Morgunblaðið - 28.12.2000, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 2000 55
gæti farið út. Hann hefur sjálfsagt
verið að gera sig flottan fyrir Jónínu
þó ég hafi ekki gert mér grein fyrir
því þá. Við stríddum hvort öðru eins
mikið hægt var, fundum veika bletti
og skemmtum okkur yfir því. Honum
fannst fyndið að ekki mætti trufla bfl-
stjórann í akstri og naut þess að kitla
mig þegar ég sat frammí hjá honum.
Mér fannst mjög merkilegt að eiga
svona stóran bróður og svo var hann
að læra flug. Það fannst mér spenn-
andi, enda voru það ófáar ferðimar
sem ég fékk að fara með honum. í
einni af mörgum umræðum síðustu
mánaða fórum við yflr þetta að setjast
undir stýri á flugvél og tímunum sem
hann hafði fengið í Tulsa. Þetta vai-
stuttu áður en Svani fékk bflpróflð, en
þá sagði hann við mig: „Það er sko
málið að fyrst og síðast ertu að stýra
flugvélinni og ekki að gera neitt ann-
að. Þetta á líka við um það að setjast
undir stýri á bfl. Það þarf að setja á
sig beltið áður en farið er af stað ekki
á eftir, því þá ertu að gera eitthvað
annað en að aka bílnum. Svani hefur
gott af að hugsa um þetta þegar hann
fær bflpróflð.“ Alvaran í bland en létt-
leikinn yflrgnæfandi og góð blanda af
kímni voru samtvinnaðir í umræðun-
um, þannig leið okkur best. Þannig
var Eiríkur, bjartsýnn, hress og
skemmtilegur og hafði gaman af góð-
um sögum, hvort heldur hann sagði
sjálfur frá eða var hlustandi, enda fór-
um við oft á flug með handapati og til-
heyrandi skemmtilegheitum. Við átt-
um mörg sameiginleg áhugamál og
var Ijósmyndun eitt þeirra. Þá fékk
ég að kynnast því hve þolinmóður
hann gat verið þegar hann kenndi
mér á myndavéKna og hvemig allt
virkaði saman. Hann gat haldið áfram
að leiðbeina og segja til löngu eftir að
aðrir hefðu gefist upp.
Ferðalög vora hans líf og yndi og
held ég að vart sé til sá staður á land-
inu sem þau Jónína hafa ekki komið á.
Við hjónin vorum svo lánsöm að vera
með þeim í óbyggðaferð sumarið 1988
sem var alveg ógleymanleg. Um mitt
sl. sumar fengum við frændfólk okkar
í heimsókn frá Bandaríkjunum og var
þá fengin lítil rúta að láni til að sýna
þeim landið. Þetta vora tveir ógleym-
anlegir dagar, veðrið eins og best
varð á kosið og þrátt fyrir að hann
væri orðinn veikur aftur lét hann eng-
an bilbug á sér flnna. Þessar tvær
ferðir verða lengi í minnum hafðar.
Það var mikið gæfuspor þegar Ei-
ríkm- gekk að eiga Jónínu. Mér fannst
fi'ábært að þau fengu að búa í kjall-
aranum á Reykjahlíðinni, því það var
svo gaman að geta skroppið niður og
spjallað við þau.
Margret systir var spurð að því
hvort það gæti verið að Jónína væri
gift honum Eiríki, bara svona venju-
legum manni. Svarið hennar Jóm'nu
er svo fallegt. Konan bara vissi ekki
að hann Eiríkur var ekkert venjuleg-
ur maður. jFyrir tæpum 15 áram, þeg-
ar litla fjölskyldan mín var að fóta sig
í nýrri og betri tilvera, fengum við
stuðning þeirra ómældan. Orð vora
ekki nauðsynleg en þau stóðu við hlið
okkai- eins og klettar. Fyrir þetta og
margt, margt annað er ég svo þakklát
og reyni að hafa það hugfast á næstu
dögum og vikum þegar ég verð að
sætta mig við orðinn hlut.
