Morgunblaðið - 29.12.2000, Síða 48

4§ FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Björnfríður Sig-
ríður Björns-
dðttir fæddist á
Akranesi hinn 7.
október 1947. Hún
lést á sjúkrahúsi
Akraness 22. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Björn
'Ólafsson Ágústsson,
skipstjóri á Akra-
nesi, f. 26. janúar
1916, d. 18. mars
1990, og Elín Elías-
dóttir, húsfreyja, f.
27. ágúst 1921, d. 6.
nóvember 1979. Systur Björn-
fríðar eru Ágústa Sigurbirna, f.
2. apríl 1958, gift Sveini Agli Úlf-
arssyni; Ólina Sigþóra, f. 19. nóv-
ember 1959; Ólöf Guðrún, f. 29.
Elsku Badda mín, mér finnst
hann kaldur þessi veruleiki, að sitja
hér og skrifa minningarorð um þig,
- já svo ótrúlegur og sár.
Það er svo stutt síðan þú og Odd-
voruð hérna heima hjá mér í
kaffi og við að spjalla um jólin og
jólaundirbúninginn. Ekki hvarflaði
að mér að þú yrðir ekki hjá okkur
þá.
Stundum er sagt að góðir hlutir
gerist hægt en slæmir hratt, þannig
finnst það nú, hvað tíminn hefur lið-
ið hratt en í minningunni er samt
svo stutt síðan, þótt árin segi ann-
að.
Þakka þér fyrir, elsku systir, all-
ar ljúfu yndislegu stundirnar sem
við, áttum saman. Sérstaklega
stúndirnar í sumarbústaðnum ykk-
ar Odds um verslunarmannahelgar
fyrstu árin eftir að mamma dó. Þar
komum við systurnar og pabbi sam-
an ásamt mökum okkar og börnum
og héldum okkar einka verslunar-
nóvember 1960, gift
Sigurði B. Jónssyni.
Björnfríður giftist
hinn 20. febrúar 1965
Oddi Gíslasyni, skip-
stjóra, f. 5. júlí 1942.
Foreldrar hans voru
Gísli Páll Oddsson,
vélstjóri á Akranesi,
f. 14. ágúst 1911, d.
16. september 1989,
og Ingileif Guðjóns-
dóttir, húsfreyja, f.
10. febrúar 1916.
Bræður Odds voru
Guðjón Ingvi Gísla-
son, f. 10. maí 1939,
d. 17. nóvember 1989, eftirlifandi
ekkja Guðjóns er Valdís Þórlaug
Guðnadóttir, Egill Steinar Gísla-
son, f. 25. júlí 1956, kvæntur
Borghildi Birgisdóttur.
mannahátíð, með leikjum, varðeldi,
grilli og því besta af öllu að vera
saman, spjalla og finna samkennd
og væntumþykju til hvert annars.
Eftir að pabbi dó leitaði ég meira
til þín í Hjarðarholtið, sennilega af
því að þú varst elst og alltaf var
gott að leita tO þín. Þú og Oddur
stóðuð með mér og hjálpuðuð mér
þegar ég þurfti á hjálp að halda, án
þess að dæma, og stóðuð við hlið
mér í gegnum allt, hjálpuðuð mér
til að verða sú sem ég er í dag.
Alltaf stóðuð þið Oddur saman
hjartahlý og raungóð og veit ég að
ég mun aldrei geta þakkað ykkur
sem skyldi.
Minningarnar streyma fram,
elsku systir. Þegar ég eignaðist
mitt fyrsta bam varst þú hjá mér
eins og ávallt, traust og hlý. Örlög-
in höguðu því þannig að þegar ég
eignaðist annað barn mitt áttir þú
þitt yngsta bam og lágum við því
saman systurnar á sæng á Sjúkra-
Börn Björnfríðar og Odds eru
Ingileif Öddsdóttir, framhalds-
skólakennari, f. 9. desember
1964, í sambúð með Sævari
Steingrímssyni, Björn Ólafsson
Oddsson, sjómaður, f. 27. mars
1968, kvæntur Kolbrúnu Margr-
éti Katarínusardóttur, Gísli Páll
Oddsson, sjómaður, f. 1. septem-
ber 1974, kvæntur Jóhönnu Guð-
rúnu Gunnarsdóttur, Arnór
Steinar Oddsson, sjómaður, f. 11.
desember 1978.
