Morgunblaðið - 28.12.2000, Side 52

52 FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
+
Þetta er
stríð
íslenskar stríðskempur snúa hins vegar
til vinnu aftur eftir að hafa fengið útrás
fyrir sprengiþörfina og byrja þegar að
leggja til hliðarþannig að hœgt verði að
safna fyrir ærlegum eldflaugabirgðum
til að skjóta upp nœsta ár. Afvopn-
unarviðrœður við nágrannann koma
ekki tilgreina. Þetta erstríð.
Eftir Karl
Blöndai
Nu er komið að hinni
árlegu peninga-
íkveikju þegar
landsmenn tæma
það litla, sem eftir
er fjár eftir þunga og sligandi jóla-
vertíð, úr veskjum sínum til að
kaupa púðurkerlingar. í þessu
landi býr allajafna friðsamt fólk,
en einu sinni á ári er ákveðið að
líkja eftir þeirri stemmningu, sem
menn bjuggu við árum saman í
borgum á borð við Beirút, Belfast
og Bagdað, með tilheyrandi Ijósa-
VIÐHORF d^rð °s-
*n,nwnr spreng^ugný.
Breytist þá
hver fjöl-
skyldufaðir í
herforingja, sem vill fá sem mest-
an hvell fyrir krónuna.
* Hermt er að Persaflóastríðið
hafi haft mjög afgerandi áhrif á
landsmenn í þessu sambandi. Þá
var fyrsta sinni háð styrjöld í
beinni útsendingu þar sem sást
gjörla hvemig sprengjur lýstu upp
næturhimininn yfir Bagdað. Á
þetta horfðu íslenskir ævin-
týramenn, en komust hvergi til að
taka þátt í dýrðinni. Þeirra færi
kemur ekki nema örskotsstund á
ári hverju þegar ekki þarf leyfi til
að eiga skotvopn og sprengjur. I
nokkra daga er hægt að vígbúast,
halda síðan út í garð grár fyrir
jámum með vígtólin og skjóta á
tunglið. Á meðan komabörnin
gráta í stofuglugganum og gælu-
dýrin liggja skjálfandi undir hús-
gögnum - hafi þeim ekki verið gef-
in róandi lyf til að standa af sér
stórskotahríðina án þess að bila á
taugum - standa dagfarsprúðir
menn með glampa í augum úti í
garði, andlitið upplýst af glóðinni
af digrum vindli, sem er klemmdur
milli varanna, og horfa á eftir
hverjum fimmþúsund kallinum á
fætur öðrum þjóta upp úr gufu-
hvolfinu.
Þessar aðfarir allar þykja slík-
um tíðindum sæta meðal annarra
þjóða, sem á hafa að skipa her og
stunda æfingar af þessu tagi á lok-
uðum svæðum og í sérstökum
þjálfunarbúðum nema svo óheppi-
lega viiji til að styrjöld standi yfir,
‘að fulltrúar þeirra flykkjast hingað
umvörpum til að fylgjast með og
erlendar fréttastofúr senda sína
bestu stríðsfréttaritara.
Hinir erlendu gestir byrja á því
að fylgjast með brennum, sem
kveiktar eru víðs vegar um landið.
Brennur þessar eru eins og stríðs-
dans, sem haldinn er til undirbún-
ings orrustunni. Menn eru kátir og
fara með glens, en undir niðri
svellur móður samhliða þeim níst-
andi efa, sem fylgir því að vita ekki
hvort maður sé með öflugra
vopnabúr en næsti maður og eigi
jafnvel á hættu að þurfa að fyr-
irverða sig fyrir framan alla fjöl-
skylduna vegna skorts á púðri.
Stríðsfréttaritarinn er líkt og
erlendu ferðalangamir grunlaus
um þessa undiröldu við brennuna,
en verður hins vegar öldungis
bimms skömmu fyrir klukkan hálf
íýlefu þegar persónur og leikendur
í hinni íslensku áramótasýningu
hverfa skyndilega af vettvangi.
