Morgunblaðið - 17.06.2000, Page 58

58 LAUGARDAGUR 17. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eigninkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÞURÍÐUR SKARPHÉÐINSDÓTTIR,
Fornhaga 11,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 21. júní kl. 13.30.
Guðmundur Ellert Erlendsson,
Skarphéðinn Kristján Guðmundsson,
Kristín G. Guðmundsdóttir, Edvard G. Guðnason,
Berglind Hrönn Edvardsdóttir,
Sólveig Dögg Edvardsdóttir,
Guðni Ellert Edvardsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Hellisgötu 19,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum sunnudaginn
11. júní, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju mánudaginn 19. júní kl. 13.30.
Elías Arason,
Guðný Sigríður Elíasdóttir, Guðmundur Grétar Bjarnason,
Sigurður Ari Elíasson, Sigríður Ágústsdóttir,
Erna Björk Elíasdóttir, Gissur Skarphéðinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
4
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
BJÖRNS ÞÓRARINS ÁSMUNDSSONAR,
Víkurbraut 30,
Höfn
Sigríður Bjarnadóttir,
Valdís Þórarinsdóttir,
Guðrún Þórarinsdóttir,
Ásbjörn Þórarinsson,
Elma Þórarinsdóttir,
Olga Þórarinsdóttir,
Birna Þórarinsdóttir,
Sigurborg Þórarinsdóttir,
Birgir Björnsson,
Vigdís Vigfúsdóttir,
Esjar Stefánsson,
Skeggi Ragnarsson,
Guðmundur Hjaltason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegs sambýl-
ismanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
JÓNS GUÐNA HAFDAL,
Gyðufelli 16,
Reykjavík.
Sigurbjörg Pétursdóttir,
Jón Þórir Jónsson, Lilja Matthíasdóttir,
Ellert Högni Jónsson,
Vigdís Helga Jónsdóttir,
Hafþór Hafdal Jónsson,
Katrín Sigríður Jónsdóttir,
Svanhvít Jóhanna Jónsdóttir, Jón Ingi Hjálmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigurður Hauksson,
Margrét Gunnarsdóttir,
Þór Karlsson,

LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960,fax: 587 1986
+ Ósk Gísladóttir
fæddist á Óseyr-
arnesi í Ámessýslu 7.
október 1904. Hún
lést á heimili sínu,
Furugerði 1, Reykja-
vík, 8. júní síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Gísli
Gíslason, silfursmið-
ur og útvegsbóndi,
frá Rauðabergi í V-
Skaftafellssýslu, f.
30.4. 1872, d. 26.4.
1956, og Margrét
Sigurðardóttir, hús-
freyja, frá Breiða-
bólstað í V.-Skaftafellssýslu, f. 2.9.
1874, d. 10.8. 1972. Systir Óskar
var Ragna Gísladóttir, f. 9.2.1912,
Eftir fráfall elskulegrar móður
okkar fyrir tæpu ári fór að draga úr
lífsþrótti Óskar. Þær systur höfðu
alla tíð verið ákaflega samrýmdar og
lengst af búið undir sama þaki. Sam-
gangur var því alltaf mikill þó að
heimilishald væri aðskilið, bæði í
Skaftahlíðinni og Fagrabænum.
Þrátt fyrir háan aldur og þverrandi
heilsu hefur missir náinnar systur án
efa átt dijúgan þátt í því hversu stutt
var á milli þeirra.
Fyrir okkur systkinin voru þær
sem órjúfanlegur hluti af einni heild.
Ósk lét sér alltaf annt um hagi okkar
og sýndi okkur móðurlega ástúð. Við
höfum því verið lánsamari en flestir
aðrir og ekki síst fyrir að fá að kynn-
ast þeim miklu mannkostum sem hún
hafði til að bera. Gnægð hins góða var
aðalsmerki hennar alla tíð.
