Morgunblaðið - 13.12.2000, Síða 48

J8 MIÐVIKUDAGUR 13. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLADIÐ
EMMA SIGFRÍÐ
* EINARSDÓTTIR
+ Emma Sigfríð
Einarsdóttir
fæddist á Fáskrúðs-
fírði hinn 14. júlí
1909. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi hinn 2. des-
ember siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Einar
Jónsson, skósmiður,
frá Djúpavogi, f.
í< 17.8. 1860, d. 3.12.
1931 og Emilía Frið-
riksdóttir, frá Fá-
skrúðsfirði, f. 1.4.
1877, d. 9.2. 1955.
Systkini Sigfríðar: Albert, f. 3.9.
1901, d. 10.1. 1925. Hann var
ókvæntur og barnlaus; Guðný El-
ísabet, f. 7.3. 1897, d. 17.8. 1964.
Hennar maður var Björn Daníels-
son, kennari, frá Ólafsgerði,
Kelduhverfí, f. 8.4. 1882, d. 24.1.
1969. Þeirra böm: Baldur, f. 14.7.
1921, Hrefna, f. 16.2.1924, d. 10.8.
1928 og Hrefna, f. 7.7.1929.
Ung giftist Sigfríð Kristjáni
Guðmundssyni frá Fáskrúðsfirði,
f. 9.7. 1895, d. 20.11. 1958, lengst
: af starfsmanni hjá Pósti og Síma,.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Jóns-
son, verslunar- og
útgerðarmaður á
Fáskrúðsfírði, f.
18.9.
1921 og kona hans,
Hólmfríður Jóns-
dóttir, f. 30.1. 1866,
d. 2.8.1949.
Börn Sigfríðar og
Kristjáns em:
Hrefna, f. 10.12.
1928, gift Kjartani
Sveinssyni, f. 4.9.
1926. Þeirra börn:
Álfheiður, f. 23.10.
1963 og Amdís f. 7.8. 1965.
Hrefna átti fyrir Sigfríði Þóris-
dóttur, f. 23.4. 1953. Erna Emilía,
f. 21.12. 1931, gift John Whitehill,
f. 30.5. 1928. Þeirra börn: John
Kristján, f. 8.8. 1951 og Lee
Eugene, f. 22.3. 1954. Þau skildu.
Síðari maður Emu var Dale
Gindlesperger, f. 12.12. 1928, d.
28.4. 1980. Langömmubörn Sig-
fríðar era sex.
titför Sigfríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
í dag er til moldar borin elskuleg
tengdamóðir mín. Háöldruð kona
hefur lokið lífshlaupi sínu og kvatt.
Mér er ljúft að minnast hennar.
Það er erfitt fyrir okkur aðstand-
endur og vini að sætta sig við fráfall
hennar, því í reynd var hún aldrei
gömul, heldur hélt fullri reisn fram á
síðustu stundu.
Það er lögmál lífsins að fæðast og
deyja og því verður ekki breytt. Af
'friörgu er að taka, því Sigfríð var um
margt stórbrotinn og mikill persónu-
leiki sem skaraði framúr í flestu því
sem hún tók sér fyrir hendur.
Áhugamál hennar voru með ólíkind-
um. Hún var heiðarleg og hreinskilin
og hafði fastmótaðar skoðanir um
menn og málefni. Ekki vorum við
alltaf þar sammála.
Hún var vel greind og margfróð.
Snillingur var hún í matargerð,
bakstri og handavinnu, hvort sem um
var að ræða útsaum, orkeringu eða
annað. Orkering var hennar upp-
áhaldshandavinna og þar naut sín
listfengi hennar. Mikið af fallegri
handavinnu, sem hún gaf okkur að-
standendum sínum, prýðir heimili
- fjölskyldnanna og bera fallegu og
vönduðu handbragði hennar vitni.
