Skírnir - 01.12.1915, Síða 73

Hægri og vinstri.
409*
hershöfðingi, sem sjálfur er jafnhendur, segir: »í hernaði
er það afarmikilvægt að vera jafnvígur á báðar hendur.
Eg tel engan hermann vel æfðan sem ekki fer jafnvel á
bak hesti sínum frá hvorri hlið sem er, getur beitt sverði,
skammbyssu eða kesju jafnt með báðum höndum og skotið
jafn skjótt og vel frá vinstri öxl og hægri«. Varla þarf að
eyða orðum að því, að margur missir hægri hönd í stríð-
inu, enda hefir nýlega í Vínarborg verið settur á stofn
skóli til að kenna slíkum mönnum að beita vinstri-
hendinni.
Benjamin Franklín ritaði einhverntíma svolátandi
Beiðni vinstri hanðarinnar
til þeirra er hafa yfirumsjón uppeldismála.
Eg sný mér til allra vina æskulýðsins og sárbæni þá
að líta meðaumkunaraugum á mín illu örlög, til þess að
bægja á braut þeim hleypidómum sem eg verð að þola.
Við systur erum tvíburar; og ekki eru augu manns hvort
öðru líkari né heldur getur þeim samið betur en okkur
systrum, ef ekki væri hlutdrægni foreldra okkar, sem gera
hinn ranglátasta greinarmun á okkur. Erá barnæsku hefi
eg mátt skoða systur mína eins og einhverja æðri veru.
Eg var látin vaxa upp án allrar fræðslu, þó ekkert væri
sparað til að menta hana. Hún hafði kennara í skrift,
dráttlist, sönglist og öðrum mentum; en yrði mér það að-
snerta pensil, penna eða nál, þá fekk eg beiskar ávítur,
og oftar en einu sinni hefi eg verið barin fyrir klaufaskap
og skort á yndisþokka í hreyfingum. Satt er það að vísu,
að systir mín hefir stundum haft mig í félagi við sig; cn>
hún hefir ætíð gert sér far um að hafa forustuna og að
eins kallað á mig af nauðsyn. eða tii að koma fram við
hlið sér.
En haldið ekki, herrar mínir, að kvartanir mínar séu
sprotnar af hégómagirni einni. Nei, áhyggja mín er af
miklu alvarlegra tiiefni. A okkar heimili er það siður,
að við systurnar verðum einar að sjá fyrir öllum lífsnauð-
synjum þess. Ef systir mín skyldi verða eitthvað lasinr