Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 53

NORÐURIJÓSIÐ
53
7. kapituli
Eldsofn þrenginganna
Sum af hinum andlegustu orðum er féllu af vörum Jó-
hannesar Fletchers eru þau sem sögð voru í sambandi við
veikindi hans, því að hann var berklaveikur. Guð sá við hæfi
að reyna þjón sinn í bræðsluofni þjáninganna, þannig að
hann var reyndur til hins ýtrasta.
„Mér sýnist lífið vera svo stutt,“ skrifar hann, „og tíminn
fara frá mér með slíkum hraða, að ég ætti að vera glaður að
eyða honum í alvarlegri bæn, en það er nauðsynlegt að hafa
annað starf með. Hálsinn á mér er ekki gerður fyrir þá
áreynslu að prédika. Þegar ég hefi prédikað þrisvar eða
fjórum sinnum í röð, þá er ég búinn að fá hálsbólgu og
tilraunirnar sem ég þá neyðist til að gera við að reyna að tala
verða til þess að ég fæ hita. Þannig að ég bæði að eðlisfari og
kringumstæðum sem ég er í, neyðist til að skrifa ofurlítið. Ó,
að ég megi verða fær um að gera það Guði til dýrðar!
Jón Wesley sem dáðist svo mjög að Fletcher, skrifaði um
hann á þessu tímabili: „Ég get aldrei trúað að það hafi verið
vilji Guðs, að slíkt brennandi og skínandi ljós skyldi verða
hulið undir mælikeri. Nei, í staðinn fyrir að vera bundinn við
sveitaþorp ætti það að hafa skinið um landið allt. Hann hafði
fullt eins mikla köllun til að gefa varúðarmerki fyrir alla
þjóðina, eins og herra Whitfield sjálfur! nei, hans ljós var
meira yfirgnæfandi, því að hann var miklu hæfari fyrir þetta
mikilvæga verk.
Og samt sem áður mætti enginn ímynda sér að ég geri lítið
úr herra Whitefield eða vanmeti náð hans frá Guði eða
þessar miklu gáfur sem hinn mikli meistari tryggði honum.
Ég trúi því að hann hafi fengið mikla hylli frá Guði, já, ég
trúi að hann hafi verið með fremstu orðsins þjónum sem birst
hafa í Englandi, já, ef til vill í heiminum á þeirri öld. Já, ég
verð að viðurkenna að ég hefi þekkt marga fyllilega jafnvíga
herra Whitefield, bæði hvað heilagt skaplyndi snertir og