Skírnir - 01.04.1916, Blaðsíða 21

Skirnir] Um í>orleif Guðmundsson Repp. 18S
arbökin og dauðskömmuðust sín fyrir, hvernig leikið hafði
verið á þá, og að þeir skyldu ekki hafa þekkt það guð-
fræðirit, sem dispútázían var stolin úr, einkum af því, að
það kvað ekki hafa verið alveg óþekkt bók meðal lærðra
manna. En — samt varð kandídatinn doktor«. (Sjá
Sunnanfara, V. árg. bls. 21, og er hér upp tekið orðrétt
það, sem segir um dispútázíuna, eftir sjónar- og heyrnar-
votti). Þetta mun vera dispútázía sú, er Byrgir Thorla-
cius færir að Jens Möller og sneiðir hann um í bréíi til
háskólaráðsins 14. marsdag 1826 (J. S. 96, fol). Eru í
bréfinu þrjár línur útstrikaðar, en mega þó lesast af giögg-
um mönnum, og eru þær um þetta. Segir síðar gerr af
þessu bréfi.
En af þessum tiltektum Þorleifs gerðist Jens Möller
óvinur hans, og varð hann Þorleifi þungur í skauti, sem
enn mun sagt verða.
Nú þótt Þorleifur væri svo kunnur meðal danskra
menntamanna sem sýnt hefir verið, þá virðist hans gæta
minna meðal landa sinna. Raunar hefir íslenzkt stúdenta-
líf í Kaupmannahöfn þá eigi verið með miklum blóma og
ekkert íslenzkt stúdentafélag hefir þá verið þar til. En
ýmsir voru þá íslenzkir stúdentar í Kaupmannahöfn, er
siðar urðu nafnkunnir menn, svo sem Gísli Brynjólfsson,
síðar doktor og prestur á Hólmum í Reyðarfirði, Sveinbjörn
Egilsson, síðar rektor, Gunnlaugur Oddsson, síðar dóm-
kirkjuprestur. Þar voru og þá sambekkingar Þorleifs, er
hann mun hafa haft mök við, ílelgi Thordersen, síðar
byskup, og Guðmundur Bjarnason, síðar prestur á Hólm-
um, og voru báðir gáfumenn miklir og lærdómsmenn. En
ekki er mér annað kunnugt um samband Þorleifs við
þessa menn en það, að skipzt hafa þeir á bréfum dr.
Gísli Brynjólfsson og hann. Af hinum heldri Islending-
um, sem þá voru í Kaupmannahöfn, hefir Þorleifur verið
nákunnugur Grími Thorkelín, leyndarskjalaverði, og þó
framar Finni Magnússyni, prófessor og leyndarskjalaverði,
og jafnan studdi Finnur Þorleif síðan. En öllum öðrum
fremur mun þó Þorleifur hafa verið handgenginn Byrgi