Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 36

36
NORÐURIJÓSIÐ
allan heiminn. Enginn kristinn starfsmaður hvað önnum
kafinn sem hann er getur haft ráð á því að lifa lífi sínu án þess
að verða nákunnugur Jóhannesi Fletcher sóknarpresti frá
Madeley.
Glaður ber ég vitni um áhrif hans á ævi mína. Ef frá eru
taldar hinar helgu minningar um Davíð Brainerds, þá efast
ég um að nokkur hafi svo uppörfað mig að biðja og til
heilagleika hjartans eins mikið og Fletcher, sem er líkur
engli.
Aldrei síðan á dögum Jóhannesar hins elskaða lærisveins
hefir fram komið í kristninni svo heilagur maður sem Fletc-
her.
Að minnsta kosti að samdóma áliti allra, var hann maður
sem líktist Kristi og gekk með Guði hvert andartak lífs síns.
„Ég var mjög nákunnugur honum í þrjátíu ár,“ skrifaði
Jón Wesley. „Ég talaði við hann á morgnana, um miðjan dag
og á kvöldin, án minnstu feimni eða hindrunar, á ferðalagi
um mörg hundruð mílur, og allan þennan tíma heyrði ég
hann aldrei tala óviðeigandi orð né sá hann gera óviðeigandi
verk.
Á áttatíu árum hefi ég þekkt marga ágæta menn, heilaga í
hjarta og líferni en enginn jafnaðist á við hann. Ég hefi ekki
þekkt neinn sem var svo algerlega Guði helgaður. Svo
dásamlegan mann á öllum sviðum hefi ég ekki fundið hvorki
í Evrópu eða Ameríku og býst ekki við að finna hann hérna
megin eilífðarinnar.“
Venn sóknarprestur frá Yelling, sem var svarinn and-
stæðingur hans sagði um hann eftir dauða hans. „Hann var
lýsandi ljós, sagði ég það? Hann var sól. Ég hefi þekkt alla
hina miklu menn á þessum fimmtíu árum, en ég þekkti
engan líkan honum. Ég var honum vel kunnugur og var
undir sama þaki einu sinni í sex vikur. Á þeim tíma heyrði ég
hann aldrei segja eitt orð, sem ekki var viðeigandi og sem
ekki stefndi að því að vera þjónn náðarinnar þeim sem heyra.
Einu sinni hitti ég hann þegar hann var veikur af mikilli
hitasótt, sem hann hafði fengið af afskaplega mikilli vinnu í
þjónustunni. Ég sagði. „Það hryggir mig mjög að sjá yður
veikan.“