Skírnir - 01.08.1915, Síða 34

258
Vopnahlé.
Hugrekkið og vopnfimin var áðíir
Sjálfráð eign hvers afarmennis, sífelt
Óhindruð og kunn hjá vin og óvin,
Snildin við að sigra og sér að forða
Sannleikur, sem kappinn naut og átti.
Þá var stríðið vígafrækni vargsins
Vilts en frjáls, og snildin hrífur ennþá,
Nú eru stríðin kör og dáðlaus dauði,
Drepsóttir sem ganga yfir heiminn <.
»Það mun satt, úr orrahríðum okkar
Æfintýrin beztu séu flúin.
Eg kann sögu um sveitapilt hjá okkur
Sem fékst aldrei til að ganga í herinn,.
Hvattur til þess,kvaddurtilþess,neyddurr
Knúður hótun, spjáður, fyrirlitinn,
Dáðlaust afhrak allra feðra sinna
Álitinn, og skræfa lirædd við dauðann.
Þó að fyrir hug að halda friðinn
Hrakyrði og allra misboð þyldi,
Eins og seinna sást. — I herkví okkar
Sveit af ykkar liði vissum stadda.
Flýta varð sér, annars slapp hún undan.
Okkur varð ei sýnt um skcmstu leiðir,
Gripum þennan pilt til vega-visis
Vorum mönnum. Þetta var í bygð hans-
Lengi fór hann fyrir okkar liði.
Foringjanum þótti gatan togna,
Miðaði svo á sveininn spentri byssu,
Sagði: Komir þú ei oss í færi
Við þá fjanda, innan einnar stundar,
Amlóðinn! eg skýt þig dauðan, liundur
Sveinninn leit við byssunni og brosti:
Boð þitt get eg ekki framkvæmt, herra
Nú þið aldrei óvinunum náið,
Afleiðis eg hef’ með ykkur farið