Morgunblaðið - 29.12.2000, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2000 51
MINNINGAR
öllu í kringum sig gaf hann gaum.
Hann lét fólk finna það og uppskar
vona ég slíkt hið sama.
í einkalífinu var Sævar lánsamur
maður, hann átti góða og trygga eig-
inkonu, hana Báru sem hefur fylgt
honum æviveginn og þrjú böm sem
eru honum öll til mikils sóma. Um-
ki-ingdur fjölskyldu sinni leið honum
best, og honum varð tíðrætt um
barnabömin þrjú sem hann hafði sér-
stakt dálæti á. Við eignuðumst bama-
böm um líkt leyti nú fyrr á þessu ári,
bárum gjaman saman bækurnar og
fylgdumst með fjölskyldum hvort
annars úr fjarlægð.
Sævar og Bára ferðuðust mikið og
víða og var gaman að heyra hann
segja frá ferðum þeirra hjóna. Nú síð-
asthðið sumar fóm þau hjón ásamt
bömum og bamabörnum til Súðavík-
ur í sumarhús og dvöldu þar í heila
viku. Sævar sagði að þetta hefði verið
frábmgðið öðmm ferðum, kyrrðin og
friðsældin verið engu lík og hefði ver-
ið frábært að dvelja þama í faðmi ijöl-
skyldunnar.
Sævars er sárt saknað af sam-
starfsfólki hér á söludeild og skrif-
stofu sem biður fyrir góðar kveðjur til
hans með þökk fyrir samfylgdina og
trygga vináttu. Við trúum því að þú
fylgist með okkur úr fjarlægð, hnipp-
ir í okkur á réttu augnablikunum, •
sannfærð um að þú vísir okkur réttu
leiðina.
Fjölskyldu Sævars sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja þau öll á þess-
um erfiðu tímum.
Ingibjörg S. Magnúsdóttir.
Leiðir okkar Sævars lágu fyrst
saman á Neskaupstað árið 1968.
Vegna aldursmunar kynntumst við
ekki náið þá, en nægjanlega til þess
að ég áttaði mig á að þar fór maður
sem bauð af sér mjög góðan þokka og
var ávallt glaðlegur.
Þeir þekktust þó meira á þessum
ámm feður okkar og fóm stundum
saman í veiði. Það var einmitt í einni
slíkri ferð með fóður mínum sem faðir
Sævars lést á sviplegan hátt. Fyrir
mér em það undarieg örlög og eins og
að sagan sé að endurtaka sig að ég sé
að kveðja Sævar, einn af mínum nánu
samstarfsmönnum í Plastprent, sem
einnig lést á sviplegan hátt þann 19.
desember s.l.
Eftir að ég hitti Sævar fyrst í Nes-
kaupstað, liðu mörg ár þar til við hitt-
umst aftur, en það var í Plastprent ár-
ið 1984. Þá var ég nýútskrifaður
verkfræðingur og tók við starfi fram-
leiðslustjóra þar. Ég komst að því að
Sævar var einn af lykilmönnunum í
sölunni og það var mér tilhlökkunar-
efni að fá að starfa með honum, njóta
kímnigáfu hans og léttleika en einnig
að eiga þess kost að nýta mér hjálp
hans og greiðasemi.
Fljótlega eftir að ég byrjaði hjá
Plastprent bað Sævar um að fram-
leiddir yrðu lambalærispokar fyrir
ákveðinn fjölda af kindum. Fram-
leiðslan var sett af stað, en síðar kom í
Ijós að ég gerði þau mistök að reikna
með að hver kind hefði fjögur læri og
framleiddi því tvöfalt magn af læris-
pokum. Þá bjargaði Sævar málunum
fyrir mig og tók sökina á sig, sagði að
auðvitað hefði hann átt að taka það
fram að hvert lamb hefði aðeins tvö
læri. Framfætumir væru einskonar
upphandleggsvöðvi en ekki læri.
Þannig var Sævar fómfús og ávallt
stutt í kímnigáfuna.
