Norðurljósið - 01.01.1986, Side 73

NORÐURLJÓSIÐ
73
ur!“ og til að losna við sársaukafullar hugsanir sem þjáðu
hann, tók hann sprettinn burtu eins hart og hann komst.
Næsta morgun sneri hann aftur til sinna gömlu lifnaðarhátta.
Sunnudagskvöld nokkurt var hann að slæpast hjá dyrum
stórrar kirkju. Ekki það að hann væri neitt að hugsa um að
fara inn, því að hvað vissi hann um Guðsdýrkun. Hann var
að bíða eftir að söfnurðurinn kæmi út, svo að hann gæti tekið
til við iðju sína.
Hann var rétt að draga vasaklút upp úr vasa herramanns
nokkurs þegar eigandinn sneri sér snarlega við. Dick hafði
einhverja ósvífna afsökun á vörunum, en herramaðurinn
stöðvaði hann, fór að tala við hann á vingjarnlegan hátt og
bauð honum að koma í sunnudagaskóla næsta sunnudag.
Það var eitthvað við þessa vingjarnlegu rödd og framkomu
þessa herramanns, sem kom Dick til að samþykkja að koma.
Næsta sunnudag kom hann í skólann. Það voru tveir
kennarar, annar þeirra var herramaðurinn, sem Dick hafði
hitt síðasta sunnudag og hann var mjög hreykinn af að sjá að
hann þekkti hann aftur.
Þessi skóli hafði aðeins verið opnaður fyrir fáeinum vikum
og var samsafn hinna verstu persóna. Margir voru ennþá
verri en Dick. Það var ekki mikið um kyrrð eða alvöru í
sunnudagaskólanum.
Dick Cave hafði ekki verið lengi þar, áður en hann og þó
nokkrir af félögum hans fengu einlæga löngun til að hætta að
stela og læra eitthvað betra. Hann og annar drengur höfðu
verið að tala um þetta sín á milli einn sunnudagsmorgun og
enduðu með því að segja, að þeir hefðu gert það mörgum
sinnum áður — „Hvað gagnar það? Hver mundi vilja taka
okkur í vinnu? Hvað eigum við að gera?“
Dick hrökk við og hugsaði að kennarinn mundi vissulega
hafa heyrt til þeirra, þegar hann sagði við skólalok: „Eru ekki
margir af ykkur drengir orðnir þreyttir á lífsbraut ykkar?
Munduð þið ekki glaðir yfirgefa hana til að byrja heiðarlegt
líf?“
„Jú, jú! hrópuðu margir og stóðu á fætur, meðal annarra
Dick. „Segðu okkur aðeins hvernig við eigum að gera það!“
Ástæðan fyrir því að kennarinn talaði þannig var sú, að