Björnfríður lauk landsprófi ár-
ið 1963 og prófi frá Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur árið 1964.
Fyrstu hjúskaparár sín var
Björnfríður heimavinnandi hús-
móðir. Síðar starfaði hún við ým-
is störf jafnhliða heimilisstörfun-
um, svo sem afgreiðslustörf og
fiskvinnslu. Árið 1987 stofnaði
hún ásamt eiginmanni sinum út-
gerðar- og fiskvinnslufyrirtækið
Ægi ehf., í félagi við önnur hjón.
Hún vann við fiskvinnslustörfin
og sá um bókhald fyrirtækisins
allt þar til hún veiktist.
Útför Bjarnfríðar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
húsi Akraness, yndislegur tími og
ótúlegt að nú séu liðin tuttugu og
tvö ár.
Elsku Badda mín, þú varst mér
traustur vinur og systir bæði í gleði
og sorg, þakka þér fyrir allt og allt.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Elsku Oddur, Inga, Bjössi, Gilli,
Nóri, barnabörn og tengdaböm,
megi Guð styrkja og hjálpa í sorg
ykkar.
Ágústa.
I dag verður mamma mín, Bjöm-
fríður Sigríður Bjömsdóttir, eða
Badda eins og hún var alltaf kölluð,
jarðsungin frá Akraneskirkju. Hún
lætur eftir sig eiginmann, fjögur
uppkomin börn, þrjú tengdabörn og
sex barnabörn. Var hún minn besti
vinur ásamt því að vera mamma
mín. Alltaf gat ég talað við mömmu
hvort sem það var alvarlegt eða
ekki. Kunni hún ráð við öllum mín-
um vandamálum stóram sem
smáum. Stundum sátum við og
spjölluðum svo tímum skipti. Ef ég
var eitthvað sár og svekktur sagði
hún mér að líta alltaf á björtu hlið-
arnar á málunum. Ekki vera að
svekkja sig á orðnum hlutum og
láta þá buga sig. Tók hún þátt í öll-
um stóra stundunum i lífi okkar svo
og þeim litlu og gæti ég skrifað
endalaust um allar góðu stundimar
sem við áttum saman. En þær
geymi ég í huga mínum í minning-
unum um þessa yndislegu og góð-
hjörtuðu konu sem hún mamma
mín var.
Þín er sárt saknað.
Þinn ástkæri sonur,
Gísli Páll Oddsson.
Takk fyrir tímann sem með þér vnð átt-
um
tímann, sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir,
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Mnn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Hvíl í friði elsku mamma.
Ingileif, Björn, Gísli Páll
og Arnór Steinar.
Elsku mamma mín, nú ertu farin.
Þetta gerðist allt svo hratt að ég
get ekki skilið þetta. Allt er svo
óraunveralegt. Síðustu dagana sem
við sátum hjá þér á sjúkrahúsinu
bærðust svo skrítnar tilfinningar í
brjósti mér. Stundum fannst mér
þú aftur vera orðin lítil stelpa sem
ég þyrfti að taka í fangið og passa.
Þótt þú værir ótrúlega viljasterk
kona vai' alltaf stutt í litlu stelpuna
í þér, hana Böddu litlu. Þú varst
líka alltaf svo ungleg. Síðan kom
aftur og aftur þessi næstum óyf-
irstíganlega tilfinning, mig langaði
svo til að skríða upp í rúmið til þín
og kúra hjá þér. Mig langaði til að
vera aftur orðin lítil stelpa og finna
frið og öryggi hjá þér. Bræður mín-
ir hafa löngum strítt mér á því, að
þegar pabbi var á sjó skreið ég allt-
af upp í til þín. Ég hélt þeim vana
allt fram á fullorðinsár. Það var svo
notalegt.
