Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 147

NORÐURI .JÓSIÐ
147
ósjálfrátt að þeim sannleika, að sálarvelferð sérhvers manns,
stæði í sambandi við trúna á Jesúm Krist.
Þessi stúlka gekk til móður sinnar einn dag og sagði:
„Segðu mér mmma, hver var Jesús?“ „Hann var góður
maður,“ svaraði móðirin. Þetta svar nægði henni ekki. Hún
velti fyrir sér spurningunni hvað eftir annað, og um kvöldið
er hún gekk til hvíldar, opnaði hún Biblíuna sína og fyrir
henni urðu þessi orð Jesaja: ,,Hann skal heita: hinn undrun-
arlegi ráðgjafi, hinn máttugi sterki Guð, faðir eilífðarinnar,
friðarhöfðimgi“ (sbr. Jes. 9, 5-6.). Hún sagði við sjálfa sig:
„Hvernig gat þá Kristur aðeins verið maður, fyrst hann er
„hinn máttugi, sterki Guð?“ Frá þessum hugsunum um per-
sónu Krists sofnaði hún loks, og undir eins og hún vaknaði
um morguninn, opnaði hún Biblíuna, er lá á borði við rúm
hennar, og fyrstu orðin sem hún las voru þessi orð Páls
postula: „Það sem ég nú lifi í holdinu, það lifi ég í trú Guðs
sonar, sem elskaði mig, oggaf sjálfan sigút fyrir mig.“ {Gal. 2,
20.). Og það var gegnum þessi orð postulans, að þessi leitandi
stúlka sá með vissu, að Jesús var Guð, og að hann hafði ekki
dáið sem aðrir píslarvottar fyrir trú sína, heldur að hann
hafði látið líf sitt til lausnargjalds fyrir synduga menn.
Hún skildi nú að hinn heilagi og réttláti Guðs son lét líf sitt
af kærleika, og að hún sjálf væri meðal þeirra sakfelldu, sem
verðskuldað hefði fyrirdæming og eilífa glötun. Og hún
kraup að fótum hins krossfesta lausnara, og öðlaðist sam-
stundis hvíld fyrir hjarta sitt, og eilíft hjálpræði. Og sælli
persóna en þessi unga stúlka finnst ekki í borginni.
Til foreldra
(Eftir Moody)
Ég þekki mann sem býr á bakka Missisippifljótsins. Af
heiminum er hann talinn auðugur, en gæti hann kallað sinn
frumgetna son til lífsins aftur, mundi hann fúslega gefa til
þess aleigu sína. Einu sinni var drengurinn borinn heim