Skírnir - 01.12.1915, Síða 94

430
Ritfregnir.
feðra vorra. Út af skíringu höf. á orðinu njarðláss í Fjöh
svinnsmálum 24? (bls. 54—5) nota jeg tækifœrið til að taka fram,
jeg sje ekkert þvi til firirstöðu, að firri liður þess orðs sje dreginn
af nafni auðsældargoðsins Njarðar. Þurfti hann ekki fremur öðrum
að hafa dugandi lása firir hirslum sínum? Er nokkuð óeðlilegt í
því, að menn hafi kent slíka lása við auðsældargoðið?
Prófessor Hjalmar Falk hefur enn a ní aukið þekking
vora á mikilsverðu atriði í lífi feðra vorra í riti, er nefnist :■
»A Itnordisohe waffenkunde« og er gefið út í ritum Vís-
indafjelagsins í Kristíaníu 1914. Skírnir hefur áður (1913) miush
loflega á hið merka rit hans um siglingar fornmanna (»Altnordisehes
see\vesen«). Nú ritar Falk um vopn þeirra og hefur þetta ritalla
hina sömu góðn kosti og ritið um siglingarnar. Hann safnar sam-
an og skhir öll þau vopnaheiti sem firir koma í fornritunum. Höf.
er allra manna fróðastur um vopn þau er tíðkuðust á ímsum tím
um hjá öðrum Norðurálfuþjóðum og kemur það honum að góðu.
haldi við skíringar á hinum fornu norsk íslensku vopuaheitum, því
að auðvitað er þar náið samband á milli. Lika hefur hann kiut sjer
nákvæmlega þau gömul vopu, sem fundist hafa í jörðu hjer á Norður-
löndum og tekist að sanna, hver heiti flest hin helstu þeirra bera
í fornritum vorum. Hinn mikli fróðleikur hans um uppruna og skild-
leika orða er honum og til mikils stuðnings. Nokkrar mindir filgja
bókinni til skíringar og hefðum vjer kosið, að fleiri hefðu verið.
Eina ógátsvillu hef jeg orðið var við á bls. 782; »o r f a r« er þar
óefað = ö r v a r, getur ekki verið fleirtala af o r f, neutr. Sumt
virðist vafasamt, t. d. held jeg að tunga í sverðskenningum
(h j a 11 a, s 1 í ð r a t u n g a o. s. frv.) tákni ekki eingöngu eggina
á sverðinu (17. bls.), heldur allan brandinn, og ekkf higg jeg það
rjett að skoða sverðsheitin Eldr, Logi, Hyrr o. fl. sem hálfkenning-
ar (49. bls.). Enn þetta eru smámunir. Bók þessi er mesta þingr
ómissandi bæði firir málfræðinga og fornfræðinga.
Auk þess hefur sami maður gefið út S ó 1 a r 1 j ó ð með athuga-
semdum og skíringum í ritum Vísindafjelagsins í Kristíaníu 1914^
Um þá útgáfu vísa jeg til Sólarljóðaútgáfu minnar í Safni t. s.
íslands V, 1. hefti.
í dr. Fredrik Paasohe eiga Norðmenn mjög efnilegan
ungan vísindamann. Frá hans hendi liggur firir merkileg bók í
Kristendom og kvad. En studie i norran middel-
alder, Kristiania 1914 (Aschehoug & C o.). Hann
rekur þar snildarlega í sundur alt efni hins forna skáldakveðskapar,