Við voram ekki alltaf sammála
um alla hluti, enda báðar skap-
stórar. Núna get ég ekki annað en
brosað þegar ég hugsa um það.
Stundum var stormur í okkur en
alltaf urðum við að heyra hvor í
annarri, helst á hverjum degi. Oft
töluðum við saman í síma mörgum
sinnum á dag. Núna get ég ekki
hringt lengur til að spyrja þig um
ótrúlegustu hluti, bæði stóra og
smáa. Ég á örugglega oft eftir að
taka upp tólið til þess að hringja í
þig. Sumir atburðir í lífínu eru
þannig að maður getur ekki sætt
sig við þá en kannski getur maður
lært að lifa með þeim. Þessi er einn
af þeim. Elsku mamma, ég veit að
þú verður samt alltaf hjá okkur.
Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Ingileif Oddsdóttir.
Um þetta leyti í mesta skamm-
deginu gleðjast flestir yfir hátíð
ljóssins. Þá leitar hugurinn til vina
og vandamanna. En oft er stutt
milli gleði og sorgai- og föstudaginn
22. desember dró ský fyrir sólu. Þá
kvaddi mágkona mín Bjömfríður
Sigríður Bjömsdóttir þennan heim
eftir nokkurra mánaða erfið veik-
indi, langt um aldur fram. Badda
eins og hún var kölluð tengdist fjöl-
skyldu minni fyrir nærri 40 áram.
Samskipti okkar vora góð alla tíð
en nú er skarð fyrir skildi, skarð
sem verður vandfyllt. Hún var góð
húsmóðir og unni fjölskyldu sinni
mikið og mínum börnum var hún
góð frænka.
Að leiðaríokum vil ég þakka
henni trygga samfylgd sem skilur
eftir sig margar góðar minningar.
Oddi, fjölskyldu og ættingjum
votta ég innilega samúð.
Egill S. Gíslason og fjölskykla.
BJORNFRIÐUR
SIGRÍÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
+ Eiður Sævar
Marinósson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 30.
ágúst; 1939. Hann
lést af slysförum 16.
desember síðastlið-
inn.
Foreldrar hans
voru Sigurvin Mar-
inó Jónsson, pípu-
lagningameistari
fæddur að Skógum
á Þelamörk í Eyja-
firði 20. maí 1900,
dáinn 16. desember
1962, og Guðbjörg
Guðnadóttir sem fædd var að
Heiði í Sléttuhlíð í Skagafirði 8.
nóvember 1902 og látin 10. nóv-
ember 1988. Foreldrar Sigur-
vins voru Jón Jónsson Fanndal,
tbóndi á Skógum á Þelamörk og
Manasína Sigurðardóttir. For-
eldrar Guðbjargar voru Guðni
Hallgrímur Jónsson og Stefanía
Sigmundsdóttir. Eiður var
yngstur sex systkina en þau
eru: Stefanía, fædd 25. júní
1924, maki Pálmi Sigurðsson.
Auður, fædd 5. ágúst 1925, dáin
8. mars 1987. Sigursteinn,
fæddur 9. júlí 1927, maki Sig-
fríð Björnsdóttir. Eyrún Hulda,
fædd 6. september 1930, maki
Ólafur Ingibergsson. Guðni
^Fanndal, fæddur 30. desember
Elsku bróðir minn. Mig langaði
að kveðja þig með nokkrum orð-
um. Þú fórst svo skyndilega frá
okkur, ég er varla búin að trúa
þessu ennþá.
Það er svo stutt síðan þú og
Bossý voruð hérna hjá okkur, þeg-
W. litli afadrengurinn veiktist
skyndilega. Þið fóruð oft upp á
1933, dáinn 1934 (6
mánaða).