Lát Sævars var starfsólki Plast-
prents mikil sorgartíðindi og kom
okkur í opna skjöldu. Vegna ósér-
hlífni sinnar kvartaði hann aldrei við
okkur um vanlíðan sína síðustu vik-
urnar. í dag gemm við okkur grein
fyrir því að hann var sárþjáður á
þessu tímabili.
Fyrir hönd Plastprents sendi ég
aðstandendum hugheilar samúðar-
kveðjur. Við munum sakna Sævars
mikið og ávallt minnast hans með
hlýjum huga.
Signrður Bragi Guðmundsson.
Sævai- Már hóf störf á söludeild
Plastprents hf í ágúst árið 1984. I
upphafi starfaði Sævar í vélasölu og
-ráðgjöf fyrirtækisins. Síðar sneri
hann sér að umbúðaráðgjöf viðskipta-
vina í matvælaiðnaði. A þeim ámm
sem Sævar starfaði hjá Plastprent
tók hann vemlegan þátt í mótun á
stefnu og þjónustu fyrirtækisins.
Þessi ár hafa verið miklir umróta-
tímar. Hann gekk í gegnum súrt og
sætt með fyrirtækinu og sýndi því
alla tíð mikla tryggð. Síðustu árin bar
Sævar hitann og þungann af um-
fangsmesta sölusviðinu innan fyrir-
tækisins.
Sævar vai’ lærður prentari og kjöt-
iðnaðarmaður þegar hann hóf störf
hjá Plastprenti. Þessi bakgmnnur
hans var mjög ákjósanlegur og
reyndist honum og fyrirtækinu vel
við þau störf sem hann tók að sér.
Þegar Sævar sneri sér að umbúða-
ráðgjöf hjá Plastprenti fyrir um 11
árum má segja að eitt af þeim megin
verkefnum sem lágu fyrir hafi verið
að breyta því gæðastigi sem fyrirtæki
vom að vinna á í umbúðum. Þetta
tókst Sævari með mjög góðum ár-
angri. Þannig má segja að Sævar hafi
átt veralegan þátt í að móta þann
markað sem fyrirtækið starfar á.
Hann vann ekki einungis mikilvægt
markaðsstarf fyrir Plastprent heldur
einnig fyrir fjölmörg íslensk iðnfyr-
irtæki með því að hvetja þau til að
færa vörur sínar í neytendavænni
umbúðir. Hann átti þar með einnig
þátt í auknum árangri þeirra á mark-
aði. Sævar lifði með þeim viðskipta-
vinum sem hann vann fyrir, hann tók
þátt í árangri þeirra og fylgdist ávalit
mjög náið með öllu innra stai-fi þeirra.
Sævar tileinkaði sér tækni í sölu-
starfi sínu sem var engri lík. Hann
gerði hlutina ekki út frá bókinni held-
ur út frá tilfinningu og persónulegum
samböndum og famaðist honum það
mjög vel. Honum tókst að byggja upp
sitt umsjónarsvið með mjög miklum
árangri. Hann sagði með stolti frá því
að alla sína tíð hjá fyririækinu hefði
hann lagt metnað sinn í að fara fram
úr væntingum, bæði fyrirtækisins og
viðskiptavina og emm við sammála
um að það hafi honum tekist. Þetta
viðhorf lýsir Sævari mjög vel - ekki
bara sem samstarfsfélaga heldur var
þetta hans viðhorf gagnvart öllu sem
hann tók að sér, þ.e. að fara framúr
væntingum.
Hann vann markvisst og af mildlli
einurð. Hann var ósérhlífinn - eða
eins og hann orðaði það að hann væri
„af gamla skólanum“. Hann var alltaf
boðinn og búinn til að aðstoða bæði
okkur samstarfsfélagana og við-
skiptavini. Hann miðlaði okkur af
þekkingu sinni og reynslu. Hann var
okkur samstarfsfélögunum fyrir-
mynd og til eftirbreytni. Ljóst er að
hann setti rækilega spor sín á brag og
viðhorf fyrirtækisins í heild.
Sævar hafði einstakt lag í sam-
skiptum sínum við samstarfsfélaga og
viðskiptavini. Hann lagði allan sinn
metnað í að gera aðra ánægða og má
ætla að í því hafi hans eigin hamingja
legið. Við emm öll þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri til að kynnast og
vinna með Sævari Má.