Hann reynir að spyrja menn
hvert þeir séu að fara, en svarið er
aðeins eitt orð: „Skaubið, skaubið.“
Hann flettir upp þessu dularíúlla
orði, en verður einskis vísari. Orð-
ið er ekki til í orðabókinni. Hann
veltir fyrir sér hvort á íslandi sé
enn við lýði sá siður að taka sér hlé
til tekdrykkju í miðri orrustu líkt
og tíðkaðist í Evrópu fyrr á öldum,
en veit ekki að mitt í brennugásk-
anum fór þjóðin heim í stofu að
horfa á skemmtiþátt í sjónvarpi.
Ráfar nú stríðsfréttaritarinn
nokkra stundarfjórðunga um göt-
ur bæjarins. Leið hans liggur fram
hjá yfirgefnum brennum og allt er
farið að benda til þess að öllu sé
lokið áður en það hófst. Um leið
veltir ferðamaðurinn fyrir sér
hvort ferðaskrifstofan hafi lokkað
hann til þessa undarlega lands á
fijlskum forsendum. Ryðst þá
skyndilega fólk út úr hveiju húsi
og ber þess engin merki að það
hafi setið prúðbúið og góðglatt fyr-
ir framan sjónvarpsviðtækið í leit
að hláturtaugunum.
í skyndingu eru búnir til skot-
pallar, sem notast er við í fyrstu,
en þegar í Ijós kemur hvað
sprengjusérfræðingurinn í næsta
húsi er eljusamur er látið nægja að
halda í spýtuna og muna bara að
sleppa í tæka tíð til þess að fara
ekki með í tunglferðina.
Utlendi ferðalangurinn fylgist
skelfingu lostinn með. Stríðs-
fréttaritarinn er hins vegar hug-
fanginn - eilítið skelkaður í fyrstu,
en man síðan að hann er klæddur
skot- og sprengjuheldu Kevlar-
vesti, sem hann keypti sér í Bosníu
á sínum tíma.
Sprengjugnýrinn nær hámarki
á miðnætti, en síðan slotar
sprengjuregninu smátt og smátt,
þótt það geri staka flugeldaskúr
fram undir morgun. Stríðs-
fréttaritarinn hefur jafnharðan
sent heim fréttir á átökunum, en
eins lætur hann hvergi getið þótt
hann liggi andvaka lengi nætur og
velti því fyrir sér: Hvemig stendur
á því að ekkert virðist koma niður
aftur af öllum þeim hergögnum,
sem skotið er upp í loftið?
Næsta dag sér hann spýtnabrak
og pappír á víð og dreif. Púð-
urlyktin er enn í lofti. En göturnar
eru jafn mannauðar og þegar allir
hurfu frá brennunni kvöldið áður.
Fréttaritarinn sendir frétt um að
komið sé á vopnahlé og býr sig
undir að fara á næsta átakasvæði.
í flugeldaverksmiðju í Kína er
þegar hafist handa í bókstaflegum
skilningi við að framleiða púð-
urkerlingar fyrir átök næsta árs
hér norður í hafi. íslenskar stríðs-
kempur snúa hins vegar til vinnu
aftur eftir að hafa fengið útrás fyr-
ir sprengiþörfina og byija þegar
að leggja til hliðar þannig að hægt
verði að safna fyrir ærlegum eld-
flaugabirgðum til að skjóta upp
um næsta áramót. Afvopn-
unarviðræður við nágrannann
koma ekki til greina. Þetta er
stríð.
MINNINGAR
MAGÐALENA
ELÍASDÓTTIR
COAKLEY
+ Magðalena El-
íasdóttir Coak-
ley fæddist í Reykja-
vík 22. júní 1954.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu í
Birmingham 15.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Ragnhildur
Guðrún Bergsveins-
dóttir, f. 13. apríl
1931 og Elías Bald-
vinsson, bifreiða-
stjóri, f. 27. nóvem-
ber 1922.
