Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 152

152
NORÐURIJÓSIÐ
hjá krossi Krists. Og þeir sem þangað komast, þrátt fyrir
eftirför óvinarins, finna þar frelsi og lausn frá þrældómi
syndarinnar. Þvi Jesús sagði: „Sannlega, sannlega segi ég
yður, sá sem yjörir syndina, er þrœll syndarinnar. ... Ef að
sonurinn gefur yður frelsi, þá munuð þér verða sannarlega
frjálsir. “ (Jóh. 8, 33, 36).
Stanley og villimennimir
Þegar Stanley var að ferðast um Afríku, lá leið hans gegnum
skógarflæmi er var helmingi stærra en allt Frakkland. Hæð
trjánna var 100-180 fet. Svo þéttur var skógur þessi, að sólin
náði hvergi að skína gegnum hann. Stanley og menn hans
voru 160 daga að höggva sér braut um hann. Þar hittu þeir
tvo þjóðflokka er bjuggu í smákofum. Þjóðir þessar hugsuðu
að allur heimurinn væri eintómur skógur, af því þeir höfðu
ekki af öðru að segja, og höfðu aldrei séð neitt annað. Þar
höfðu forfeður þeirra, ef til vill í margar aldir, fæðst og dáið.
Það var árangurslaust þó Stanley og menn hans segðu þeim
frá björtu sólskini og grænu sléttlendi, er þeir mundu sjá, ef
þeir aðeins kæmu út úr skóginum. En villimennirnir hristu
höfuðin yfir frásögn þeirra, og virtust aumka Stanley og
menn hans, að þeir skyldu vera svo heimskir að hugsa sér, að
heimurinn væri ekki allur eins, nefnilega allur einn skógur.
„Nei,“ sögðu þeir, og böðuðu út höndunum. „Heimurinn er
allur eins, ekkert nema skógur! Ekkert nema skógur!“
Eins fer fyrir mörgum, er þeir heyra endurfædda menn
halda fram aðalatriði fagnaðarerindis Krists, nefnilega að
blóð Jesú Krists megni að hreinsa þá, þegar í stað, frá allri
synd er iðrast og trúa. Og að Kristur sé reiðubúinn að slíta
hvern fjötur syndanna af sálum þeirra, er iðrandi falla að
fótum hans, og hann muni leiða þá í grænu haglendi og að
hægt rennandi vötnum. Þá gera sumir gys að slíkum náðar-
boðskap og kalla hann þvætting og ofsatrú, og segja: „Það
verður enginn heilagur,“ og bæta því við, að þeir haldi fast