Við kveðjum góðan vin og félaga og
vottum Bám, Drífu, Hrönn, Sævari
og öðram aðstandendum sem eiga um
sárt að binda okkar dýpstu samúð.
F.h. starfsmanna Plastprents hf.
Þórður Bachmann.
Farmnervinurgóður
til himnabyggðasinna
í ferðalag svo skjótt.
Sit ég hér nú hljóður
reyni orð að fmna
til vinar sem fór svo fljótt
(G.Ó.S.)
í dag verður borinn til grafar Sæv-
ar Már Steingrímsson.
Mig langar að minnast þessa ljúfa
manns sem svo skjótt hvarf af lífsins
braut.
Ég kynntist Sævari þegar ég var
framleiðslustjóri hjá Kötlu og vomm
við í nær daglegum samskiptum
vegna starfa okkar. Var hann sér-
staklega hjálpsamur og úrræðagóður
þegar á þurfti að halda. Það var svo
merkilegt að hann virtist alltaf geta
komist að samkomulagi um fram-
leiðslu og afhendingu á vömm og ef
eitthvað fór úrskeiðis mátti treysta á
Sævar, hann bjargaði því. Við störf-
uðum saman hjá Plastprenti um tíma
og eftir að ég varð gæðastjóri hjá Ný-
brauðum ehf. héldu samskipti okkar
áfram. Enn sem fyrr gerði hann allt
sem í hans valdi stóð, og meira til, til
að veita okkur hina bestu þjónustu
sem hægt var að fá. Ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast Sævari. Ég vil
votta aðstandendum samúð mína.
Blessuð sé minning Sævars Más
Steingrímssonar.
Guðmundur Óli Scheving.
Við lok jólaundirbúnings berst
harmafregn, vinur minn og fyrrver-
andi yfirmaður, Sævar Már, er látinn.
Er ég sest niður sé ég kertaljós loga
úti sem ég hafði kveikt kvöldinu áðui-
en gleymt að slökkva á, ég trúi því að
ljósið hafi logað um nóttina fyrir vin
minn.
Ég var svo lánsöm að starfa sem
aðstoðarmaður Sævars í Plastprenti
um nokkurra ára skeið. Sá tími var
mér lærdómsríkur og gleðilegur.
Sævari vai’ mjög annt um viðskipta-
vini sina, vildi að þeir fengju fyrsta
flokks þjónustu og ekki var það sjald-
an sem hann skaust upp í Plastprent
að kvöldi til eða um helgi til að ná í
fyrstu rúlluna af umbúðum úr Titan-
vélinni og koma þeim sjálfur til við-
skiptavinarins svo tryggt væri að
framleiðsla hans stöðvaðist ekki
vegna umbúðaskorts.
Ég lærði margt af Sævari, hann
var mjög nákvæmur í vinnubrögðum
og því auðvelt að ganga að öllum
gögnum sem við þurftum á að halda
vegna vinnunnar. Vai- það dýrmætt
þegar mikið var að gera og maður
þurfti upplýsingar strax varðandi
eitthvert mál og ekki hægt að ná tali
af Sævari, því hann var upptekinn
með viðskiptavinum sem oft á tíðum
urðu hans bestu vinir. Samvinna okk-
ar gekk vel, stundum þurfti hann ekki
annað en h'ta inn á básinn til mín og ég
vissi hvaða verkefni ég ætti að vinna
eða hvaða upplýsingar hann þyrfti.
Er ég átti í erfiðleikum í lífi mínu
og þurfti nokkurra vikna frí frá vinnu
sýndi Sævar mér skilning og hlýju
sem ég mat mikils. Ég, sem ung, ein-
stæð móðir, þurfti aldrei að hafa
áhyggjur af skólafrídögum, ég tók
Magnús son minn einfaldlega með í
vinnuna. Sævar læddi til hans nammi
úr nammiskápnum sínum og hann
hvarf inn á lager og hjálpaði strák-
unum þar. Það er ómetanlegt að hafa
átt þess kost að vinna með Sævari,
hann var sanngjam yfírmaður, hlý-
legur en gerði kröfu um að maður
ynni vinnuna sína vel.
