Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1906, Síða 62

Skírnir - 01.12.1906, Síða 62
350 N'okkur orð um bókmentir vorar. Skírnir. sé að vera sagnaskáld og ljóðskáld. Hvernig er t. d. allur fjöldinn af kvæðum vorum til orðinn? Þannig, að kvæð- in hafa verið ort við tækifæri eða á tómstundum, um andvökunætur eða þegar einhver hentug skilyrði fengust til þess. Megnið af þeim eru smákvæði og tiltölulega skamma stund hefir þurft til að yrkja hvert þeirra. Hafa því ljóðskáld vor ávalt getað sint gagnólíkum aðalstörf- um, sem verið hafa atvinna þeirra, þótt þeir hafi ort margt og mikið á tómstundum og undir hentugum hugblæ. En sá, sem skrifar sögur, verður að hafa meir óskiftan tíma og má síður truflast af öðrum ólíkum störfum. Þetta liggur í augum uppi. Það er svo afarmikið andlegt starf og áreynsla fyrir slíkan mann að jafnaði að geyma efni langrar sögu í huga sér, spinna alla einstaka þræði henn- ar og flétta þá saman í rétta samræmisheild, að hann v e r ð u r á meðan að lifa óskiftur í því og áhyggjulítill gagnvart öðru. Annarlegt starf h 1 ý t u r ávalt að slíta fyrir honum þráðinn, fela í gleymsku margt af þeim hug- myndum, sem hann ber i hjarta og eyða þeim hugblæ, sem óslitin umhugsun sögunnar elur hjá lionum. Það eru fáir svo miklir andlegir fjörmenn og fjölhæfingar, að þeir geti stundað margt svo að segja í einu. Nefnum t. d. Einar Hjörleifsson. Hann hefir orðið að þræla alla sína æfi i hvíldarlausu blaðamenskustriti, og hvernig er svo hægt að búast við því, að hann hafi ástæður eða andlegt fjör og frjálsræði til þess að rita sögur, enda er hann nálega hættur því, að því er séð verður. Það er þó óneit- anlega maður, sem þegið hefir mikla frumgáfu til þess að skrifa sögur, maður, sem hefir svo næmt innsýni i sálar- líf manna, að oss er sjálfsagt óbætanlegt tjón að því, að lífið og atvikin hafa dæmt hann til að hætta; og hann er líka eflaust sá maður, sem hefir haft andlega þ ö r f s j á 1 f u r til að rita um þess háttar efni. Og hvílík þraut og kvalræði og ógæfa, þegar barátta lífsins þröngvar mönnum, sem hafa þessa andlegu þörf, til þess að afneita henni og yfirgefa hana!
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.