Skírnir - 01.08.1915, Qupperneq 94

318
Alþýðukveðskapur.
framtiðarinnar. Nú er honum borgið að sinni, og hann
raular fyrir munni sér vonglaður:
Nú er úti hláka hlý
hiti, dögg og vindur,
jörðin verður fanna frí,
fyllast allar kindur. (Lausavísa).
Og hlákan heldur áfram starfa sínum að bræða snjóinn
og búa náttúruna undir komu vorsins. Lækirnir vaxa og
verða að ám, sem leita út í geiminn til þess að fagna vor-
inu. Og hugurinn vonglaður og síungur leggur af stað'
á eftir:
Fer á spretti fljót og á,
finst mér þetta gaman,
vængjalétta von og þrá
vorið fléttar saman!
(Karl H. Bjarnason prentari).
Og svo kemur vorið!
Og sumardagurinn fyrsti rennur upp »með sólskini
um víða völlu«:
Sumarhng og sumarþrá,
sumar vakna lætur,
sumar i auga, sumar á brá,
sumar við hjartarætur! (Lausavísa).
Þá hafa hagyrðingarnir kunnað að koma orðum að
því, sæju þeir eitthvað sem miður færi, annað hvort i fari
einstaklinganna eða þjóðarinnar yfir höfuð. Og smellnar
eru þær margar stökurnar, sem geymst hafa í minnum
manna.
Vil eg nefna fáeinar til gamans.
— Það hefir aldrei þótt prýði á neinum að vera mál-
ugur, og allra sízt verið talið með kostum kvenna. Natan
Ketilsson kvað um unga heimasætu, sem þótti málug, en.
efnileg að öðru leyti:
Það er feil á þinni mey,
þundur ála bála,
að hún heila hefir ei
hurð fyrir mála-skála.