Elsku Eiríkur ég þakka þér fyrir
allt. Megi góður guð styrkja fjölskyld-
una á þessum erflðu timum.
Una.
Kær mágur og vinur er látinn langt
um aldur fram, aðeins 58 ára að aldri.
Þegar ég læt hugann reika yfir
tæplega 30 ára kynni af Eiríki er
margs að minnast, en þau hófust þeg-
ar ég kynntist systur hans, Unu.
Hann talaði ekki mikið um tilfinning-
ar, en hafði einstaklega góða nærvera
þannig að þegar hann hafði verið í
heimsókn eða hann heimsóttur fann
ég fyrir jákvæðum og góðum straum-
um. Hann var hress og frásagnargóð-
ur, talaði ekki illa um aðra. Það var
gaman þegar hann og hans elskulega
og góða eiginkona, Jónína, komu við
eftir að hafa verið í gönguferð um
hverfið.
Eiríkur hafði mikinn áhuga á ferða-
lögum og fóram við margar ferðir
saman. Flugferðin okkar norður í
Hrútafjörð þegar frænka mín var að
vitja um netin og þorði ekki í land því
að hún hélt að við væram veiðieftir-
litsmenn, og þennan fína lax sem við
fengum með okkur suður. Hálendis-
ferðin 1988 þegar farin var Gæsa-
vatnaleið á nokkram bflum í mjög svo
misjöfnu veðri var ævintýri líkust.
Hann var fróður um landið og sagði
vel frá, var yfirleitt sjálfkjörinn far-
arstjóri. Naut sín hvað best í rútu-
ferðum þegar erlendir gestir vora í
heimsókn. Ljósmyndaáhuga höfðum
við sameiginlegan og var oft og mikið
rætt um ljósmyndun.
Það er erfitt að sætta sig við það að
eiga ekki eftir að spjalla við þig fram-
ar eða njóta návistar þinnar, kæri vin-
ur. Það hafa verið erfiðir tímar und-
anfarið en þú barst þig ótrúlega vel,
alltaf jákvæður og trúðir á bata, eng-
an bilbug á þér að finna. Það var því
reiðarslag þegar kom í Ijós að ekkert
var hægt að gera meira og endalokin
vora stutt undan. Umhyggja Jónínu
og barnanna síðustu dagana var aðdá-
unarverð og lýsti mikilli væntum-
þykjuogást.
Kæra tengdamamma, þetta era
erfið spor að stíga að fylgja elskuleg-
um og góðum dreng þessa leið og það
svona stuttu eftir að tengdapabbi fór.
Með ósk um að æðri máttur og góðar
hugsanir styðji þig og vemdi, elsku
Bergþóra mín.
Elsku Jónína, Eggert, Bergþóra,
Sigga Dóra, Atli og Jónína Valgerður,
megi góður Guð vemda ykkur og
styrkja en minningin um elskulegan
eiginmann, umhyggjusaman föður og
tengdaföður lýsa ykkur veginn fram-
undan. Systkinum og öðram er að Ei-
ríki standa votta ég mína dýpstu sam-
úð.
Haukur Guimarsson.
Fyrir nokkra er mér var sagt írá
veikindum nafna míns, hans Eiríks
Níelssonar, átti ég bágt með að trúa
því sem mér var sagt, að Eiríkur væri
alvarlega veikur. Eg trúði því tæp-
lega vegna þess að fyrir mér var Ei-
ríkur einn af þessum mönnum sem ég
leit á sem eilífa, eilífur þar sem alltaf
var stutt í spaugið og hláturinn hjá
honum og ekki var hlátur manns
sjálfs langt undan, veikindi og annað
þess háttar var ekki í myndinni og alls
ekki eins nálægt og raun bar vitni. Þó
svo að Eúíkur sé nú látinn og sárt er
að horfa á eftir honum er mér þó ljóst
að ég hafði rétt fyrir mér, hann er ei-
lífur, minning hans liflr að eilífu.
