Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1953, Qupperneq 74

78
Bakkabæjum sleppi ég, því aS þar eru slíkar breytingar óvissar
vegna hjáleigna og ruglings bæjarnafnanna.
Af bæjum þeim og bújörðum, sem hér hafa verið skrásett, má
telja 6 gjörsamlega eyðilögð að öllu leyti, undir hraunum frá Heklu.
og hið sjöunda, HaukadaK?), að sínum heimagæðum. Svo og ef til
vill ennþá fleiri alveg týnd og nafnlaus.
Af sandfoki og uppblæstri má telja nálægt 50 jarðir og afbýli
aleydd, að öðru leyti en litlum hagasneplum, sum þeirra.
Nærri 20 býlin má telja öldungis óbyggileg, af ýmsum orsökum,
vatnsleysi, túna- og slægnaleysi, landþrengslum o. fl., enda þótt skárri
blettir eða nokkuð meira sé eítir af haglendi þeirra.
Þá eru 14 býli enn í byggð (1950), þeirra sem flutt hafa verið
frá eyðilögðum bæjum og túnum. (Þar með talið Kaldbak og Þing-
skálar — frá Víkingslæk). Og að lokum eru svo ótalin nokkur eyði-
býli, í sérstöðu eða utan síðastnefndra fjögra flokka. Þau eru: Ketla,
Rauðnefsstaðir, Þorleifsstaðir, Hraunteigur, Króktún og Tunga, sem
að vísu gætu verið lífvænleg kot, en án þeirra færu Keldur í eyði.
Öðru máli gegnir um Kumbla. Hann er bæði lífvænlegur og Oddi
nógu stór jörð án hans. — Og enn vanta nokkur vafasöm kot hér
í fulla tölu, helzt á Bakkabæjum.
Ekki má sleppa því alveg að minna á sólskinsblettina,sem nú eru
byrjaðir að sjást í dimmum dauðansgöngum eyðibýlanna. Það er
græðslan í Gunnarsholti og á Keldum, með nýbýlum í Gunnarsholti
og á Reyðarvatni, ásamt þorpinu á Hellu. En um þetta allt verður að
leita upplýsinga í ritum eins og t. d. Búnaðarritinu, ,,Rangárvellir“,
,,Keldur“ og mörgum fleirum.