Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1976, Qupperneq 170

172
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
sætt er að þrátt fyrir að friðlýstar verði í auknum mæli byg’gingar
í eigu einstaklinga og opinberra aðila hlýtur aðalþunginn að hvíla á
safninu, að minnsta kosti hvað snertir þær byggingar sem erfitt er
að nýta beinlínis.
Minna verslunarhúsið frá Vopnafirði, sem safnið keypti ásamt
öðru þar og sagt var frá í skýrslu 1973, var tekið ofan og viðirnir
fluttir til Árbæjarsafns, en stærra húsið hafði verið flutt árið áður
einnig í hlutum. Ekki tókst þó að koma endurreisn þeirra lengra en
svo að grunnur var grafinn að minna húsinu neðst í Árbæjartúni
austast, en þá var kominn vetur og ekki ráðlegt að aðhafast meira
að sinni. Var þó allillt að þurfa að láta viðina iiggja úti meira en
orðið var.
1 maí hófst mikil viðgerð á gamla skálanum á Keldum, en taka
þurfti ofan allan skálann sjálfan og búrið, sem upphaflega er hluti af
skálanum. Veggirnir voru rifnir og hlaðnir að nýju, taka varð neðan
af stoðum vegna fúa og endurnýja varð nokkuð af máttarviðum og
áreftið varð að endurnýja að miklu leyti. Var að sjálfsögðu reynt að
breyta sem allra minnstu í gerð hússins. Það sem nýtilegt var af
gamla áreftinu var notað á skálaloftið, en nýtt árefti var lagt úr viði
úr gömlu súðinni sem skipta varð um í Viðeyjarstofu. Hella var ekki
lögð á þekjuna nema rétt neðst þar sem hún er sýnileg, heldur var
notað bárujárn og plast undir torfið og þekjan höfð mun þynnri en
áður. Þetta var gert til að létta þakið svo sem unnt var, en þekjan
hefur þykknað mjög af áfoki. Sigurþór Skæringsson og Jóhann
Guðnason sáu um hleðsluvinnu en viðgerðina á grindinni annaðist
Gunnar Bjarnason.
Heydalakirkja var gefin Þjóðminjasafninu og beiðni lögð fram til
menntamálaráðherra um að hún yrði tekin á fornleifaskrá. Um
haustið var hún fest niður til að firra hana foki, en ekki er unnt að
segja, hvar þessi gamla og á margan hátt merka kirkja verður varð-
veitt í framtíðinni. Viðurhlutaminnst væri að varðveita hana á sín-
um stað, en nýbúið er að vígja nýja kirkju í Heydölum og því erfið-
ara um vik að láta þær standa hvora hjá annarri.
Um sumarið var gamla kirkjan á Reykhólum tekin ofan á kostnað
Þjóðminjasafnsins og rækilega merkt og að því búnu voru viðirnir
fluttir hingað suður og komið fyrir í geymsluhúsnæði á Bessastöðum,
en ekki var þá útséð um hvort tækist að fá kirkjuna endurreista
annars staðar að sinni. Hannes Stígsson trésmiður í Stykkishólmi
annaðist þetta verk.