Mér er það sannur heiður að hafa
fengið að kynnast honum nafna mín-
um sem oft hlaut viðumafnið „stóri
Eiríkur" og ég fékk viðumefnið „litli
Eiríkur" til aðgreiningar frá nafna
mínum. Það má með sanni segja að
hann hafi verið stóri Eiríkur en ekki
aðeins var hann hávaxinn heldur
einnig mikill persónuleiki sem átti sér
fáa líka. Alltaf vissi ég hvenær Eirík-
ur var í heimsókn, það fór ekki
íramhjá neinum, rödd hans hafði
þann blæ að enginn komst hjá því að
hlusta á hana. Sögusnilld hans var
slík að enginn vildi komast hjá því að
hlusta á hann. Þótt ég sé ungur að ár-
um man ég enn þá tíð þegar ekkert
sjónvarp var á fimmtudögum og þá
kom Eiríkur og fjölskylda hans oft í
heimsókn til okkar, þetta er mín elsta
minning um Eirík og mun hún og all-
ar hinai- síðari lifa svo lengi sem hug-
ur minn og hjarta endist.
Þótt dauðinn sé hluti af lífinu er
ekkert sem segir að maður verði að
sætta sig við orðinn hlut, raunar er
mér það mjög erfitt að sætta mig við
að frændi minn, Eiríkur, sé látinn.
Ósanngjarnt er lífið, ef það tekur
jafngóðan mann og Eirík og sviptir
mann öllum þeim gleðistundum sem
ég hélt að ég ætti eftir að njóta hjá
honum. Þá man ég allar þær gleði-
stundir sem ég átti hjá honum og
hugsa um hve mikilvægt er að minn-
ast þeirra og varðveita sem dýrasta
djásn. Eiríkur, ég sakna þess að
heyra ekki rödd þína, sakna þess að
heyra ekki hlátur þinn, sakna þess að
þú sért ekki lengur hér, samt ertu
alltaf hér enn meðan ég man þig.
Þinn frændi,
Eiríkur.
Þegar ég hugsa til baka og minn-
ingamar streyma fram veit ég ekki
hvemig get ég sagt frá öllum þeim
frábæra stundum sem ég hef átt með
honum og fjöldskyldu hans. Af nógu
er að taka þar sem ég hef verið með
annan fótinn á heimilinu frá því að ég
man eftir mér. Hve oft man ég ekki
eftir því þegar ég og Sigga höfðum
verið við leik og í góðu stuði og draslið
eftir því að Eiríkur sagði: „Takið sam-
an og foram og fáum okkur ís.“? Það
stóð ekki á tiltektinni, hún tók ekki
langan tíma og síðan var farið á
Broncoinum í ísbúðina og rúnturinn
tekinn um Reykjavík eða aðra nálæga
staði.
Þegar Eiríkur og fjölskylda hans
komu til okkar á fostudags- og/eða
laugardagskvöldum með helling af
myndböndum og síðan var horft fram
eftir nóttu. Þetta var alveg einstakt
þar sem maður var ekki vanur að
horfa mikið en svo var yfir þeim þessi
frábæra stemmning sem var engu lík.
Fólk fór að detta út af á ýmsum tím-
um en við voram þrjú, Eiríkur,
mamma og ég, sem náðum alltaf að
horfa á allar myndimar. Minnisstæð-
astar era þó Agötu Christie-myndim-
ar og þegar við horfðum á þær aftur
fyrir svefnpurrkumar og hlógum yfir
því að þau vissu ekki endalokin en við
gátum jafnvel sagt þeim hvenær í
myndinni þau höfðu sofnað.
Spilakvöldin okkai' góðu vora alveg
sérstök. Þar sem við voram það mörg
þurftum við aðeins að breyta reglum
og gerðum það eftir okkar höfði.
Leikurinn var orðaleikur og þurfti að
skrifa útskýringar á orðum á blað. Ei-
ríkur var ekki alveg ánægður með
nýju reglumar og það tók hann fyrsta
prafurúntinn að taka þær í sátt. Það
sem hann setti á blað var í raun út-
skýring hans á leiðinlegum leik. En
eftir fyrsta rúntinn þegar við höfðum
hlegið okkur máttlaus yfir þessum
furðulegu útskýringum varð þetta
skemmtilegasta spilakvöldið okkar.
