Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 105

NORÐURI.JÓSIÐ
105
fyrirdæmdur, hvað sem svo það þýðir, og það þýðir í sann-
leika eitthvað skelfilegt, að verða fyrirdæmdur af Guði og
útrekinn úr nálægð hans, af því að við trúum ekki á hann.
Þetta verður ekki umflúið, því að annað hjálpræði er ekki til
og engar vonardyr þekkjast, nema þær, sem standa opnar
fyrir trú á frelsara mannkynsins.
Það er því hér, sem þetta „ef“ er. Það felst í trúarskorti
okkar.
3.
En nú vil ég í þriðja lagi spyrja:
Hvernig komst þetta „ef“ inn?
Hvers vegna getum við ekki trúað? Ef einhver óhlutdrægur
maður, sem hafði áður verið algerlega ókunnugur Biblíunni
og læsi hana í fyrsta sinn, væri spurður: „Er það erfitt, sem
Guð heimtar af mönnunum, til þess að þeir verði hólpnir, að
þeir trúi á Jesúm Krist, sem hann hefur sent?“ Sérhver fals-
laus maður mundi svara: „Nei, það hlýtur að vera hið auð-
veldasta af öllu í heiminum, því að Guð getur ekki logið.“ Sá
úrskurður væri algerlega sannur, því að það, að Guð gaf
einkason sinn, sem hann elskaði, sannar heiðarleik Guðs, og
það útilokar það, að nokkur efi komist að um fúsleika Guðs
til þess, að blessa mannanna börn.
Guð gæti ekki verið svikari, og farið svo langt í svikum sem
það, að gefa einkason sinn til að deyja. Það er algerlega
óhugsandi. En þá er það líka óhjákvæmilegt, að Guð er
sannorður, þegar hann lýsir yfir því, að hann frelsi alla þá,
sem treysta syni hans. Og svo lítur út við fyrstu sýn, sem væri
það hið auðveldasta í öllum heimi, að treysta Jesú Kristi, og
það er vissulega svo.
En hvers vegna er þá nokkurt „ef“ um það? Hví þart
Kristur að segja: „Ef þú trúir“? Ástæðan er sú, að við erum í
hjörtum okkar fráskildir Guði.
Ef ekkert hefði komið upp á milli okkar og Guðs, þá
mundi trúin vera eitthvað sjálfsagt. En við elskum ekki Guð.