Skírnir - 01.08.1915, Side 13

Veturinn.
237
búhagir en af vita. Hér var stigið spor í rétta átt er
smíðakensla hófst við búnaðarskólana. Raunar þarf þá
smiðja og algengustu smíðatól að vera á hverjum bæ
eins og fyrrum, og er víst auðeldara að afla þessa nú en
þá. Þá má og flytja heim efni í nýjar girðingar og ný
hús m. fl. Alt þetta gera nú góðir búmenn, þó of fáir
fylgi dæmi þeirra.
En þessi störf eru ekki einhlít, þau geta aldrei orðið
föst atvinna á mörgum heimilum, þau eru ekki jafnsjálf-
sögð og tóskapurinn forni. Þess vegna þurfum við að
reisa nýjan iðnað, eða endurbæta hinn gamla, sem veiti
flestu því fólki, er þarf með til sveitavinnu á sumrin, at-
vinnu heima í sveitinni að vetrinum til. A heimilunum
þarf Iðni og Anægja aftur að skipa öndvegissætin, og
birta og ylur að færast um heimilin á löngu vetrarkvöld-
unum. Þá mun lausingjalífið þverra; þá mun heimilis-
menningin eflast að nýju og löngu vetrarkvöldin verða
stutt. Þá mun auðnunum fækka, sveitirnar stækka,
mennirnir hækka.
Ullin okkar býður enn fram óþrjótandi verkefni.
Við verðum að reisa gamla iðnaðinn við
með tækjum nútímans, en löguðum eftir staðhátt-
um landsins. Það getum við með þvimótiað
láta kemba ullina i tóvélum, en vinna
hana síðan heima með ódýrum handverk-
f æ r u m, svo sem: spunavélum, prjónavélura og endur-
bættum vefstólum. Spunavél og prjónavél mundu eigi
kosta meira til samans en 200 kr. — vetrarfæði tveggja
kvenna. En þessar vélar munu þó geta unnið á móti
sex vinnukonum. Þær munu því fljótlega borga sig, þar
sem tvær tókonur sitja við rokk eða prjóna að vetri
Auðvitað þarf að rannsaka það vandlega hvaða heim-
ilistæki eru hentugust og ódýrust til tóvinnu. Væri það
þarfur »þingbitlingur« ef vel hæfur maður að þekking og
áhuga væri styrktur til slíkra rannsókna og alþýðu síðan
boðin þessi vinnutæki með góðum kjörum. Liklegt er að
útvega megi sæmilegan útlendan markað fyrir íslenzka