Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 108

io8
Eigi er þess getið, hvar Eyólfr Narfason hafi búið, en
vel mætti vera, að hann hafi búið i Hrisey samtimis
Hríseyar-Narfa, og hafi svo Már setzt þar í búið, er
hann fékk Halldóru, en þorvaldr, stjúpson hans, hafi
farið að búa i Haga. Engin ástæða er til að véfengja
þessa frásögn Melabókar, sem eigi kemrí neinn bága
við Glúmu, og gjörir það enn ljósara, þvi þeir Már og
Glúmr létu sér annt um að veita vegandanum, og er
mjög sennilegt, að Már hafi þá búið í Hrisey, þótt
hann síðar byggi í Fornhaga, og eins þykir líklegt,
að þeir Eyólfr og Klængr Narfa synir hafi og búið
þar á föðurleifð sinni, svo sem segir i Glúmu. |>á er
og líklegt, að þeir bræðr Narfa synir, eða að minnsta
kosti Klængr Narfason, hafi verið i för með þeim
Glúmi og Mávi til Vaðlaþings, og hafi einmitt
Klængr Narfason fallið þar af þeim Glúmi, í sama
skipti og Grímr eyrarleggur féll, mágr Glúms, svo
sem segir í Glúmu, þó að Melabók nefni að eins
Grím, sem þótt hefir merkari maður, enda getr Glúmr
hans eins í vísu sinni: „Illt es á jörð of orðit“, því
að hann hefir meirr harmað hann. Af þessu gat or-
sakazt, að höfundr Glúmu, sem vitað hefir, að veg-
andinn var af ætt Ulfheiðar Ingjaldsdóttur frá f>verá,
og ætlaði, að Klængr væri son hennar, en vissi, að
Klængr féll á Vaðlaþingi, hefir ætlað, að hann hafi
verið vegandinnn. Hann hefir og munað, að þor-
valdr í Haga var við vígið riðinn, og hefir það þá
orðið öfugt fyrir honum, að hann hafi veginn verið
og hafi verið mágur þórðar Hrafnssonar.
Að öðru leiti er öll frásögn Glúmu mjög senni-
leg og virðist að taka fram frásögn Melabókar, þar
sem þeim berr á milli. Melabók tilgreinir eigi til-
efni vígsins, en í Glúmu segir, að það væri hvaltaka,
og hefir það þá verið Grímr á Kálfsskinni, er í
trausti til Esphælinga, mága sinna, sem vísa áttu for-