Eiður kvæntist
31.desember 1971
Sigurborgu Engil-
bertsdóttur, f. 9.
júlí 1944. Foreldrar
hennar Engilbert
Þorvaldsson, fædd-
ur 11.10. 1906, og
Lára Bogadóttir,
fædd 10.12. 1910,
látin 13.11. 1997.
Systir Sigurborgar
er Guðbjörg Engil-
bertsdóttir, maki
Jóhann Jónsson.
Börn Eiðs og Sigurborgar: 1)
Marín, fædd 6. nóvember 1962,
maki Sigurður Ólafsson. 2) Eng-
ilbert, fæddur 29. júní 1964, dá-
inn 11. mars 1984. 3) Berglind,
fædd 16. nóvember 1974. Synir
hennar eru Alexander Freyr
Brynjarsson, fæddur 5.2. 1993,
og Engilbert Egill Stefánsson,
fæddur 31.3. 1997.
Dóttir Eiðs er Matthildur,
fædd 10. mars 1961, móðir
hennar er Aðalheiður Angan-
týsdóttir. Sonur Matthildar er
Heiðar Valur Bergmann. Einnig
ólu þau upp dótturdóttur sína
Bryndísi, fædda 27. maí 1981.
Útför Eiðs fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
sjúkrahús og fylgdust með öllu af
mikilli ástúð. Það var stutt í það
að þið fengjuð afhenta íbúðina
ykkar sem þið voruð að festa kaup
á, á Boðagrandanum. Þú ljómaðir
þegar þú baðst mig um að koma
og skoða hana með þér, sem von
var því hún er virkilega falleg. Þið
Bossý ætluðuð að koma fljótlega
aftur til Reykjavíkur, til að útbúa
eitt herbergi í nýju íbúðinni fyrir
Berglindi. Hún átti að hafa þar
samastað með Edda litla, sem er
búinn að vera svo mikið veikur.
Sú ákvörðun lýsti þér best,allt
vildir þú gera fyrir börnin þín.
Hjartahlýja þín og góðmennska
í garð annarra var einstök, öllum
vildir þú gott gera. Kærleiksríkari
maður var vandfundinn. Aldrei
heyrði ég þig hallmæla nokkrum
manni sem sýnir vel þinn innri
mann.
Hún systir þín, ég, skammaði
þig oft líka þegar ég var ekki sátt
við gerðir þínar, en það var oft
erfitt. Þú brostir bara góðlátlega
og sagðir: Þetta er bara svona,
Hulda. Ég sló í borðið og sagði:
En þetta á ekki að vera svona. Síð-
an féllumst við í faðma, það var
ekki hægt að vera vond við þig, þú
áttir svo margt gott til sem mér
þótti svo vænt um.
Elsku Eiður minn, ég sit hér
grátklökk yfir þessum skrifum og
á bágt með að sætta mig við orð-
inn hlut. Þú síðasta blóm foreldra
okkar sem fæddist í húsi Laugu
frænku og Steina í smiðjunni að
Ásavegi 14, þann dag man ég þótt
aðeins 9 ára gömul væri. Þú kveð-
ur sama mánaðardag og pabbi
okkar lést á og ég trúi því að Eddi
þinn, mamma og pabbi hafi tekið á
móti þér.
Dauðinn minnir okkur óþyrmi-
lega á, að tíminn sem við höfum til
ráðstöfunar í þessu jarðlífi getur
verið skemmri en okkur getur
nokkru sinnum órað fyrir.
Bossý mín, Marín, Berglind,
Bryndís og barnabörn, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi
friður og fegurð jólanna verða
okkur öllum að leiðarljósi á kom-
andi ári.
Ég kveð þig, elsku bróðir minn,
og þakka þér fyrir stundirnar sem
við áttum saman. Þær hefðu mátt
vera fleiri, en enginn ræður sínum
næturstað.
Þið Bossý gáfuð mér fyrir örfá-
um vikum nýútkomna bók um
Stein Steinarr, sem ég met öðrum
ljóðskáldum ofar. Með ljóði eftir
hann kveð ég þig.
Víst er þetta löng og erfið leið
og lífið stutt og margt sem útaf ber.
