Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 107

NORÐURIJÚSIÐ
107
honum, að hafa fastar tekjur. Það er þá ekki Guð, sem þú
treystir, heldur peningar. Eins er með sálu þína. Þú gætir
treyst Guði, segir þú, ef engill frá himni kæmi og talaði, eða
ef þú heyrðir rödd á náttarþeli. En, þá er það ekki Guð, sem
þú treystir, heldur engill eða rödd. Þú vilt fá eitthvað að sjá
og eitthvað að heyra. Það er samgróið mannlegu eðli að leita
þannig tákna, en hvað er það annað en skurðgoðadýrkun?
Ó, að við gætum losnað við þetta og sagt: „Guð er ósýni-
legur. Ég á ekki að vænta þess, að sjá hann, ég á að treysta
honum. Ég á að trúa því, að hann, sem myndaði himin og
jörð og gaf son sinn til að deyja fyrir mig, muni frelsa mig, og
í eitt skipti fyrir öll set ég traust mitt á hinn elskaða son hans.“
Það er ein ástæða enn fyrir þessu „ef“, sú, að vér mœlum
Guð við sjálfa okkur.
Við getum ekki hugsað, að Guð geti fyrirgefið okkur af því
að við eigum svo erfitt með að fyrirgefa meðbræðrum okkar.
Við getum ekki skilið, að Guð vilji gera það endurgjaldslaust,
af náð einni saman, af því að það er svo mikið kaup-
mannseðli í okkur sjálfum. Við viljum fá borgun fyrir það,
sem við gerum, og ef við sjáum ekki einhverjar líkur til
endurgjalds, á einn eða annan hátt, þá erum við seinir til að
gera nokkuð, sem líkist fórn. Þannig höldum við að Guð sé
alveg eins og við. En munið eftir því, sem ritað er: „Svo
miklu sem himinninn er hærri en jörðin, svo miklu hærri eru
mínir vegir yðar vegum og mínar hugsanir yðar hugsunum.“
Jes. 55.9. Okkur hættir við að mæla Guð á mannlegan
mælikvarða.
Það er sagt, að Blálendingar máli svört andlitin á engla-
myndum sínum, og þannig ímyndum við okkur Guð líkan
sjálfum okkur eða öðrum mönnum, og fyrir það finnst okkur
erfitt að trúa á hann. Sleppið úr hugsunum ykkar slíkum
hugmyndum um Guð. Þið getið fyrr borið úthafið í lófanum
eða spannað himininn með fingrunum heldur en — án að-
stoðar guðlegrar náðar — fengið hugmynd um dýrð Guðs og
mikilleik, með allri aðstoð ykkar. Gleymið því aldrei, að
hann er eins mikill að miskunn og að öðrum eiginleikum.
Yndi hans er að fyrirgefa. Það er honum hjartans gleði, að
taka í faðm sér týndu börnin sín. Ekkert veitir hjarta Guðs