Skírnir - 01.08.1915, Blaðsíða 38
262
Vopnahlé.
»Bíð þú, meðan að eg sný mér undan!
Ekki get eg horft á þínar krásir*.
»Gríp og þigðu! — þú heflr lengur soltið —
Þennan bita. Eg kemst scf til nætur!
Sko, nú hef’ eg hent ’onum þarna til þín«.
»Hafðu ’ann sjálfur. Þú ert svangur, drengur!«
»Það er satt. En matarlyst eg misti!
Mundi, að þú í fjóra sólarhringa,
Hvíldarlaus og fæðis, varðst að verjast
Vorri sókn. Við skiftumst á með dægrum,
Fengum matar-frið og sleikju stundum«.
»Fyrir mannúðina, beztu þakkir!
Að hún tórir — mest hjá hversdags mönnum,
Múgnum okkar — hér í þessum fjandskap,
Eina vonin er. En litlu skiftir
Aðbúðin við mig, þvi skamt mun eftir.
Ekki þorði eg, sveinn, að sjá þig snæða.
Soltnum úlfi í glorhungruðum maga
Treysti ekki að standast slíka storkun.
Staðráðinn þér ekkert mein að.vinna
Mæltist til, eg mætti snúast frá þér«.
»Mál er nú að hefja leikinn aftur,
Lúðrar vorir blása æst til áhlaups!«
»Okkar trumbur drynja fyrirstöðu!«
»Tak þér vara á vopni mínu, faðir!«
»Velkominn í gröfina til mín, sonur!«
w/2 15.
Stéphan G. Stephansson.