Skírnir - 01.04.1916, Blaðsíða 62

174
Þegnskylduvinna.
[Skirnir
æíingar, þótt allur heimurinn dái þá nú fyrir hermensku;
og dugnað. Mér hefir skilist á sumum, að heræflngarnar
yæru að eins skemtilegar líkamsæfingar, sem alls eigi
mætti að nokkru leyti bera saman við þegnskylduvinnuna
eða þrælavinnuna, er sumir nefna svo. En þetta er hinn
mesti misskilningur. Störfin eru mörg og margvísleg.
Yfirleitt eru heræfingar mjög erfiðar. Aðaláherzlan er
lögð á dugnað og þol, samtök og lilýðni. Halda menn t.
d., ef lítið væri annað lært en ganga, hoppa og snúa sér
við, axla og hvíla og fleira því um líkt, að herir, sem
skifta hundruðum þúsunda, gætu komisi með góðri reglu
áfram yfir torfærur með fallbyssur og óhemju alla af öðr-
urn hergögnum og flutningi og eyðileggja alt fram undan,
og bæta það svo jafnóðum upp á eftir sér, og fleira þvi
um líkt.
Það er óhætt að segja, að heræfingarnar þýzku hafa
verið harður, en fullkominn verklegur skóli, en ekkert
barnaglingur.
Líka má benda til þess, að við heræfingar nýliðanna
á Englandi síðastliðið sumar gengu um 9/10 hlutar af starf-
inu til moksturs, því að nú skiftir svo afarmiklu, að hægt
sé að koma upp skotgröfum í flughasti.
Ættjarðarást og fórnfýsi Þjóðverja er viðbrugðið. Þó
heflr hvílt á þeim þessi þunga og harða þegnskylduvinna,.
eða það er að segja heræfingaskyldan. Margir hafa þó
gengið nauðugir til hennar og ófúsir lagt út í stríðið, sem
nú stendur yfir. En þeir leggja ekki hatur á ættjörð sína
fyrir það. Þó halda sumir andstæðingar þegnskylduvinn-
unnar, að menn mundu fyllast ilsku og úlfúðar til lands-
ins, ef þeir^skyldu þurfa að offra nokkrum vikum til þess
að temja sér hagkvæm vinnubrögð og stuðla að ræktun
þess.
En vér erum Islendingar og því konungbornir, segja
sumir, en ekki þrælbornir.
Loks má geta þess, að í þeim löndum, þar sem her-
æfingaskyldan er ekki lögboðin og menn bjóða sig
fram sem fríliða, þá er alt frelsið falið í framboðinu.