Sigfríð var Austfirðingur í báðar
ættir, fædd á Fáskrúðsfirði, yngst
þriggja systkina. Foreldrar hennar
voru Einar Jónsson og Emilía Frið-
riksdóttir. Sigfríð ólst upp á Fá-
skrúðsfirði við gott atlæti og um-
hyggju. Skólagangan var ekki löng
fremur en tíðkaðist í þá daga.
Snemma fór hún að vinna og var um
langt árabil símakona. Ung að árum
giftist Sigfríð Kristjáni Guðmunds-
syni sjómanni, síðar starfsmanni
Pósts og síma á Fáskrúðsfirði og síð-
ar í Reykjavík. Eignuðust þau hjón
tvær dætur, Hrefnu og Emu.
Sigfríð átti margar og góðar minn-
ingar frá æskuárum sínum á Fá-
skrúðsfirði og hugurinn var oft fyrir
austan. Árið 1939 flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur. Kristján lenti í slysi
fyrir austan sem háði honum mikið
ásamt öðrum veikindum, þannig að
oft þurfti hann að vera frá vinnu og á
sjúkrahúsum. Þá reyndi mikið á Sig-
fríði og þurfti hún þá að vera fyr-
irvinna fjölskyldunnar. Bakaði hún
þá og seldi kökur og eigin hannyrðir,
auk þess sem hún starfaði í Sælgæt-
isverksmiðjunni Freyju og víðar.
Kom hún sér alls staðar vel, enda
dugnaðarforkur og samviskusöm. Þá
var Sigfríð mikill fagurkeri sem naut
þess að hafa fallegt í kringum sig,
enda voru bæði hjónin alin upp á
menningarheimilum á Fáskrúðsfirði.
Hún sagði mér frá því, hvað hún
þurfti oft af vanefnum að leggja á sig
til að eignast muni sem hana langaði í
til að prýða heimilið.
Sigfríð vandaði vel uppeldi dætra
sinna. Móður sinni sýndu þær systur,
Hrefna og Ema, mikla umhyggju og
virðingu alla ævi hennar. Hin síðari
Frágangur afmæhs-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
, æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremui- unnt
að senda greinamar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fyigi-
Um hvem látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðugrein
af hæfilegri lengd, en aðrar greinar
um sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd, -
eða 2.200 slög (um 25 dálksenti-
metra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skímamöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Legsteinar
Vönduð íslensk framleiðsla
Fáið sendan myndalista
MOSAIK
Marmuri
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparíl
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
ár leið varla sá dagur að þær hefðu
ekki samband við móður sína, enda
mjög kært með þeim mæðgum.
Kynni okkar Sigfríðar hófust fyrir
fjörtíu og einu ári er ég kynntist
Hrefnu, eldri dóttur hennar. Sigfríð
var þá fimmtug og nýlega orðin
ekkja. Mann sinn hafði hún misst
árinu áður eftir þrjátíu ára gott og
farsælt hjónaband. Bjuggu þær
mæðgur Hrefna og Sigfríð saman í
nýrri íbúð sem Hrefna hafði keypt.
Þar bjó líka Sigfríð yngri, dóttir
Hrefnu. Mér leist mjög vel á vænt-
anlega tengdamóður og fór vel á með
okkur. Ekki spillti að ég var Aust-
firðingur.
Sigfríð var mjög lagleg og glæsileg
kona með mikla persónutöfra. Hún
var einstaklega smekklega klædd og
vel snyrt. Þannig var hún reyndar
alla ævi. Mér varð strax Ijóst að hér
fór engin venjuleg kona.
Og árin líða. Við Hrefna giftum
okkur og fóram að búa. Eignuðumst
við tvær dætur, Álfheiði og Amdísi.
Ema bjó í Ameríku ásamt eigin-
manni og tveim sonum, John og Lee.
Sigfríð vann sem símakona, lengst
af á Landspítalanum, enda vel reynd
í slíku starfi frá fyrri tímum.