Eftir að ég hætti störfum hjá Plast-
prenti og fluttist nokkm síðar vestur
á Súðavík hef ég ætíð fengið fréttir úr
„vinnunni". Ef ég hef þurft að
skreppa suður kem ég oftast við í
Plastprenti. Ég stríddi Sævari með
því að fyrst ég ætti ekki ömmu lengur
á elliheimili yrði ég að fara með böm-
in mín til „afa“ í Plastprenti. Hann
var nú ánægður með það, fór í
nammiskápinn og gaf „afabömunum"
súkkulaði, tók þau í fangið og gaf sér
alltaf tíma til að spjalla við okkur,
þrátt fyrir endalaust annríkið í
vinnunni.
Síðasta minning mín um Sævar var
er hann kom hingað vestur á Súðavík
sl. sumar með Bám, bömum sínum
og bamabömum og dvaldi í einu af
sumarhúsunum hér í vikutíma. Það
var yndislegt að hitta hann og sjá út
um stofúgluggann hjá mér þegar
hann og fjölskyldan hans vom að
spila körfubolta á skólavellinum. Ég
man að ég hugsaði að það væri nú
ekkert kynslóðabil hjá þessari fjöl-
skyldu og greinilegt að þau nutu þess
öll að vera saman þennan tíma. Sævar
var stoltur af bömum sínum og ég öf-
undaði þau stundum af því að eiga
hann sem fóður, því fyrir mér var
hann ekki bara yfirmaður og vinnu-
félagi, hann var „afi“ bamanna
minna.
Ég kveð Sævar með söknuði en á
góðar minningar um mann sem mér
þótti einstaklega vænt um.
Ég sendi Bám, börnum þeirra og
barnabörnum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur, Guð blessi þau og styrki
í þeirra miklu sorg.
Pálína Ásbjörnsdóttir,
Súðavík.
Þegar fréttir berast af óvæntu
dauðsfalli einhvers náins samferða-
manns fer ekki hjá því að manni finn-
ist sem tíminn hægi á sér og stöðvist
jafnvel um stund. Svo fór fyrir okkur
nágrönnum Sævars Más Steingríms-
sonar þegar við fregnuðum að hann
væri allur og áttum bágt með að trúa.
Sævar þessi maður sem var ímynd
heilbrigðs lífemis og leit út fyrir að
vera mun yngri en hann var. En þeg-
ar dauðinn knýr dyra skiptir það víst
ekki máli.
Við sem þetta ritum höfum átt því
láni að fagna að hafa verið nágrannar
Sævars hátt í tvo áratugi að Álfhóls-
vegi 79, Kópavogi. Og betri granna er
vart hægt að hugsa sér. Sævar hafði
þetta Ijúfa viðmót, sem mörg okkar
vantar, án þess þó að íþyngja manni.
Og það er einmitt svo mikilvægur eig-
inleiki til þess að nábýli verði farsælt.
Og ekki bara í nábýli heldur í öllum
mannlegum samskiptum. Auk þess
var Sævar hjálpsamur og einstakt
snyrtimenni í öllu því sem hann tók
sér fyrir hendur. Það má því með
sanni segja að Sævar hafi verið þessi
draumanágranni. Enda bar í öll þessi
ár ekki nokkurn skugga á samskipti
okkar við hann.
Sævar var rúmlega meðalmaður á
hæð, grannvaxinn, myndarlegur
maður, sem bauð af sér góðan þokka
bæði til orðs og æðis. Hann var ávallt
hress í viðmóti og gaf sér góðan tíma
til að spjalla við granna sína og þá
ekki síst unga fólkið, sem nú saknar
hans sárt. Þrátt fyrir léttleika fór
Sævar ekki um með hávaða. Það var
ekki hans stíll að aka utan í stög og
aspir, það eftirlét hann okkur hinum.
Nú þegar leiðir skiljast að sinni
viljum við þakka Sævari fyrir góð
kynni og biðjum góðan guð að styrkja
Bára og fjölskylduna alla í sorg
þeirra.
