Skírnir - 01.01.1883, Blaðsíða 115

RÚSSLAND.
117
sem hermt var um tilraun hins nýja kansellera v. Giers, að
gera samband við þýzkaland, eða gera Rússland að þriðja
þættinum í friðarreipi keisaraveldanna (,,keisaraþrenningunni“),
þá er hitt vist, að það hefir ekki tekizt. En fyrir hinu verður
næsti „Skírnir11 að gera grein, hvort annar þriþættingur
(|>ýzkaland, Austurríki, Italía) sje þegar snúinn, eða ekki, og
hvort hann eigi að treysta friðinn i móti stormum úr einni átt
eða tveimur (frá Frakklandi og Rússlandi). það mátti kalla,
að Rússar horfðu á seyðinn, eins og Loki, i Miklagarði á er-
indrekastefnunni og gáfu sig lítið að, en þeim líkaði ekki allt
— og þá sízt, þegar þeir sáu hvernig Englendingum tókst að
klófesta það land, þar er þjóðleiðin helzt liggur um til land-
anna miklu í austurhluta Asíu. En þeir höfðu ekki verið iðju-
lausir á meðan atfarirnar fóru i hönd á Egiptalandi, og þeir
sáu til hvers draga mundi. þeir sömdu við Persa um ný og
hagfelldari landamerki, ljetu þá fá lönd af sinum eignum, þar
sem landsbúar voru af persnesku kyni og þjóðerni, en fengu
önnur góð lönd í staðinn, sem þeim verður mesti munur að til
staðfestu í Miðasiu, og framþokunar rikis sins austur á bóginn
að auðsóttari leiðum enn hingað til. Enginn fjekk neinar
njósnir um sáttmálann fyr enn allt var um garð gengið, en
blöðunum á Englandi va^ð heldur bilt við fregnina, því þó
hvorir um sig, Bretar og Rússar, látist opt trúa hvorir öðrum
sem bezt í Asiu og eiga þar bræðrabýtin ein, þá gerist jafnan
kur i liði Englendinga, þegar fregnir berast af nýjum land-
námum Rússa i Miðasiu eða frekari framsókn þeirra i Ind-
landsáttina. — I aprílmánuði gaf Gortsjakoíf gamli upp stjórn
utanrikismálanna til fulls og alls, en hafði þó vart haft hana
meir enn að nafni síðan 1879, þegar þýzkaland og Austurríki
gerðu sitt lag. v. Giers, sem nú hefir tekið við af honum, og
farið siðustu árin með þau mál í hans stað, ætla menn muni
halda í sömu stefnuna, hafa glöggvar gætur á þjóðverjanum,
sæta færi, ef gæfist, til að draga þá úr liði hans og fylgi, sem
hann kallar sína bandamenn — og svo frv. —, en fara með
varúð í allar sakir. Hann mundi helzt biðloka þangað til
„Rússland hefir tekið sig saman og áttað sig á málunum“,