Ósk bjó með foreldrum sínum og
annaðist þá jafnan af stakri fómfysi
en þau lágu bæði rúmfost heima síð-
ustu ár ævi sinnar. Jafnframt heimil-
ishaldinu fékk listhneigð hennar að
njóta sín m.a. í málun, útsaum og list-
munaviðgerðum. Eigum við systkinin
mörg handverk eftir hana. Ófáir hlut-
ir aðrir sem annars hefðu farið for-
görðum urðu sem nýir í annað sinn.
Henni var ekki að skapi að gefast
upp og seiglan gerði henni kleift að
komast svo langt sem raun ber vitni.
Hún lifði lífinu lifandi og hélt andlegri
reisn fram í andlátið. Hver dagur var
henni svo dýrmætur, hún hafði aldrei
tíma til að láta sér leiðast og var svo
þakklát fyrir þá heilsu sem henni var
gefin. Andlegri skerpu hélt hún við
með því að læra kvæði og þulur utan-
bókar sem við og ekki síður unga fólk-
ið fengum að njóta.
Ósk var sérstök kona fyrir margra
hluta sakir og þeir eiginleikar sem
prýddu hana mest eru einmitt þeh-
sem okkur finnst stundum fara
þverrandi hjá fólki samtímans.
Dyggðir eins og tillitssemi við náung-
ann, heiðarleiki, hófsemi, æðruleysi
og jafnaðargeð koma fljótt upp í hug-
ann en umfram allt hefui- Ósk sýnt
okkur og sannað með lífi sínu að
mannleg reisn rís hæst í lítillætinu.
Kannski var henni þessi eiginleiki í
blóð borinn með skaftfellskum upp-
runa sínum. Það var engu líkara en að
sú lífsspeki sem lýst er í Bókinni um
veginn hafi verið henni eðlislæg til
eftirbreytni jafnvel umfram þá sem
daglega lesa boðskap þeirrar bókar.
Það er kannski erfitt að ætla okkur
systkinunum að lýsa á raunsæjan og
sannfærandi hátt mannkostum Óskar
vegna náinna samskipta við hana
gegnum árin. Við getum aðeins vísað
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
161|ff§) blómaverkstæði 1
I ISlNNAfe |
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
simi 551 9090.
d. 3.9. 1999 og eftir-
lifandi bróðir er Sig-
urjón Gislason, f. 5.2.
1915.
Ósk fluttist aðeins
fárra ára gömul með
foreldrum sínum til
Reykjavíkur þar sem
hún bjó alla tíð. Hún
stundaði nám í
Landakotsskóla og
hússtjórnarnám í
Kvennaskólanum og
var þar lagður
grunnur að þeirri
listiðn sem hún síðan
helgaði sig.
Útför Óskar fer fram frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 19. júní
og hefst athöfnin klukkan 15.
til annarra samferðarmanna hennar
sem hafa sannprófað sannleiksgildi
þessara orða eða til frásagna um dýrl-
inga sem finnast í fomum bókum. En
Ósk var lítt gefin fyrir yfirborðsglans
og orðaflaum. Við látum því þessi orð
um hugarþel hennar og hjartalag
verða að okkar hinstu kveðju.
Nú, þegar friðurinn mikli hefur
fundið hana Ósk okkar, getum við að-
eins leyft okkur að vona að hluti þess
manngildis sem hún bjó yfir geti fylgt
okkur og börnum okkar inn í framtíð-
ina.
Margrét, Sigríður, Sigrún
Ósk og Guðmundur.