Gegnum árin átti Sigfríð oft við
mikil veikindi að stríða. Þtjátíu og
tveggja ára gömul fór hún í aðgerð
vegna æðahnúta á vinstra fæti. Sú
aðgerð mistókst og hafði ýmsar hlið-
arverkanir, svo sem blóðtappa, æða-
bólgu og fótasár. Þetta endurtók sig
oft gegnum tíðina og þá þurfti hún að
dvelja á sjúkrahúsum. Urðu þær leg-
ur margar um ævina. Háði þetta
henni mikið og gerði henni erfitt með
gang.
I fríum sinnti hún áhugamálum
sínum. Hún ferðaðist mikið innan-
lands sem utan og fór þá helst til Am-
eríku til að heimsækja Emu og fjöl-
skyldu en oftast fór hún þó til margra
landa Evrópu. Alltaf var myndavélin
með. Sigfríð var mjög næm á gott
myndefni og margar myndir hennar
mjög listrænar. Tók hún hundrað
mynda á ferðalögum sínum og úr
daglegu lífi fjölskyldunnar. Allar
þessar myndir límdi hún af vand-
virkni og mjög skipulega inn í vönduð
albúm. Þessum albúmum hef ég oft
flett, mér til mikillar ánægju í gegn-
um árin og rifjað upp liðnar stundir
og atburði hjá fjölskyldunni. Munu
þau verða vel varðveitt á komandi ár-
um, enda hreinustu gersemar.
Tengdamóðir mín var mjög bók-
hneigð, las mikið af bókum og átti
gott safn góðra bóka. Við ræddum oft
saman um bækur sem bæði höfðu
lesið. Var ég oft mjög hissa hve vel
hún mundi söguþráð og innihald bók-
anna löngu eftir að hún hafði lesið
þær. Henni var mjög annt um and-
legt fóður tengdasonarins og var oft
að segja mér að lesa ýmsar bækur
eða hlusta á vissa þætti í útvarpi sem
vora henni að skapi.
Hún hafði mikinn áhuga á tafl-
mennsku og tefldi mikið gegnum ár-
in, t.d. kenndi hún einum ungum
manni að tefla, sem síðar varð þekkt-
ur skákmaður. Sjálf var hún mjög
góður skákmaður og á efri árum
tefldi hún mikið við skáktölvu. Þar
náði hún oft góðum árangri. Þá var
Sigfríð mjög góður bridsspilari og
spilaði sér til ánægju gegnum árin.
Hún átti mjög gott plötusafn með
léttri klassískri tónlist sem hún
hlustaði mikið á. Öllum þessum
áhugamálum sinnti hún þar til sjónin
fór að daprast. Fór hún þá að hlusta á
spólur og útvarp. Fram á síðustu
stundu lifði hún lífinu lifandi og tók
dvínandi heilsu með jafnaðargeði.
Þú varst einstök. Skipulagðari
manneskju hef ég aldrei kynnst.
Fram í andlátið varstu að hugsa um
afkomendur þína, barnaböm og
langömmubörn og sást til þess að
þau fengju sínar jólagjafir frá þér,
eins og vanalega. Vinmörg varstu og
vinsæl af flestum sem þú kynntist.
Síðustu ár ævi sinnar bjó Sigfríð á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar leið
henni mjög vel og dásamaði hún oft
heppni sína að hafa komist þar inn.
Við aðstandendur hennar þökkum
innilega starfsfólki Hrafnistu fyrir
alla þá frábæra umönnun sem hún
fékk þar.
Kæra tengdamóðir mín. Ég vil að
lokum þakka þér allt sem þú gerðir
fyrir okkur öll í gegnum árin og allar
gleðistundirnar sem við áttum sam-
an. Eitt er víst að þín verður sárt
saknað.
Síðustu skiljanleg orð sem þú
mæltir á banabeði um leið og þú lyft-
ir höndum vora: „hvar er ljósið?"
