Skírnir - 01.04.1916, Page 46

Jpegnskylduvinna.
Erindi flutt i Stúdentafélagi Reykjavikur 22. jan. 1916, síðar flutt opin-
terlega í Reykjavík, og ennfremur á Sambandsfundi Ungmennafélaga
og víðar og þar með dálitlum viðaukum.
Háttvirtu tilheyrendur!
Það gleður mig innilega, að Stúdentafélagið í Reykja-
vík hefir enn á ný, eftir nokkurra ára hvíld, tekið þegn-
skyldumálið til athugunar. Eg votta hér með félaginu
þakkir mínar fyrir að veita mér færi á að taka þátt í
umræðunum.
Þess lengur, sem eg hugsa um þetta mál, þess betur
finn eg, hve mikilvægt það er og þó um leið alvarlegt.
Að sönnu er það jafnt sem frá öndvcrðu bjargföst sann-
færing mín, að fá, eða jafnvel engin, af framfaramálum
vorurn myndu hrinda landi og lýð jafn drjúgum og hröð-
um skrefum áfram til menningar, vegs og hagsælda sem
þegnskylduvinnan, ef hún væri rétt stofnuð oghagkvæm-
lega rakin. En í þau liðug 12 ár, sem liðin eru frá þvi
eg hreyfði þessu máli fyrst, hefir, því miður, sortnað yfir
alvarlegu hliðinni. Eg vil enga dul draga vfir það, að
mín lifandi trú og sannfæring er það, að því að eins verði
þegnskylduvinnan til blessunar, að það sé hennar fyrsta
og síðasta markmið að veita þátttakendunum sem mesta
verklega og andlega menningu, en það vaki ekki ein-
ungis fyrir, að kostnaðurinn verði sem minstur og arður-
inn af vinnunni sem mestur í svipinn. Auðvitað verður
að lialda spart og gætilega á, og að þegnskylduvinnan
veiti sem a 11 r a mestan arð i framtíðinni.
Þá skiftir það eigi minna, að sú vakning gæti gripið>