Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 89

NORÐURI.JÓSIÐ
89
„Þá mundir þú ekki búast við að neinir aðrir mundu reyna
að sjá með þeim?“
„Ó, pabbi! Enginn mundi nokkru sinni láta sér detta það í
hug.“
„Hvers vegna ekki?“
„Vegna þess að þeir gætu það ekki. Það er ekki það sem
Guð ætlaði þá til.“
„Þá getur þú séð að fólk getur ekki gert hvað sem það vill
með líkami sína.“
„Ég skil það, en hvað hefir þetta að gera með okkar eigin
vegi?“
„Ég segi þér það bráðum, en fyrst vil ég spyrja þig, hvort
Eva hafi orðið hamingjusöm þegar hún fékk ávöxtinn, sem
hana langaði í?“
„Nei, pabbi, þá fór hún fyrst að verða óhamingjusöm."
„Já, og jafnvel máttugir englar verða að hlýða til að verða
hamingjusamir."
„Það virðist einkennilegt, að það sem okkur finnst
óskemmtilegt skuli gjöra okkur hamingjusöm.“
„Guð gerir það skemmtilegt fyrir okkur, kæri drengurinn
minn, og við getum með engu móti orðið hamingjusöm
meðan við erum að berjast við að ganga okkar eigin vegi
frekar en þú gætir séð með fótum þínum. Heldur þú ekki að
þessi Þjóðverji hafi vitað meira um klukkuna sína heldur en
nokkur annar?“
„Ég er viss um það.“
„Nú, mun Guð þá ekki skilja huga sinna sköpuðu vera,
sem hann hefir tilbúið? Mun hann ekki vita betur en nokkur
annar hvað geri okkur hamingjusöm?“
„Jú, pabbi, ég mundi halda það.“
„Jæja, Friðrik, mundu þetta þegar þú finnur löngun hjá
þér til að þóknast sjálfum þér.“
„Ég skal reyna það, pabbi. Mér datt þetta aldrei í hug áður.
Ég gat ekki skilið, að það gerði okkur hamingjusöm að hann
léti okkur hlýða sér. En, pabbi, það er mismunur fyrir börn
að þurfa að gjöra það sem þeim er boðið.“
„Hvers vegna Friðrik?“
„Vegna þess, á ég við, að þetta er alveg ólíkt.“