Þetta endurtókst þú tvisvar. Þú trúð-
ir á eilífan svefn eftir dauðann og
mátt bænarinnar.
Kæra tengdamóðir. Sofðu vært.
Þinn tengdasonur,
Kjartan Sveinsson.
Elsku amma.
Okkur þykir miður að geta ekki
fylgt þér síðustu skrefin, en við eram
með þér í anda, alltaf.
Þrátt fyrir mikla fjarlægð, heims-
álfa á milli, þá lagðir þú iðulega á þig
það erfiði að heimsækja okkur strák-
ana og barnabarnaböm þín í henni
Ameríku. Okkur þótti afar vænt um
það og hlökkuðum ætíð mikið til að fá
þig í heimsókn. Gjafmildi þín var
engu Uk. Þú varst snillingur að pakka
í ferðatöskur tvöfoldu magni til að
koma fyrir öllum gjöfunum, bæði til
okkar og þegar leið lá aftur heim til
Islands. En það vora ekki gjafirnar
sem hlýjuðu okkur um hjartarætur,
heldur heimsóknir þínar til okkar til
að styrkja fjölskylduböndin, bros þitt
og glaðværð. Þegar þú sást þér ekki
fært lengur að ferðast komu Lee og
Daniel sonur hans og heimsóttu þig.
I Texas og Flórída naust þú þín í
sól og hita. Þegar allir Texasbúar
flúðu sólina, sast þú alsæl með hatt
og í léttum sumarkjól út í garði. Og
„mollin“ sem þá vora ekki til á ís-
landi heilluðu þig, sællar minningar
hve mikil dama þú varst og bættir við
þig nokkram kjólum í hverri Amer-
flmheimsókn.
Elsku „grandma" eins og við köll-
uðum þig, við kveðjum þig nú en
geymum í hjarta okkur kærar minn-
ingar um þig og þökkum þér sam-
fylgdina.
John Kristján, Lee Eugen,
Amanda Jane, Daniel Lee,
Eric Kristján.
Elsku amma.
Þá er enn einum áfanga lokið hjá
þér. Ég vona að þú sért sátt við hann
og sálarmarkmið þín, sem þú lagðir
af stað með, hafi náðst. Eitt af þeim
markmiðum, sem mér er kunnugt
um, var að opna farveg fyrir efnis-
birtingu sálar minnar í gegnum dótt-
ur þína, móður mína. Fyrir það er ég
þér þakklát.
„Puntudúkka" varstu og mikil
dama. Ég sé þig nú fyrir mér létta á
fæti, engin fótasár, engir verkir,
dansandi í fínustu kjólum með glæsi-
lega hatta í astralkaffi- og sérríboð-
um undir vermandi sól, í Paradísar-
garði. En ferðalagið er ekki á enda,
heim í musteri sálarinnar, sem hvflir
í Kristsljósinu, í hjarta Guðs. Þar er
hin eiginlega hvfld, friður, kærleikur
og viska; æðsta takmark þitt.
Hafðu engar áhyggjur af okkur
hinum, sem enn eram á jarðneska
leiksviðinu.
Við vinnum eins vel og við getum
úr okkar sálarmarkmiðum. Hugsaðu
bara hlýlega til okkar, eins og við
hugsum hlýlega til þín. Við Kristján
Hrafn þökkum þér fyrir samfylgd-
ina.
„Sjáumst" síðar, kæra amma.
Þín
Sigfríð yngri.
Kæra amma.
Okkur langar til að minnast þín
með fáeinum orðum.
Þú lifðir lífinu virkilega lifandi alla
þína tíð. Fjölbreytt áhugamál hafð-
irðu, s.s. ferðalöginnanlands ogutan,
Mallorca var í miklu uppáhaldi og
heimsóttir þú þessa fallegu eyju tíu
sinnum. Alltaf var myndavélin með í
för og varstu óspör á filmurnar.
