Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 137

NORÐURI.JÓSIÐ
137
Gehazi. Hann var þjónn Elísa spámanns. Hann hafði lært við
fætur meistara síns, líka það að hafna ávinningi heimsins,
eins og lærifaðir hans hafði gert. En sagan segir okkur frá, að
hann þáði það sem húsbóndi hans hafði hafnað, og sagði þar
að auki ósatt, þar sem hann sagði frá að húsbónda sínum
hafði snúist hugur. Elísa vissi allt sem fram fór af sinni
spámannlegu visku, þó hann ekki sæi það. Hann sagði
Gehazi frá að hann mundi verða ríkur, en líkþrá Naamans
mundi loða við hann ævilangt. Þannig mætti nefna fleiri
dæmi.
Páll postuli segir að þeir sem ríkir vilja verða, falli í freistni
og snöru og margar óviturlegar fýsnir, sem sökkvi mönnum
niður í tortímingu og glötun. Jakob postuli segir að eymdir
muni koma yfir hina ríku, sem safnað hafa auði á síðustu
dögum, meðal annars með því að hafa af verkamönnum,
sem fyrir þá hafa unnið. Þeir ali hjörtu sín á sláturdegi.
Ekki veit ég hvernig er með þá sem við heyrum nú um
daglega. Auðmönnum er rænt, þeim er ýmist slátrað, eða
þeir verða að láta auð sinn af hendi. Þetta virðist því vera að
rætast fyrir augum okkar í dag yfirleitt, og oft er það að synd
og ranglæti loðir við auðinn, eins og líkþráin loddi við
Gehazi.
Sagan um stjörnuna heldur áfram. Langt austurfrá, nálægt
því sem var vagga mannkynsins, áttu konunglegir vitringar
heima. Allir þekktu þeir spádóminn um stjörnuna upp af
Jakob, eftir því sem álitið er. Og svo var það einu sinni,
þegar þeir horfðu til himins, sáu þeir hina skínandi stjörnu,
og þeir voru fullvissir um að þarna var komin stjarna hins
nýfædda konungs.
Ekki var getið um hvað þeir voru lengi á leiðinni, en þeir
fylgdu stjömunni þangað til þeir komu til Jerúsalem, en þar
virðist mér að þeir hafi misst sjónir af stjörnunni. Þetta voru
konunglegir menn, eða jafnvel konungar. Þeir fengu aðgang
að konungshöllinni, höll Heródesar, sem hafði látið boða þá
til sín, undir því yfirskyni að hann ætlaði líka að veita hinum
nýfædda konungi lotningu. En við vitum af sögunni hver var
hinn raunverulegi tilgangur Heródesar. Það að myrða barn-
ið.