Magðalena giftist
10. apríl 1976 Dennis Charles
Coackley, rekstrarhagfræðingi,
f. 7. desember 1953 í Birming-
ham. Böm þeirra: Georg
Christófer,viðskiptafræðingur, f.
8. mars 1977 í Reykjavík; Atli
Heimir, stúdent, f. 18. febrúar
1981 í Reykjavík;
Ellen Grace, f.
31.ágúst 1991 í
Birmingham.
Magðalena lauk
verslunarprófi og
að námi loknu starf-
aði hún hjá Sam-
vinnutryggingum
þar til hún fluttist
til Englands 1976.
Þegar börnin uxu
úr grasi fór hún að
starfa hjá Cadbury,
en þar gegndi mað-
ur hennar störfum
við markaðs- og
framleiðslumál um aldarfjórð-
ung, en fyrir tveimur árum setti
hann á fót rekstrarráðgjafafyr-
irtæki, með aðsetri heima.
Utför Magðalenu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
En hér þraut lífsvefinn og kall
berst konunni ungu, gegnum jóla-
ysinn. Kallið sem öll við verðum að
hlýða, hversu ósátt sem við erum,
um tímann og röðina.
Marga ferðina gerði hún frænka
mín til ættlandsins með fólkið sitt,
en nú er hún komin heim í síðustu
ferðina, til landsins sem hún þráði.
Römm er sú taug er rekka dregur
föðurtúna til.
Eiginmann hennar, börn og vini í
Englandi, systur mína, syni hennar
og Elías, bið ég Guð að styrkja og
hjálpa til að sefa sorg þeirra, við
hinn mikla og óvænta missi þessa
ástvinar.
Frænku þakka ég samferðina á
veginum og bið henni góðrar heim-
komu í æðri heima.
Hreinn Bergsveinsson
og fjölskylda.
Elsku Mallý.
Við þökkum allar góðar stundir
sem við áttum saman, þú hafðir
alltaf tíma til að hitta okkur þegar
þú komst til landsins, alltaf svo já-
kvæð og glöð.
Hlátur þinn og bros þitt eiga eft-
ir að lifa í minningu okkar, ljós
guðs varðveiti þig.
Aðventan er rétt hálfnuð, ljósa-
dýrð skreytir heimili og torg. Gleði
og eftirvænting ríkir í bæ og borg.
Börnin telja niður daga sem lifa til
jóla. En þá berst harmafregn yfir
hafið. Mallý frænka mín, aðeins 46
ára gömul varð bráðkvödd á heim-
ili sínu í nótt.
Á huga minn sækja minningar
um glaðværa, ákveðna og vilja-
sterka stúlku, sem lifði lífinu lif-
andi með fjölskyldu sinni og ástvin-
um.
Ég fylgdist með henni vaxa úr
grasi, einstaklega fríðu ljóshærðu
barni með gleðibros á vör. Seinna
sem unglingi í skóla þar sem
ákveðni, skyldrækni og einstök
orðheldni var að verða aðall henn-
ar. Enn síðar eftir að skólagöngu
lauk, og hún hóf störf hjá Sam-
vinnutryggingum, við skrifstofu-
störf og ávann sér hylli fyrir vand-
virkni og hollustu við fyirtækið.
Umhyggjusamri dóttur við ein-
stæða móður og bræður. Samhent-
um hjónum við fyrirmyndar upp-
eldi þriggja ljúfra barna, með
afburða námshæfileika.
Hún var vinamörg og vinföst,
enda tröll að tryggðum. Þar fór oft
glaðvær vinahópur með ríkan lífs-
vilja og ekki alltaf á lægri nót-
unum. Ævintýraþráin greip huga
ungra stúlkna og viljinn til að líta
hinn stóra heim fékk yfirhöndina.
Að skoða lönd og lýði, fá loft undir
vængi og sjá langþráða drauma
rætast. Allt gekk það eftir.
