Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 94

94
hræddur um, að kölski kæmi einhverntima og æti
hann, af því hann færi svo sjaldan í kirkju, þá sagði
Cuvier: ..það getur hann ekki, því hann hefir horn
og klaufir og getur því ekki etið lifandi bráð“. þ>að
er nefnilega alkunnugt, að kölski er á fornum guðs-
orðabókum ávalt málaður með horn og klaufir.
þ>etta lögmál hafði mikla þýðingu fyrir jarðfræð-
ina, en þó eigi nema innan vissra takmarka. Cuvier
sýndi skapnað þeirra dýra, sem bein fundust af kring-
um París, með aðdáunarverðri skarpskygni; en þau
voru líka öll svo byggð, að þessi lög áttu þar við.
þ>egar menn fóru að rannsaka aðrar heimsálfur og
finna þar í jarðlögunum mörg og stór dýr af ýmsum
flokkum, sást brátt, að eigi var hægt að reiða sig á
þetta alstaðar. Dýr þau, er nefnast „dinocerata“,
finna menn í jarðlögunum í Norður-Ameríku; þau
höfðu horn og voru þó eigi jórturdýr; þau höfðu og
hvassar og stórar vígtennur. „Hefði Cuvier“, segir
jarðfræðingurinn Marsh, „séð einstök bein af dýri frá
„eocene“ í Norður-Ameríku (sem hann nefnir), þá
mundi hann hafa sagt, að þar væru jaxlar úr þykk-
skinnungi, framtennur úr nagdýri og klær af rándýri,
þó er alt af sama dýrinu“. |>ó engin dýr séu nú til
á jörðunni, sem hafa svo margbreytta og óreglulega
líkamabyggingu, þá eru þó enn þá sum til, sem hafa
sameinuð einkenni margra dýra, t. d. gnúantilópurnar
(Catoblebas gnu). Dýr þetta lifir á sléttunum í Suður-
Afríku; það hefir digur og bogin horn sem naut,
makka og tagl eins og hestur, mjóa fætur eins og
sauðkind og harða kampa á snoppunni. Frá fyrri
jarðartímabilum þekkja rnenn nú mýmörg dýr, sem
hafa verið svo undarlega sköpuð. Á einstökum hlut-
um slíkra dýra er alls eigi hægt að sjá, hvernig hinir
partarnir hafa verið bygðir. Jarðfræðingar og dýra-
fræðingar verða því að hjálpast að í því að finna, í