Það hefur einhvem veginn aldrei
átt nægilega vel _við að ávarpa þig
sem Ósk frænka. í dag á það enn síð-
ur við. Þú hefur alltaf verið okkar
önnur amma sem við vomm svo
heppin að eiga. Það er ótrúleg bless-
un að eiga tvær ömmur í sömu fjöl-
skyldu sem búa í sama húsi nánast öll
sín ár. Þegar elsku amma okkar og
systir þín lést fyrir níu mánuðum var
sorgin nánast óyfmstíganleg. Enn
rifjast upp minningar sem ýfa upp
sárin og oft vaknar maður upp við að
amma Ragna er ekki hjá okkur leng-
ur. Á þessum tíma hefur þú verið okk-
ar helsta huggun. Ekki aðeins með
ótrúlega vasklegri framgöngu í þess-
um raunum heldur líka og enn fremur
sem órjúfanlegm- hluti af okkar dá-
samlega heimi sem við alltaf köllum
„amma, afi og Ósk“. Nú höfum við
misst ykkur báðar og skortir sem
aldrei íyrr orð til að lýsa sorg okkar.
En þrátt iyrir sorgina er okkur of-
arlega í huga innilegt þakklæti fyrir
að hafa fengið að þekkja þig. Þú ert
óijúfanlegur hluti af uppvaxtarárum
okkar sem mun lifa með okkur það
við sjálf eigum eftir ólifað. Það er
nánast ómögulegt að lýsa því hversu
mikils virði þú hefur verið okkur og
hversu stóran þátt og áhrif þú hefur
haft á líf okkar.
Allir sem þekkja Ósk vita að það er
nánast ógjömingur að lýsa hversu
ótrúleg gæðakona hún var og á
stundu sem þessari er óhjákvæmilegt
að hugurinn leiti til baka, allt til þess
tíma er við fyrst munum eftir okkur.
Fyrst koma árin í Skaftahlíðinni þar
sem við börnin áttum okkur alltaf ör-
uggt athvarf í íbúðinni hjá Ósk. Þar
var okkur alltaf tekið vel sama hvert
erindið var. Hvort sem það var flótti
undan skammandi foreldrum, ylvolg-
ar kleinur, karamellur eða bara til að
fá Ósk til að leika við okkur, sem var
yfirleitt auðsótt mál. Sérstaklega eru
greiptar í minni okkar þær stundir
sem Ósk eyddi með okkur við að spila
á spil. Þannig gat hún setið með
hverjum orminum á eftir öðrum tím-
unum saman og sama hvað á gekk
hélt Ósk alltaf stillingu sinni og þolin-
mæði. í dag skipa óteljandi stundir
sem þessar okkar dýrmætustu minn-
ingar. Sú ást, hlýja og umhyggja sem
Ósk hefur sýnt okkur í verki öll okkar
ár er ómetanleg gjöf sem við erum
innilega þakklát fyrir og munum
aldrei gleyma.
Um leið og við kveðjum þig nú í
hinsta sinn viljum við senda elsku afa
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Bless elsku ðsk okkar og megi Guð
geyma þig og blessa um alla tíð.
Ellert, Ragna og Berglind.
Elskuleg ömmusystir okkar er lát-
in. Með söknuði og trega höfum við
undanfarið rifjað upp ljúfar minning-
ar. Ósk bjó í fjölmörg ár í sama húsi
og afi og amma, enda litum við oft á
þau þijú sem óijúfanlega heild. Þær
systur voru einstaklega samrýndar
alla tíð. Ósk var okkur sem önnur
amma. Hún var alltaf þolinmóð og
góð við okkur krakkana, ætíð reiðu-
búin að spila við okkur og kom þá
gjaman með heimatilbúnar karamell-
ur pg heitt súkkulaði.
Ósk var sérstaklega dugleg, hand-
lagin og listfeng. Hún málaði og bjó
til ýmsa listmuni og gekk í öll þau
verk sem til féllu. Hún var alla tíð
heilsuhraust, þar til undir það síðasta.
Þrátt fyiir háan aldur fylgdist hún
með öllu því sem var að gerast, bæði í
nánasta umhverfi sínu og í þjóðlífinu.
Við höfðum gaman af því hversu vel
hún var inn í þjóðmálum og það var
hægt að tala við hana um allt milli
himins og jarðar. Ósk var æðnilaus,
hreinskilin og alltaf sjálfri sér sam-
kvæm. Hún er fyrirmynd okkar sem
eftir lifum.