En einmitt í þeirri ferð réðust
örlög hennar Mallý. Denni ungur
menntamaður í útskriftarferðalagi
varð á vegi hennar og örlagadísir
hófust handa að vefa lífsvefmn og
drógu ekki af sér.
Að lokinni giftingu flutti þau til
ættlands Denna og bjuggu sér
heimili í Birmingham, þar sem
hann gegndi störfum hjá Cadbury
fyrirtækinu. Heimþráin sótti fljótt
að henni frænku minni og þegar
fæðing fyrsta barnsins var í nánd
fluttu þau heim til íslands. Þar
skyldi frumburðurinn fæðast, í ís-
lenska örygginu heima. Denni sem
var hagfræðingur að mennt, gat
ekki nýtt sér menntun sína hér, en
vann m.a. með íslenskunámi sínu
við næturvörslu í Ármúla 3.
Eftir eins og hálfs árs dvöl hér á
landi fluttu þau aftur til Birming-
ham, þar sem hans beið vel launað
ábyrgðarstarf hjá Cadbury. Hag-
urinn vænkaðist, börnin urðu fleiri,
pg enn fékk annað bam að fæðast á
íslandi. íbúðin varð að einbýlis-
húsi, lífið brosti við ungu og ást-
föngnu fólki.
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa,
ljóssins Guð, í því.
Gef oss þitt sumar
sólu þinni frá.
Kristur, kom og sigra,
kom þú og ver oss hjá.
(Sigurbjöm Einarsson.)
Elsku Denni, Georg, Atli, Ellen,
Lilla, Baddi og Bessi, okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Nína, Kristín, Ragnhildur
og Sara.
Þótt þú langfórull legðir
sérhvert land undir fót
bera hugur og hjarta
samt þins heimalands mót.
(Stephan G.)
Margar góðar stundir áttum
saman. Þökkum tryggð og birtu
sem barst til gamla landsins.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem bam ég þekkti fyrr.
(Matthías Joch.)
Anna og Ásgeir.
Biómabwðin
öapðskom
v/ Possvogski^kjwgai'ð
Sínxu 554 0500

Erfisdrykkjur
Sími 562 0200
1IIIIXIIIXXIXXXTJLÍ
JON
SANDHOLT
+ Jón Sandholt
fæddist í Rönne á
Borgundarhúlmi,
Danmörku 13. maí
1926. Hann lést 6.
desember síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 14. desember.
Þegar ég minnist
Jóns Sandholts, verð ég
að byija lengra aftur en
frá því að kynni okkar
hófust. Þegar ég var að
nema vélvirkjun í
Hamri hf. var faðir
hans, Hjörtur Sandholt vélfræðingur,
þar í vinnu, aldraður maður. Hann
t
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN I. SIGURÐSSON,
Fáskrúðsfirði,
lést á Landspítala Fossvogi sunnudaginn 24. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jens Kristjánsson,
Þóra Kristjánsdóttir,
Ingvar Kristjánsson,
Guðfinna Kristjánsdóttir.
var einstakt ljúfrnenni
við okkur nemana og
hjálpsamur á allan máta
og sú lipurð er arfgeng.
Eg hóf störf við Stein-
grímsstöð 4. jan. 1960
og þá hófust kynni okk-
ar Jóns. Fjörutíu og eitt
ár í starfi og samvinnu
skilur margar og miklar
minningar eftir.
Síðast áttum við tal
saman í síma um miðjan
október og bar að sjálf-
sögðu margt á góma.
Eitt vorum við sammála
um, var það að tíminn
milli starfsloka og æviloka væri bara
biðtími ákveðinnar tegundar.
Nú er hans biðtíma lokið, hann er
farinn í ferð sem bíður okkar allra. Ég
veit að heimferð hans er góð.
Ættmennum öllum votta ég samúð
mínaogvirðingu.
Kjartan T. Ólafsson.

GARÐH EIMAR
BLÓMABÚÐ • STEKKJAHBAKKA 6
v SÍMI 540 3320 '