Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 149

NORÐURIJÓSiÐ
149
Ég skal láta þig vita
(Frásögn Moodys)
Það eru nú þegar mörg ár síðan, að ég var staddur í borg
einni á vesturströndinni. Ég var að koma út af bænasam-
komu, er kona nokkur ávarpaði mig og sagði: „Viljið þér
ekki gera svo vel og koma og tala við manninn minn, og biðja
hann um að koma til Krists, hann heitir Dommer?“ Ég hafði
heyrt hans getið. Ég svaraði: „Það er þýðingarlaust að ég tali
við hann, hann er bóklærður trúleysingi, og mér er það fjarri
skapi að þrátta við trúlausa menn.“ En hún lagði svo að mér
að ég komst ekki undan, en fór af stað og gekk til skrifstofu
hans, og sagði honum í hvaða erindum ég væri kominn.
Hann hló, og taldi mig furðu heimskan. Hann vildi byrja að
þrátta um trúarefni, en ég sagði: „Ég álít það árangurslaust
að þrátta um þessa hluti, ég ætla aðeins að biðja yður einnar
bónar, nefnilega að gera mér aðvart, þegar þér hafið tekið
sinnaskiptum.“ „Já,“ sagði hann með hæðnisbrosi. „Ég skal
láta yður vita, þegar ég er búinn að taka sinnaskiptum."
Ég fór mína leið, en bað ýmsa kristna menn að biðja fyrir
honum. Hálfu öðru ári síðar kom ég í þessa sömu borg, og
einn dag var mér sagt að maður stæði við dyrnar, er óskaði að
tala við mig, og þetta var þá hr. Dommer. Hann sagði: „Ég
lofaði að gera yður aðvart, þegar ég væri búinn að taka
sinnaskiptum.“ „Jæja,“ sagði ég. „Segið mér hvernig það
atvikaðist.“ Hann sagði: „Eitt sinn, þegar ég var einn heima,
en konan mín gengin í kirkju, hugsaði ég með sjálfum mér:
„Ef konan mín hefir á réttu að standa, og börnin okkar eru á
réttri leið. Ef himnaríki og helvíti er til. Hvað verður þá mitt
hlutskipti?“
Ég reyndi að kæfa niður þessar hugsanir, en þá kom önnur
ný: „Sá sem hefir skapað mig, megnar einnig að kenna mér.“
Mér kom þá til hugar: „En því þá ekki að biðja hann leið-
beiningar?" Þó ég væri of stórlátur til að beygja kné, sagði ég:
„Faðir, ég er í myrkri, þú sem hefir skapað mig, megnar
einnig að vísa mér veg.“