En tigið gegnum tál og hvers kyns
neyð,
skín takmarkið og bíður eftir þér.
Þín systir
Hulda.
Ég ætlaði ekki að trúa því þegar
mamma mín hringdi í mig á laug-
ardaginn og tilkynnti mér að hann
Einsi væri dáinn. Það er ótrúlegt
hvað þessi fjölskylda er búin að
ganga í gegnum.
Ég var örugglega 5-6 ára þegar
ég kynntist Einsa fyrst því að
hann er faðir hennar Berglindar
æskuvinkonu minnar. Einsi var
mjög feiminn maður en hann
spjallaði alltaf við mig þegar ég
kom í heimsókn og ekki vantaði
stríðnina hjá honum.
Nú er hann kominn til hans
Edda og ég veit að Eddi hugsar
vel um pabba sinn.
Elsku Berglind, Bossý, Marín,
Bryndís, Alexander og Engilbert
Egill. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. Megi guð styrkja ykkur í
þessari raun.
Fjóla M. Róbertsdóttir.
Hann Eisi Nóa, vinur minn, sem
nú er látinn, sagðist líta á hvern
dag sem hann hafði lifað, frá sjó-
slysinu í mars 1963, sem lán, sem
hann yrði einhvern tíma að standa
skil á. Þegar hann missir ungan
son sinn í hafið með mb. Hellisey
VE, 11. mars 1984, var stórt spurt
en fátt um svör að honum fannst.
Þrem árum seinna drukknar Óli
Tótu vinur hans, er bátur hans
ferst á landsuður í austan óveðri.
Eftir það þoldi Eisi illa rómantískt
kjaftæði um hafið. En sagði fátt.
Eisi byrjaði til sjós 14 ára gam-
all á Gullveigu VÉ á sumarsíld-
veiðum og var sjómennska hans
ævistarf. Ungur hóf hann störf á
norska kaupskipaflotanum og
sigldi víða. Kom heim öðru hvoru
og sagði okkur vinum sínum sög-
ur, sem urðu til þess að ég og
Gústi Lása fórum út með honum
1961. Þetta var síðasta ferð Eisa í
siglingar. Hann hafði kynnst
henni Bossý sinni áður en við fór-
um út og hélt út í hálft ár, en fór
þá heim til elskunnar sinnar. Og
þá hófst ævintýri þeirra.
Eisi varð sér úti um vélstjóra-
réttindi og var vélstjóri á ýmsum
bátum.
Árið 1970 fer hann í útgerð
ásamt Hafsteini „hestahnúts" Sig-
urðssyni og keyptu þeir 35 tonna
bát sem skírður var Jökull VE.
Þessi útgerð gekk mjög vel, þar
sem Hafsteinn var afburðafiski-
maður og Eisi sá vel um vélina.
Reyndar var þetta ekki í fyrsta
sinn sem Eisi fór í útgerð. Seint á
sjötta áratugnum gerði hann út
mb. Herstein VE, hluta úr sumri,
með Ása í Bæ. Voru þeir á snur-
voð. Var það upphaf að ævilangri
vináttu þeirra.
Árið 1980 kaupir Eisi 10 tonna
súgbyrðing, Kristínu VE, og er
eftir það einn í útgerð allt til
dauðadags.
Þegar ég kveð nú þennan vin
minn er mér efst í huga söknuður
og ekki síst þakklæti fyrir þann
stóra þátt sem hann hefur átt í lífi
mínu, með hispursleysi sínu og
hreinskilni og fordómaleysi um
breyskleika vina sinna.
Við getum haft efasemdir um
hvað sé eðlilegur dauðdagi, en lát
vina okkar Eisa Nóa og Bjössa
kokks er harmleikur.
Það hefur verið sagt að stærsta
gjöf Guðs til okkar mannanna sé
vonin um annað líf. Á þessari
stundu þiggur maður slíka gjöf.
Óskar Þórarinsson.
EIÐUR SÆVAR
MARINÓSSON