Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 58

58
NORÐURl JÓSIÐ
hvert horn í hjarta ykkar til þess að það geti verið hæft til að
taka á móti hinum himneska gesti.“ Við fátækan mann sem
var mjög berklaveikur, en hafði lítinn áhuga fyrir sál sinni,
sagði hann mjög alvarlega, og lagði aðra höndina á sitt
eigið brjóst og hina á brjóst vesalings mannsins: „Guð hefir
fest háværan dyrahamar á brjóst þitt og mitt, vegna þess að
við gættum ekki að því sem við ættum að hafa gjört, hinu
hógværa banki og kalli hans heilaga Anda og orði hans og
forsjá. Hann hefir tekið hér föstum tökum og við getum ekki
komist út úr hendi hans. Ó, láttu þennan hamar vekja þig,
þar sem þú ert að hníga inn í eilífðina!“
Bréf hans í fjarverunni til sóknarbarna hans í Madeley er
óvenjulega gagnlegt. Fylgjandi útdrættir eru verðir sér-
stakrar athygli:
„Ég kyssi á vöndinn sem slær mig, ég dáist að forsjóninni
sem leggur mig til hliðar og sárbið um að með þessari löngu
leiðréttingu míns himneska föður, megi ég verða sniðlaður til
að bera meiri ávöxt, ef ég lifi lengur.“
„Á hverjum degi skuluð þið hafa lægri hugsanir um ykkur
sjálfa, hærri hugsanir um Krist, vingjarnlegri hugsanir um
aðra, hærri hugsanir um bræður ykkar og vonbetri hugsanir
um alla í kringum ykkur. Verið brennandi og skínandi ljós
hvar sem þið eruð. Kveikið eld guðlegs kærleika í helvísku
rusli syndarinnar. Verið djarfir vegna sannleikans. Berjist
fyrir kærleikanum. Verið synir þrumunnar á móti syndinni
og með huggun gagnvart hinum auðmjúku syndurum. Látið
hinar himnesku hugsanir ykkar og bróðurlega vingjarnleika
verða kunn öllum mönnum, svo að hver sem sér ykkur megi
undrast og segja! „Sjáið, hve þetta fólk elskar hvert annað!“
Þið hafið þörf á þolinmæði ekki síður en trú og krafti. Þið
verðið að læra að þjást, jafnt og að gera vilja Guðs. Teljið það
ekki neitt óeðlilegt að þið gangið í gegnum eldraunir
hörmunganna. Þær eru ágætar til að sanna, hreinsa og
styrkja trú ykkar.
Ég fer nú frá þessu blessaða eylandi um tíma, en ég treysti
því að ég kveðji aldrei konungsríki Guðs, fjallið Síon, hina
nýju Jerúsalem, skugga kross Krists, sprunguna í klettinn
sem var lostinn og gegnumstunginn fyrir okkur. Ég sárbið