Norðurljósið - 01.01.1986, Page 141

NORÐURIJÓSIÐ
141
stúlku, er vissi að Abraham Lincoln átti sjálfur lítinn son, er
hann unni mjög. Hún sagði við sjálfa sig: „Ef Abraham
Lincoln vissi hve heitt pabbi og mamma elska bróður minn,
myndi hann aldrei leyfa það, að bróðir minn yrði skotinn,“
og svo fór hún af stað með járnbrautarlestinni, til að biðja
bróður sínum líknar.
Þegar hún kom að „Hvíta húsinu“, bústað forsetans, stóðu
varðmenn við dyrnar, og hún vissi ekki hvernig hún ætti að
komast fram hjá þeim. Meðan hún sagði verðinum erindi
sitt, streymdu tárin niður kinnar hennar, og henni var hleypt
áfram. En svo komst hún í vanda er hún þurfti að komast
fram hjá herbergjum ritara og annarra embættismanna, en
þó heppnaðist henni að komast inn í sérherbergi forsetans,
þar sem ráðherrar og stjórnarformenn störfuðu að ríkismál-
efnum. Lincoln kom auga á barnið og kallaði hana til sín og
sagði: „Hvað get ég gert fyrir þig barnið mitt?“ Hún sagði
honum upp alla söguna, en stór tár streymdu niður kinnar
hennar. Lincoln, sem sjálfur var faðir, gat ekki staðist þetta.
Hann auðsýndi litlu stúlkunni hina mestu blíðu, og náðaði
bróður hennar og gaf honum mánaðar heimfararleyfi, svo
hann gæti fundið foreldra sína.
Hjarta forsetans var fullt meðaumkunar. En ég segi þér:
Hjarta Krists er miklu fyllra meðaumkunar en nokkurt
mannlegt hjarta. Vegna synda þinna ert þú dæmdur til
dauða, en komir þú til Krists, mun hann segja: „Leysið hann
og látið hann fara,“ svo djöfullinn missi herfang sitt og hinn
dauðadæmdi lifi.
Kom þú til Jesú, eins og litla stúlkan til forsetans, og segðu
honum allt, en leyndu engu, og hann mun segja við þig: „Far
þú í friði.“
Charley Ross
Fyrir mörgum árum var litlum dreng stolið í Lundúnaborg.
Drengur þessi hét Charley Ross. Ár og mánuðir liðu. Móðir
hans bað og bað, þó að allt virtist árangurslaust, og flestir