Elsku Ósk! Þakka þér fyrir allt og
blessuð sé minning þín.
Margrét, Ragna og Bjami.
Okkur systkinin langar að minnast
Óskar frænku. Við kölluðum þig ekki
ömmu en þú varst okkur sem slík.
Ósk frænka, amma og afi voru í huga
okkar sem ein heild. Þau voru til stað-
ar fýrir okkur eða aðra í fjölskyldunni
öllum stundum. Það var erfitt og sárt
að missa ömmu sl. haust og nú ert þú
líka farin. Þú kveiðst ekki dauðanum.
Þú sagðir sjálf þegar amma dó að
þetta væri lífsins gangur. Það var
okkar gæfa að eiga þig að. Þú tókst
virkan þátt í uppvexti og þroska okk-
ar. Þú fylgdist grannt með stærð okk-
ar með strikamerkingum á vegg í
íbúðinni þinni í Skaftahlíðinni. Við
sóttum mikið til þín þegar við heim-
sóttum afa og ömmu. Þú veittir okkur
alltaf mikla athygli. Sú stemmning
sem þú skapaðir þegar við spiluðum
hjónabandssælu, rommý, manna eða
önnur spil verður okkur lengi minnis-
stæð. I jólaboðunum þar sem fjöl-
skyldan var saman komin sá amma
alltaf um matinn en þú um súkkulaðið
og kökumar og það var sko ekta
súkkulaði!! Við börnin gleymum held-
ur aldrei heimalöguðu karamellunum
í smjörpappímum sem okkur þóttu
svo góðar.
Skaftahlíðin var okkar ævintýra-
heimur. Hjá Ósk og ömmu fengum
við okkar fyrstu rabarbara- og rifs-
berjasultu. Ósk hafði svo gaman af
því að rækta kartöflur og fengum við
að hjálpa til við að setja þær niður á
vorin og ná í uppskeruna að hausti.
Ósk hafði unun af alls konar viðhaldi
sem flestum öðram leiddist og drógu
á langinn. Hún var listræn og málaði
minjagiipi, t.d. íslensku fjallkonuna
og íslenska torfbæi á bókamerki og
vasaklúta. Ósk og amma máluðu
páska- og jóladúka sem við systkinin
kepptumst við að selja og stundum
með það miklum ágætum að þær
höfðu vart undan að mála. Ósk var
alls staðar vel liðin, hún var reglusöm,
sparsöm, vanaföst, ákveðin, ofboðs-
lega nýtin, einlæg og sérstaklega
minnug fram á síðasta dag.
Þegar Ósk fluttist í Furugerðið átti
handavinna, spilamennska og félags-
lífið hug hennar allan. Okkur er
minnisstæð sagan úr Furagerðinu
þegar Ósk var að baka pönnukökur
og slökkvilið Reykjavíkur var allt í
einu komið inn á gólf til hennar.
Pönnukökuskammturinn hafði verið í
stærra lagi, reykháfurinn ekki haft
undan og Ósk því opnað svaladyrnar
til að lofta út en ekki tekið eftir því að
reykskynjarinn fór í gang. Henni
fannst óskaplega leiðinlegt að útkallið
væri af hennar sökum en gat þó bætt
þetta upp með því að bjóða öllum upp
á pönnukökur!!
Þær systur vora í símasambandi
daglega. Eftir að amma féll frá hafði
Ósk oft orð á því að hún saknaði þess
að geta ekki talað við hana í síma. Ósk
hafði eins og hennar kynslóð upplifað
ótrúlegar framfarir og tækninýjung-
ar og fannst þess vegna ekki ósenni-
legt að í framtíðinni yrði hægt að
hringja til himnaríkis!
Elsku Ósk, við hringjum!
Halldóra Sjöfn, Ragnar
Helgi og Edda Bára.
OSK
GÍSLADÓTTIR