Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 87

NORÐURI.JÓSIÐ
87
„Ég sagði aðeins að mér líkaði ekki að vera að sauma á
frídögunum," nöldraði litla stúlkan.
„Ó, ég skil, þú heldur, að ef þú fengir að ráða svolítið
meiru, þá yrðir þú mjög hamingjusöm, er það ekki?“
Lúcía varð niðurlút, henni geðjaðist ekki að því að játa
sannleikann!“
„Nú, bömin mín,“ sagði herra Martson. „Við skulum tala
dálítið um þetta. Spjaldið hans Friðriks lítur út eins og
hendur hans hafi verið önnum kafnar við að búa til ímynd-
aðar snjókúlur frekar en að reikna dæmi. Við skulum tala
meira um þetta, og ef annaðhvort ykkar heldur að það yrði
ánægjulegra ef þið fengjuð að ráða meiru, þá skuluð þið fá
það.“
Friðrik horfði á föður sinn undrandi.
„Mér er alveg alvara, ég fullvissa þig um það,“ sagði herra
Martson, „og ég óska að þú vildir tala um þetta efni frjálslega
við mig eins og þú hefir áður gjört. Heldur þú að börn eða
fullorðið fólk sé hamingjusamara þegar það gerir það sem
það óskar, heldur en þegar því er stjórnað af öðrum?"
„Ó, pabbi auðvitað!“ hrópaði Friðrik, „allir halda það.“
„Ég trúi að þú hafir rétt fyrir þér, drengur minn, allir halda
það, þar til þeir hafa reynt það og fundið glappaskot sitt.“
„En, pabbi, gjöra ekki fullorðnir menn og konur það sem
þau vilja? Þau hafa engan, sem segir þeim hvað þau verði að
gera.“
„Og heldur þú, að móðir þín og ég gerum allt sem við
óskum? Hugsaðu aftur. Höfum við engum boðum að
hlýða?“
„Ó, jú, í Biblíunni, en ég átti nú við svona venjulega hluti.“
„Biblían gefur borðorð viðvíkjandi venjulegum hlutum
líka. Hún segir mér að gera það sem er rétt, en ekki það sem
mér líkar best. Jesús segir, „Ef einhver vill fylgja mér þá
afneiti hann sjálfum sér og taki upp kross sinn daglega og
fylgi mér.“ „Hvað þýðir þetta Friðrik?“
„Ég býst við að það þýði, að við verðum að gera það sem
okkur líkar ekki og láta vera að gera það sem okkur líkar, en
pabbi, hvemig getur það gert fólk hamingjusamt? Þú sagðir
að það væru mistök að gera ráð fyrir því, að við yrðum