Myndakvöldin vora líka einstök
þar sem pabbi og Eiríkur eiga mikið
af litskyggnum. Þá fengum við að sjá
ævisögu okkar og foreldra okkar en
ekki síst frásagnir um hverja mynd
eins og Eiríki var einum lagið. Það
var líka gaman að sjá landslagsmynd-
imar því þar naut sín vitneskja hans
um landið og sögurnar sem við eigum
nú svo mikið af í minningunum. Eirík-
ur hafði sérstaklega skemmtilegan
frásagnarhæfileika, ég gat aldrei
fengið nóg af því að hlusta á hann,
sérstaklega þegar hann fór að tala um
þegar hann var í fluginu, en það vora
margar góðar sögur, hvort sem var
héma heima fyi-ir eða erlendis þar
sem hann var við nám.
Ég fékk erlenda vini mína í heim-
sókn síðastliðið vor og var okkur boð-
ið í hádegismat til Eiríks, þeir urðu
SJÁSÍÐU 56
Minningarkort
Styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
LANDSSAMTÖK
HjARTASJÚKLÍNGA
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Persónuleg þjónusta o
Höfum undirbúið og séð um útfarir
fyrir landsmenn í 10 ár.
Sími 567 9110 & 893 8638 RúnarGeirmundsson Sigurdur Rúnarsson
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is útfararstjóri útfararstjóri
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÞORBJÖRNSSON,
Árskógum 8,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 29. desember kl. 13.30.
Halldóra Kr. Sigurðardóttir,Guðmundur Heiðar Guðjónsson,
Ásta Sólveig Stefánsdóttir,
Sigurjón Már Stefánsson,
Heiðrún Ásta Guðmundsdóttir,
Jón Þór Hjaltason, Ragnhildur Guðjónsdóttir,
Hrefna Björk Jónsdóttir,
Arnar Þór Jónsson,
Ragnar Þór Jónsson,
og langafabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR SIGURÐSSON
lögreglumaður,
Flókagötu 6,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 16. desembersl., verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn
29. desember kl. 10.30.
Erna Lárentsíusdóttir,
Vilborg Sigurðardóttir, Trausti Nóason,
Lárus Jóhann Sigurðsson, íris Ingvarsdóttir,
Sigrún Sigurðardóttir, Haukur Árnason,
Sigurður S. Sigurðsson, Anna Maren Svavarsdóttir,
Laufey Sigurðardóttir, Axel Kristján Eínarsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og tengdadóttir,
KRISTÍN KARÍTAS ÞÓRÐARDÓTTIR,
Ósabakka11,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 20. desember, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
29. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
minningarsjóð hjúkrunarþjónustunnar Karítas í síma 551 5606.
Einar Norðfjörð,
Einar Þór Einarsson, Margrét Sif Andrésdóttir,
Sólveig Einarsdóttir,
Þórður Einarsson,
Bergsteinn Ólafur Einarsson,
Sólveig Guðmundsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
JÓFRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Hólavegi 17,
Sauðárkróki,
sem lést á heimili sínu miðvikudaginn 20. des-
ember, verður jarðsungin frá Sauðárkróks-
kirkju í dag, fimmtudaginn 28. desember, og
hefst athöfnin kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja heiðra
minningu hinnar látnu, er bent á Sjóð Sigurlaugar Gunnarsdóttur frá Ási
til styrktar Sjúkrahúsi Skagfirðinga.
Gunnar Þórðarson,
Anna Kristín Gunnarsdóttir, Sigurður Jónsson,
Birna Þóra Gunnarsdóttir, Sölvi Karlsson
og barnabörn.
t
Kærar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
föður og afa,
SVEINS BERGMANNS BJARNASONAR,
(Denna Bjarna).
Bjarni, Ingibjörg, Úndína,
Ásmundur, Árni, Rúnar, Sigrún,
Jón Þór og Róslind Sveinsbörn,
makar og börn.