Skírnir - 01.08.1915, Qupperneq 97

Alþýðukveðskapur.
321
þrengra sál mun himna hlið
en hesti nálarauga.
(Sigurbjörn Jóhannsson, Fótaskinni).
Það er víst jafngamalt mannkyninu, að karl og kona
dragist hvort að öðru. Því er það næsta undarlegt, að
fólkið skuli enn vera að furða sig á slíku og stinga sam-
an nefjum um það. Það virðist ekki til ofmikils mælst,
að menn væri farnir að venjast við það öll þessi ár. En
svona hlýtur það að vera, annars hefði þessi staka ekki
verið kveðin, og það núna ekki alls fyrir löngu:
Margur er kátur maðurinn,
og meyja hneigð fyrir gaman,
en — svo er það helvitis heimurinn
sem hneykslast á öllu saman.
Þá eru gletnisvísurnar þeirra.
Alþýðuhagyrðingarnir draga ekki dul á það, sem
þeim býr í brjósti, hver sem í hlut á, og ekki eru þeir í
vandræðum að koma orðum að því, sem þeir meina.
Þegar ensku söðlarnir voru að ryðja sér til rúms
hérna á árunum, kvað Sigvaldi Skagfirðingaskáld við
stúlku, kvenkost mikinn, sem nýbúin var að fá sér einn
nýja söðulinn:
Ef auðnan mér til ununar
eitthvað vildi gera,
klakkur í söðli Katrinar
kysi eg þá að vera.
Maður nokkur dró sig eftir konu, og hentu menn
gaman að því, að hann myndi vinna ástir hennar með
harmonikuspili.
Elskar mikið auðargná,
ei mun hvikull reynast sá
i hverri viku henni hjá
harmoniku spilar á.
(Gruðm. Guðmundsson, Teigi i Fljótshlið).
Manni leiddist á fundi — leiddist rifrildi manna —
21