Skírnir - 01.08.1915, Side 85

Alþ ýðuk veðskapur.
30»
HeRti góðum hleypa um grund,
hlunna- renna -svíni.
Syngja ljóð um silki-hrund
og súpa á brennivíni.
Hann heitir Bjarni Björnsson, bóndi á Vatnshorni, sem
kveðið heíir vísuna.
Vitanlega hefir brennivínið verið áður nefnt, sem
sjálfsagt, er um gleðskap alþýðunnar væri að ræða. Enda
hugguðu sig við þ a ð, þeir sem ekkert áttu af hinu: kon-
una, hestinn eða skipið:
Vinsemd hýrga verður svip
og v í n i ð kæta sinni,
þvi hvorki stúlku, hest né skip
hef eg í eieu miuni.
(Olafur Briem, timburmeistari á Grund).
Engu skal um það spáð, hvort hún muni ná sam-
þykki, þessi breytingartillaga, sem eg nefridi — hvort
vísan muni lærð og rauluð um landið. En verði það ekki,
má víst aðflutningsbanninu um kenna, að enginn geti
framar glatt sig við flöskuna. Og er þá hér talinn einn
af ókostum þeim, er banninu fylgja — og alveg nýr —,
er garnlar og gildar alþýðustökur verða að týnast og falla
í gleymsku, vegna þess að gleðiaflvakinn mikli er útlæg-
ur ger úr landinu!
Því hvað sem sagt verður um Bakkus gamla, hefir
hann þó — þrátt fyrir alt — fært mörgum ánægjustund
og ekki sízt á hestbaki. Enda hafa þeir ekki allsjaldan
t v í m e n t hagyrðingurinn og Bakkus. Og þess vegna er
líka einn strengurinn á hörpu alþýðuskáldanna helgaður
Bakkusi og hestinum og hann er ©kki síztur,
strengurinn sá.
Það léttir yfir flestum, þegar þeir stíga á bak gæð-
ingnum sínum, ríða eitthvað út í buskann með fjörugum
félögum og vita af vegaglasinu í barminum. Og sá, sem
ekki kastar fram »einni ferskeyttri* þá, hann er ekki
hagorður.