Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 27

139
19. Giptar konur þeir gjörðu’ að slá,
sem girntust sínu að halda;
ein fékk af þeim áverka þrjá,i
æfina liðu1 þær kalda;
vonzka mun stór því2 valda.
Sérhver upp um síðir sker
það3 sáir hann niðr í heimi4 hér,
til glöggra gjalda.
20. Kennimann guðs þau körgu fól
í kirkjunni heingja vildu,
en hans var drottinn hjálp5 og skjól
úr6 höndum þeirra’ ómildu,
að hann ei skaða skyldu.
Hart þá aptur herrann sló,
hafsldpum þeirra steypti i sjó
með stormii* gildum.
21. Þá7 skaparinn gjörði þá skipbrotsmenn
og8 skammlega9 breytt þeír höfðu,
eingin fanzt [hjá þeim10 [iðran enn,11
illskunni12 meir13 sig vöfðu,
og tryggir14 þar inni töfðu.
Ölmusu báðu15 eingir16 sér,
alls heldur af lýðnum hér
með kergi17 kröfðu.
22. Sár18 þverúð og synda mein
svoddan hjörtu spennir,
1) biðuE.2)slíku ACDEF. 3) sem AE, hvað CD. 4) boldi D.
5) hliíð E. 6) frá ABCDF. 7) sl. E. 8) sl. E. 9) skaðlega
B. 10) þar ABCF. 11) iðranen CDE. 12) í illskunni BDE.
13) mjög BC. 14) tryggrofa E. 15) beiddu D. 13) eingrar
DE 17) kergju D. 18) Svoddan (!) B.