Vinamörg, félagslynd, gjafmild og
gestrisin varstu. Fordómalausari
einstakling er erfitt að finna, allir
vora jafnir fyrir þér. Víðsýni og fróð-
leiksfýsn voru lýsandi fyifr þig og
aflaðir þú þér vitneskju í gegnum all-
skyns bókmenntir og útvarpsþætti.
Þú varst mjög hreinskilin og hafðir
ákveðnar skoðanir á hinum ýmsu
málefnum og fylgdist vel með því
sem var að gerast hér innanlands
jafnt sem utan. Þú lagðir mikla
áherslu á málfræðilega rétt talað mál
og góða almenna siði sem við systur
ólumst upp við og vonum að hafi skil-
að sér.
Snillingur varstu í allri handa-
vinnu, og era orkeruðu dúkamir
hrein listaverk. Öll sú vinna og þol-
inmæði sem fór í sérhvem dúk var
einstök.
Langömmubömin vora þér mjög
kær og aldrei kom það fyrir að þú
gleymdir afmælisdegi þeirra þrátt
fyrir háan aldur, enda sérlega minn-
ug.
Aðdáunarverð varstu þegar sjónin
fór að daprast hjá þér og smám sam-
an þurftirðu að hætta flestu því sem
gafþérlífinugildi.
Þú tókst því með jafnaðargeði og
t.d. í staðinn fyrir að taka þátt í brids
þá fylgdistu mjög vel með öðram og
hafðir gaman af.
Elsku amma, það voru forréttindi
að fá að þekkja persónu eins og þig.
Minning þín mun ætíð lifa í hjarta
okkar.
Aðfangadagur dauða míns,
drottinnþarkemurað
fei mig í undum þjarta þíns,
hefégþargóðanstað.
Ununar saman ég svo jól
jafnan haldi með þér
þá er brunnin sú mín sól
semégnúþráðihér.
Hlakkandi sé þá hugurinn,
Herra í gleðisalinn þinn.
Upp á það hryggðar eina skál
ennvilégsúpafús.
Þegar þér sjálfum þykir mál,
þáleiðmigíþitthús.
Eg fel þér hjarta, sinni og sál,
sætastur er minn Jesús.
(Höf. óþ.)
Þínar dótturdætur,
Álfheiður og Amdís.
Eitt stef til þín - er dagur dvín.
Góð samviska stafar oft af lélegu
minni - eitt af mörgum gullkornum
Sissíar frænku þegar við sátum og
töluðum um lífið og tilverana, sem
oftast var á léttum nótum, því hún
var einstaklega jákvæð og lífsglöð,
en jafnframt raunsæ, umburðarlynd
og skilningsrík á öllum sviðum um al-
vöra lífsins og breyskleika mannsins.
Hún var hefðardama í öllum atriðum.
Eftir þessa „Hóteldvöl" hennar
hér, trúi ég að hún hafi verið bókuð
næst á „Grand Hótel“.
Gimsteina og perlur, gullsveig um
enni, sendi ég henni á „Grand Hótel“.
Geturðu sofið um sumamætur
- senn kemur brosandi dagur -.
Hitnar þér ekki um hjartarætur,
hve heimur vor er fagur?
Attu ekki þessar unaðamætur
erindi við þig forðum?
- Margt gerist fagurt, er moldin og döggin
mælastviðtöfraorðum.
Finnurðu hvað það er broslegt að bogna
og barnalegt að hræðast,
er þósmóður hendur himins og jarðar
hjálpa lífínu að fæðast?
Er ekki gaman að eiga þess kost
að orka þar nokkm í haginn,
og mega svo rólegur kveðja að kvöldi
með kærri þökk fyrir daginn?
(Séra Sigurður Einarsson í Holti.)
Og áfram heldur ævi vor með óm
fráþér við gengin spor.
Ég kveð þig kæra frænka, og
þakka þér.
Guðný María Sigurðardúttir.