Skírnir - 01.01.1883, Blaðsíða 165

ASÍA.
167
heyrir. Sínlendingar hafa nú fengið sömu skotvopn og Evrópu-
menn neyta, allmörg járnvarin herskip, og nú reisa þeir hvern
kastalann á fætur öðrum með ströndum fram á Evrópu vísu, en
hafa fyrirliða frá Evrópu og Ameriku hermönnum og foringja-
efnum sínum til tilsagnar. Evrópu kæmi þá i koll fyrir
kennslu sína, ef 15 millíónir Sínverja vitjuðu hennar með
sama hug og Mongólar á miðöldunum. Annars taka Sínlend-
ingar fleira eptir, þó þeir tregðist heldur við flestu. ]»cir eiga
allmikinn flota gufuskipa til allra flutninga, og hafa lolcs fellt
sig við bæði frjettaþræði og járnbrautir. Ein saga er vel fallin
til að sýna, hversu tregir þeir eru að láta af gömlum venjum
og taka við verknaðarháttum kristnu þjóðanna. A Sínlandi
iggja kynstur kola í jörðu fólgin, en þeir námar ekki sóttir að
neinu hæfi við það sem á sjer stað í Evrópu og Ameríku. I
fyrra komu gufuvjelar og það fieira frá linglandi, sem þar er
haft til allrar námavinnu. Sinverjum þótti nú svo rótað í iðrum
jarðarinnar, að vart kynni góðu að gegna, og enir vanaföstu
og hatendur nýjunganna, sendu keisaranum auðmjúkt ogkvein-
stafafullt bænarávarp, og báðu „son himinsins11 að afstýra
miklu fári. þeir kváðu vjelarnar liafa gert svo mikla rauf á
jörðunni, að hinn „mikli jarðardreki11, hefði sloppið út um hana,
og gerði svo mikii ærsl og ónæði, að keisaradrottningin, sú
er nýlega var komin í jörðina, mætti elcki í friði hvíla. Keisar-
inn gæti svo að eins afstýrt þeim ósköpum, að hann bannaði
námagröptinn. þctta Qekk þó ekki framgang, svo sá Li Hung
Chang fyrir. Hinir gamalhuguðu höfðingjar hata þenna mann
af hug og sálu, en þora ekki að ganga við hann í berhögg,
því hann heíir sjer við hönd 40,000 vopnaðra manna, með
góðum foringjum, sem hafa iært hermennt Evrópubúa. Menn
vita, að það voru þeir menn og hirðgæðingarnir, sem höfðu
tekið saman bæflarskjalið til lceisarans, en þeir reiddu sig lika
á, að Li Hung Chang mundi verða að sleppa stjórntaumunum
í langan tíma, og á meðan mætti takast að reisa margar stifl-
ur á móti enu ilia nýjungaflóði frá kristnu þjóðunum. Móðir
varakonungsins iá þá fyrir dauðanum, og dó skömmu siðar, en
að lögum Sínverja skal svo tigna móður lengi syrgja, eða i