ víða um
land. Um tíma var hann einnig um-
sjónarmaður kvennaknattspymunn-
ar.
Rafn var gæfumaður í einkalífi.
Hann gekk að eiga tengdamóður
mína Sigrúnu Agústdóttir frá Djúpa-
vogi 1956 og vom þau alla tíð mjög
samrýmd og samtaka. Böm þeirra
em þrjú og barnabömin sex. I veik-
indum Rafns vék Sigrún aldrei frá
honum og var honum stoð og stytta.
Hún gisti við hlið hans á sjúkrahús-
um og fylgdist með læknis- og lyfja-
meðferðinni af alúð og nákvæmni og
tók að heita má þátt í henni eins og
fullnuma hjúkmnarfræðingur.
Rafn var orðinn bæjargjaldkeri á
Akureyri þegar kynni okkar hófust
fyrir átján ámm. Áður hafði hann
verið gagnfræðaskólakennari ámm
saman og einkum kennt íslensku.
Skólamál vora Rafni mjög hugleikin
alla tíð og áttum við oft og títt sam-
ræður um þau, einkum á níunda ára-
tugnum þegar ég hafði svolítil af-
skipti af þeim málum sjálfur. Var
Rafn efasemdamaður um margt sem
menn tóku sér fyrir hendur í skóla-
kerfmu á þeim ámm, en eindreginn
stuðningsmaður þess að vel væri að
skólum og kennurum búið.
í stjórnmálum fylgdi Rafn Sjálf-
stæðisflokknum að málum af miklu
afdráttarleysi. Hann var lengi virkur
í flokksstarfi og gegndi ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir flokkinn, m.a. á
vegum bæjarstjórnarinnar. Hann
var líka mikill landsbyggðarmaður
og ötull málsvari þess að efla Akur-
eyri og aðra byggðakjarna úti á landi.
Fyrir mig, sem alinn er upp í Reykja-
vík, hefur verið lærdómsríkt að
kynnast þessum viðhorfum og víkka
þannig sjóndeildarhringinn.
Rafn var kominn í beinan karllegg
af Jóni Oddssyni frá Hjaltadal (f.
1686) sem fyrstur tók sér nafnið
Hjaltalín (upphaflega Hialtdalín) í
byijun 18. aldai’. Samkvæmt eldri
ættfræðibókum var Jón Oddsson
Hjaltalín kominn í beinan karllegg af
Jóni Arasyni Hólabiskupi, en nú er
álitið að framætt hans sé önnur. Þeg-
ar þetta bar á góma fannst okkur
Rafni eldri tilgátan skemmtilegri og
aðhylltumst hana. Lái okkur það
hver sem vill! Faðir Rafns var Hans
Friðrik, verkstjóri á Akureyri, sonur
Bjama fiskmatsmanns, sonar Hans
Friðriks verslunarþjóns á Akureyri
og Raufarhöfn, sonar Hans Hjaltalín
Stapakaupmanns. Faðir kaupmanns-
ins á Stapa var Oddur lögréttumaður
að Rauðará sonur fyrrnefnds ættföð-
ur, Jóns Oddssonar Hjaltalín sýslu-
manns, sem talinn er síðasti ábúandi
á jörðinni Reykjavík. I móðurætt var
Rafn Austfirðingur eins og Sigrún;
var móðir hans Svava Konráðsdóttir
frá Fáskrúðsfirði, einstaklega geð-
þekk kona og hláturmild.
Við Vaka og bömin eigum Rafni
mikla þökk að gjalda fyrir margvís-
legt liðsinni og örlæti á liðnum ámm.
Blessuð sé minning hans.
Guðmundur Magnússon.
Með Rafni Hjaltalín er fallinn að
velli svipmikill sómamaður og góður
drengur. Um hann á ég ekki nema
góðar minningar. Við vomm um
skeið samstarfsmenn við Gagnfræða-
skólann á Akureyri og kenndum ís-
lensku báðir.
Hann var vel látinn og kröfuharð-
ur kennari enda kröfuharður við
sjálfan sig. Hann var fastur fyrir og
vildi hafa festu í hlutunum, skapríkur
en tamdi skap sitt vel. Hann var
vandur að virðingu sinni og raungóð-
ur. Hann var mikill trúmaður og
vann vel kirkju sinni, bindindismaður
og áhugasamur um íþróttir, sérstak-
lega knattspymu. Á þeim vettvangi
markaði hann spor í íþróttasögu Ak-
ureyrar og hafði mikil umsvif og naut
trúnaðar á landsvísu, knattspymu-
dómari um áratuga skeið og lengi
milliríkjadómari.
Allt þetta var Rafn Hjaltalín og
auðvitað miklu mefra sem aðrir
kunna að lýsa betur en ég. Síðustu
árin hittumst við helst á fömum vegi
eða á mannfundum og urðu þá fagn-
aðarfundir. Rafn var mjög pólitískur
og fylgdi Sjálfstæðisflokknum fast að
málum. Hann gat verið gagnrýninn
og harður í sínum málflutningien mál
hans var jafnan flutt af góðum hug og
af hreinskilni. Hann vissi sem var að
stjórnmálamenn þurfa á hvatningu
og gagnrýni að halda til að halda
heilsu sinni. Rafn naut mikils trúnað-
ar í Sjálfstæðisflokknum og minn-
umst við hans með þakklæti að leið-
arlokum.
Rafn Hjaltalín var ekki allra, sein-
tekinn kannski en hann var vinur
vina sinna og hlýr og glettinn þegar
sá gállinn var á honum. Þannig man
ég hann best, hlýjan og með gaman-
yrði á vömm.
En fyrst og síðast var Rafn Hjalta-
lín mikill fjölskyldumaður, trúr sínu
og sínum. Hann var gæfumaður í
sínu einkalífi. Þessar línur bera konu
hans, Sigrúnu Ágústsdóttur, og fjöl-
skyldunni samúðarkveðjur okkar
Kristrúnar. Guð blessi minningu
hans.
Halldór Blöndal.
Kveðja frá
Knattspyrnusambandi íslands
Það kom okkur félögum Rafns
Hjaltalín raunar ekki mjög á óvart
þegar fréttin um andlát hans barst
okkur. Við höfðum um nokkurn tíma
fylgst með baráttu hans við erfiðan
sjúkdóm. Rafn tókst á við sjúkdóm-
inn með sínu mikla keppnisskapi og
var staðráðinn í því að gefa allt sitt í
þeirri baráttu. Við fylgdumst með úr
fjarlægð og hittum Rafn öðra hvora á
fundum. Mér er nú minnisstætt þeg-
ar Rafn mætti á landsleik í fyrrasum:
ar, hvað öllum félögum hans í KSI
þótti vænt um að sjá hann og hversu