Skírnir

Volume

Skírnir - 01.08.1913, Page 10

Skírnir - 01.08.1913, Page 10
:202 Gnðrún Ósvifnrsdóttir og W. Morris. -anar«, og þetta á að þýða: »Guðrún«. Það hefði, ef til vill, iýst hugarástandi Kjartans þá, hefði hann sagt: »Ekki veit eg glögt vilja minn, það er satt; en ilt þykir mér að heyra af vörum annars manns að eg hafi gleymt 'henni«. Og þetta svar hefði, ef til vill, breytt allri æfl þeirra tveggja. I stað þess er hann þagmælskur, og svarið óijóst, eins og þið vitið. Af slíku kjark- leysi í orðum, finst mér að flest iltstafi í sögunni. Aftur á móti tala Morrisar hetjurnar bert, eins og þið vitið líka. Kjartan nefnir Guðrúnu við sjálf- an Olaf Tryggvason. Það sem aftrar Laxdæluhetjunum frá að tala bert um tilfinningar sínar, það er einhvers konar blygðun, sem flest nútíðar-fólk er búið að losna við að mestu leyti, en ekki algjörlega. Nóg er eftir af henni í flestum okkar til að vita hvað átt er við. Okkar sögur eru líka fyrir löngu farnar að missa þessa blygðun. Nú sjáið þið hví- lík fjarstæða það er að flytja fornar hetjur í nýtt kvæði, taka þessa blygðun af þeim, og ætlast til þess, að sagan hangi saman eins vel fyrir því. Það er þessi blygðun og þar af leiðandi þagmælska sem oft veldur illu. En ekki horfir til stórræða þegar menn tala mikið og þekkja vel hvor annars hugarástand. Þess vegna er svo erfltt að gera grein fyrir ýmsn illu og grimmu í sögu Laxdæl- inga, þegar blygðun sú er horfln, og langar ræður komn- ar í staðinn, eins og í kvæði Morrisar. — Munið þið eftir vindhananum á Brún sem Björnstjerne Björnsson talar um í sögu sinni »Arni« ? Hæll, sem var rekinu niður í þekjuna, hélt honum föstum; og allir þar á bænum voru fámæltir. Gamall hundur var eina undantekningin, en það var undir eins hastað á hann, aumingjann, ef hann revndi að gelta. Þá var misskilningur á milli hjónanna og dótturinnar, og stórtíðindi vofðu yfir. En Árni varð til þess að losa vindhanann: þá er brotinn þagnarísinn, og úti um sorgarleikinn sem annars hefði orðið. Skoðun gömlu sagnanna kemur fram í ummælum Bárðar gamla: »Það ýlir í honum þegar hann er laus«. Vindhanarnir í

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.