Anna Sigríður og Sveinn,
Ragna og Sveinbjöm.
Nokkmm dögum fyrir fæðingarhá-
tíð frelsarans, hátíð ljóss og friðar,
barst okkur sú fregn að Stína hefði
kvatt þennan heim. Sú fregn kom
okkur ekki á óvart þótt maður sé í
raun alltaf jafn óviðbúinn dauðanum.
Við glöddumst líka í hjarta okkar yfir
því að hún fékk lausn frá því mikla
stríði sem hún háði og dregur margan
manninn til dauða langt um aldur
fram. En þegar kallið kemur má eng-
inn sköpum renna og við föram jafn
snauð úr þessum heimi og Jesúbamið
sem fæddist í Betlehem. Stína var
einstaklega hlý og glaðlynd kona og
rækti starf sitt á Símanum af ein-
stakri kostgæfni svo að aðdáunarvert
var, en þar starfaði hún með okkur í
yfir þrjátíu ár. Hún var listmálari af
Guðs náð og eigum við mörg okkar
málverk eftir hana sem verða okkur
dýrmætari eftir því sem árin líða.
Einnig gaf hún okkur málverk sern
prýða vinnustað okkar og við minn-
umst hennar með þökk og virðingu
þegar við lítum þau augum.
Við vottum eiginmanni hennar,
bömum og öllum aðstandendum okk-
ar dýpstu samúð.
Vinnufélagar á Símanum.
Elsku Stína, þá er komið að kveðju-
stund. Þetta er búinn að vera erfiður
tími undanfama átta mánuði en þú
sýndir mikla þrautseigju og barst þig
vel þótt verkir hafi þjakað þig. Alltaf
geislaði góðmennska og þakklæti úi?
andliti þínu. Þú varst heilsteypt per-
sóna og það var engin feyra í steyp-
unni heldur var hún úr gulli. Ég rifja
upp þegar við Bjöm Andri komum og
heimsóttum þig í sumar og í haust og
hann sat í fanginu á þér og brosti og
hjalaði. Þú áttir auðvelt með að fá
hann til að brosa enda hefúr hann nú
alveg skynjað, þótt ekki væri nema
nokkura mánaða, að þar væri góð
manneskja sem alveg væri hægt að
treysta þó að hann færi úr fanginu á
mömmu sinni. Þú hafðir svo mikið
yndi af því að hitta hann og ef hann
var ekki með í heimsóknunum voram
við oftar en ekki að ræða um hann og
bamauppeldi og þú að segja mér frá
hvemig hefði verið þegar þín böipæ
vom lítil. Með þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og eytt stund-
um með þér undanfarna mánuði votta
ég ykkur, Einar, Einar Þór, Magga,
Sólveig, Þórður og Beggi, mína
dýpstu samúð og vona að Guði styrki
ykkur í sorginni.
Þóégsélátin
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
meðharmiogótta.
Égersvonærri
aðhverttársnertirmigogkvelur ■-
þó látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur
ogþólátinsé
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf.ók.)
Sigríður Bjömsdóttir.
+ Elskuleg móðir okkar, KRISTÍN CECILSDÓTTIR, Skólastíg 16, Stykkishólmi, lést á St. Fransiskusspítalanum í Stykkishólmi, miðvikudaginn 27. desember. Jarðarför auglýst síðar. Cecil Haraldsson, Gylfi Haraldsson, Kristborg Haraldsdóttir.

Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý- hug við andlát og útför eiginmanns míns, BALDURS SIGURÐSSONAR, 4 Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B-4 á ppjpfv&evw l
Unnur Þóra Þorgilsdóttir, Þorgils Baldursson, Inga Jónsdóttir, Sigurbjörg Baldursdóttir, Ásgeir Beinteinsson, Hallur A. Baldursson, Kristín S. Sigtryggsdóttir, Sigurður Baldursson, Borghildur Sigurbergsdóttir og barnabörn.

Lokað Vegna útfarar SÆVARS MÁS STEINGRÍMSSONAR verður Plastprent hf. lokað til kl. 13.00 í dag. Starfsfólk Plastprents hf. !